Ah Benim Sevdasında Bencil

Karşımdasın işte...
Bana bakmasan da oradasın, görüyorum seni.
Ah benim sevdasında bencil, yüreğinde sağlam sevdiğim.
Kalbime gömdüm sözlerimi, ceset torbası oldu yüreğim.
Tıkandığım o an,
Elimi nereye koyacağımı şaşırdığım o an işte,
Aklımdan o kadar çok şey geçti ki takip edemedim.
Ellerim boşlukta, ben darda kaldım.
Ellerim buz gibi, ben harda kaldım.
Bir senfoni vardı kulağımda çalınan,
bitti artık hepsi...

Köşeme çekildim, hani hep kaldığım köşeme.
Bakış açım belli oldu yine.
Geride kalan, ardından bakar gidenlerin.
Bir meltem olacak rüzgarım dahi kalmadı benim.
Dağlara çarptım her esişimde.
Yollara küfrettim her gidişinde.

Demiştim sana hatırlarsan:
“Önemli olan ‘zamana bırakmak’ değil,
‘zamanla bırakmamak’tir..”
Şimdi bana, geçen o zamanın
Unutulmaz sancısı kalır

Gittiğim eğer bensem, söyle bana kimden gittim?
Sende yoktum zaten ben, ben yine bende bittim...

ah benim sevdasında bencil
yüreğinde sağlam sevdiğim
aklıma gelişini seveyim,
güzelde
darmaduman ediyorsun beni

nerden çıktın karşıma demiştim ya
hayatıma neden girdin canım diyerek
beni ben olmaktan aldın götürdün
aklımı alıp gittin insafsız sevgilim

demiştin ya,madem dünyaya geldik
sevgisiz yaşamak olurmu gülüm
eziyet etme kendine biricik birtanem
aşk yaşamak bizimde hakımız canım

uzun gecelerde düşündüm sere serpe
gündüzlerimi de işgal etti söylediklerin
birden şimşek çaktı sarsarak beynimi
niçin yaşamayayım aşkımı dolu dolu

haklısın cankuşum bu aşk yaşanmalı
madem bir bedenim ve de ruhum var
en güzelini yaşamalıyım aşkın da
sevişmeliyim umarsızca geceler boyu

© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Hikayesi: