Cahit Zarifoğlu Serçekuş Özeti

Serçekuş'un en belirgin özelliği anlatımındaki şiirselliği olarak belirir. Her yaştan okurun zevkle okuyabileceği bir kitap. Bu yönüyle Serçekuş çocuk edebiyatımızın klasikleri arasında önemli bir yere sahip bulunuyor. Kitap Beyan Yayınlarından çıkmış ve 96 sayfadır.

Serçe bir gelincik tarlasında yaşamaktadır. Kuşun en büyük zevklerinden biri sabah erken uyanıp dünyanın güzelliklerini seyretmektir. Bir yandan da avlanır ki karnını doyursun. Gölbaşı Gölü’ne o gün bir takım avcı gelmiştir. Onları görünce Kocabağ Köyü’ne doğru uçmaya başlar. Amacı yiyecek bulmaktır. Kendi kendine düşündüğü bu sıralarda çalışan köylüleri fark eder. Güneşse onun için vücudunu ısıtan bir sobadır. Güneşin evrenin efendisi olduğunu düşünür. Bunları düşünmekte iken göğe yükselir. Fakat fazla yükseldiği için nefes alamaz olur ve hemen geri iner.

Serçe kuş avcılardan korkmaktadır ve ne zaman onları görse bilmeden dağlara doğru kaçar. Bir gün bir dala konduğu sırada bir avcı onu fark eder. Tüfeği kendisine doğrultulmuş olarak görünce serçe kuş çok korkar. Sonra avcıyla konuşmaya başlar Artık daha cesaretlidir ve ölümden korkmuyordur. Onu öldürmezse avcıya bir gün yardımı dokunabileceğini söyler serçe kuş. Avcı bu durumu çok komik bulmuştur. Kuşa Azrail canını almaya geldiğinde kurtulamayacağını söyler. Azrail’i ve ölümü düşünmeye başlayan serçe kuş bir fikir bulur ve avcının omzuna konar. Böylece avcı onu vuramayacaktır.

Başka bir gün avcı gölde ördek avlamıştır ve onu almak için göle dalmaktadır. Bu sırada bataklığa saplanır. Korkuya düşer. Bataklığa gömülüp ölmek üzereyken serçe kuş yardımına yetişip onu kurtarır. Sonra göklere doğru yükselip hayal dünyasına geri dalar.

Serçekuş kitabının zamanı mekanı ve olayı tanıtımı 

Tanıtımı : Her canlı doğanın bir parçasıdır. Hiç kimse ihti­yacından fazlasını tüketerek ya da yok ederek doğaya karşı iha­net etmemelidir.

Mekanı : Göl

Zaman : Çok eskiler

Serçekuş kitabının ana fikri nedir

Canlılardır, yani her canlı doğaya ait olduğunu kimsenin zarar vermemesi gerektiğini, bunlar için gerekli özen gösterilmesinin istenmesidir.

Cahit Zarifoğlu kimdir

Abdurrahman Cahit Zarifoğlu (1 Temmuz 1940,  Ankara - 7 Haziran 1987, İstanbul) Türk şair ve yazar. Çocukluğu Siverek, Maraş ve Ankara'da geçti. İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Alman Dili ve Edebiyatını bitirdi. Diriliş dergisinde şiirleri yayımlandı. Arvasilerden, Seyyid Kasım Arvasi'nin kızı Berat Hanım'la evlendi ve bu evlilikten üç kız, bir erkek evladı oldu. Nikahında şahitliğini Necip Fazıl Kısakürek yapmıştır. 1973 yılında Sarıkamış'ta vatani hizmetine başlamış, 1974 yılında Kıbrıs Barış Harekatı'na katılmış ve 1975 yılında askerliğini tamamlamıştır. 1976 yılında Mavera dergisinin kuruluş çalışmalarında yer aldı. 7 Haziran 1987 tarihinde akciğer kanseri hastalığından İstanbul'da vefat etti. Kabri Üsküdar Beylerbeyi'ndeki Küplüce Mezarlığı'nda ve kayınpederi olan Kasım Arvasi ile yan yanadır. Her sene 7 Haziran'da sevenleri tarafından mezarı başında anılır.

SERÇE KUŞ - CAHİT ZARİFOĞLU

Etrafına bir çocuk gözüyle bakan bir serçenin bir avcı ile olan macerasının anlatıldığı eser, çağdaş bir masaldır. Şiirsel anlatımıyla her yaşta okuyucuya hitap eden çocuk edebiyatı klasiklerinden biridir.

Başlıca Kahramanlar

Serçe Kuş: Hikâyenin başkahramanıdır. İyiliksever, neşeli, çocuksu bir kahramandır.
Avcı: Hayatının merkezinde avcılığın yer aldığı, ince düşünmeyen, sıradan bir insandır.

ÖZET

Serçe Kuş, çoğu havada geçen bir ömrün bir sabahında uyanır. Canı tembellik yapmak ve uyumak istemektedir.

Fakat sorumluluk sahibi her hayvan gibi erkenden kalkıp çalışması gerekmektedir. Serçe Kuş nihayet uyanır ve gelincik tarlasında uçmaya başlar. Uzaklarda karaltılar vardır. Bunlar avcılardır. Avcılardan birinin yüzünde yanık izi vardır. Serçe Kuş bunun ikiyüzlü olduğunu düşünür. Başka bir avcı ise uykulu, şiş gözlerle etrafına bakmaktadır. Bir diğeri ablak yüzlü, temiz bakışlı, sürmeli gözlüdür. Sonuncu avcı ise yukarıda bahsedilen yanık yüzlü adamdır. Dört kişiden oluşan bu avcı grubu aynı zamanda iyi dostlardır da. Hikâyenin asıl kahramanı olan avcı ise bunlardan biri değil, beşincisidir.

Kocabağ köyünde sabahın erken saatlerinde köyün bütün erkekleri camiye gitmişlerdir. Evde kadınlar ise seccadelerini serip namaz kılmaktadırlar. Camiden evlerine dönen adamlar evlerinde güzel bir şekilde yemeklerini yerler. Onlardan biri de camiden acele çıkıp evine giden genç bir adamdır.

Serçe Kuş, yuvasından çıkıp gelincik tarlasında karnını doyurur. Allah her tarafa rahmet yağdırmaktadır. Hayvanlar hep huzur içindedir. Serçe kuş, çocukların sapanla avlanma zamanını bildiğinden o saatlerde hiç onların olduğu yerlerde dolaşmaz. Serçe Kuş gittikçe yükselmeye başlar. Kendi kendine bir oyundur bu. Fakat ciğerleri rahatsız olunca inmek zorunda kalır.

Köyün yakınlarında daha ziyade hafta sonu avcıların geldiği Gölbaşı denilen bir yer vardır. Avcı adam, karısının bütün itirazlarına rağmen her zamanki gibi evinde silahını ve av malzemelerini bir gün önceden hazırlamaktadır. Eşi, çocuklarının rızkını boş şeylere harcadığını düşünerek kızar.

Avcı adam, ertesi günü Serçe Kuşa silahını doğrultur. Serçe Kuş o anda ölümü düşünür. Donakalmıştır. Serçe Kuş o anda avcı ile konuşmayı dener. Ona değer mi, diye sorar. Bir gün kendisine ihtiyacı olabileceğini söyler. Avcı adam bundan etkilenir ve onu serbest bırakır.

Avcı adam kaderin onu bir serçe kuşuna muhtaç edeceğini bilmeden bir gün yine ava çıkar. Avlanırken gölde bir girdaba düşer. Göl onu çekmektedir. O anda Serçe Kuşunun dedikleri aklına gelir. Çocuklarına kara haberinin ulaştığı anı düşünür. Hayatından ümit kesecekken Serçe Kuş gelir ve onun, bir ağaca bağladığı ipe tutunarak kurtulmasını sağlar.