dresden nüshası özellikleri / Dede Korkut Kitabı - Vikipedi

Dresden Nüshası Özellikleri

dresden nüshası özellikleri

Dirse Han Hikâyesi (Dirse Han Oğlu Boğaç Han Boyu), Dede korkut kitabında yer alan 12 hikâyeden ilki. Kitabın en an­lamlı hikâyelerinden biridir. İnsanın tabiat­la, toplumla ve kendisiyle çatışmasını işleyen /engin bir konusu vardır. Bayındır Hanın şöleninde çocuksuz olduğu için hor görülen Dirse Han bu konuyu eşiyle konuşur, adak verir, şölen kurar, dua eder, bir erkek ço­cuğa sahip olur. Azgın bir boğayı yenerek ad kazanan Boğaç Han, babasının yiğitle­rince kıskanılır; iftiraya uğrar, babasının öfkesine hedef olur, onun okuyla vurulur. Ana sütü ve kır çiçeklerinin merhemiyle iyileşir, babasından saklanır. Kırk yiğidi­nin, Dirse Hanı düşmana esir götürdükle­rini duyunca anasının salık verişiyle onun ardından gider; kırk yiğit yoldaşıyla bir­likte çarpışarak babasını kurtarır. Bayın­dır Handan beylik kazanır. Bütün hikayelerde olduğu gibi bu macera da, Dede Korkut’un güzel dilek ve dualarıyla sonuçlanır. Manzum-mensur kısımların yer aldığı hikâ­yede özellikle karı kocanın konuşmaları dik­kati çeker.

Boğaç Han, Dede Korkut kitabında ilk hikâyenin kahramanı. Dirse Hanın oğlu­na, küçük yaşta bir boğayı öldürdüğünden, Boğaç adı verilir. Boğaç Hanın kahraman­lığını çekemeyen bazı kimseler onu iftira ile Hanın gözünden düşürürler. Dirse Han, oğlunu öldürmeğe karar verir. Bir avda, onu yaralar. Anası, Boğaç Hanı eve gö­türerek iyileştirir. Düşmanları, Dirsa Hanın gerçeği öğrenmesinden korkarlar ve esir ederek başka ülkelere götürmeğe karar verirler. Boğaç Hanın anası bunu duyun­ca oğluna, babasını kurtarmasını söyler. Boğaç Han düşmanlarını öldürür, baba­sını geri getirir. Bu hikâyede babanın oğlunu vurduğu zaman duyduğu pişman­lık, ananın oğluna olan derin sevgisi ve Boğaç Hanın, babasını affederek kurtar­ması, sade ve duygulu bir dille anlatılır.

Beyrek hikâyesi, Oğuzların destan kah­ramanı Bamsı Beyrek’in hayatını anlatan hikâye. En eski şekli Dede Korkut kitabındadır: Oğuz beylerinden Bay Böre Be­yin uzun müddet çocuğu olmaz. Nihayet bir gün bir oğlu olur. Bay Bican Beyin de aynı anda kızı olur. İkisini «beşik kert­me» nişanlarlar. Bay Böre Beyin oğluna bü­yüyünce, Bamsı Beyrek adını takarlar. Bey­rek bir gün avda, tanımadığı nişanlısı Ba­nı Çiçekle rastlar. Birbirlerini severler. Kı­zın ağabeyisi Deli Karçar evlenmelerini is­temez. Düğüne yakın, düşmanlar Beyrck’i esir ederler. Karçar, Beyrek’in ölüm ha­berini getirene kardeşini vereceğini ilân eder. Yalancı oğlu Yaluncuk, Beyrek’in gömleğini kana bulayıp onun öldüğünü söyler. Buna inanmayan Bay Böre’nin adamları, Beyrek’i esir tutulduğu Bayburt kalesinde bulurlar. Beyrek kaleden kaçar, yurduna döner. Eski nişanlısıyle de, kaç­masına yardım eden Bayburt beyinin kızıyla da evlenir. Dede Korkut kitabının başka bir hikâyesi, Beyrek’in hayatının son kısmını anlatır: Beyrek’in mensup olduğu İç Oğuz’un ha­nı Kazan Bey, bir şölene Dış Oğuz beyi Alp Arız’ı çağırmaz. Alp Arız Dış Oğuz’­dan kız alan Beyrek’i, kendileriyle birleşip. Kazan Beye karşı kışkırtır. Arız, bu­nu kabul etmeyen Beyrek’i yaralar. Bey­rek ölürken. Kazan Beye, intikam alması­nı ve Arız’ın karısını Kazan’m oğlu Uraz ile evlendirmesini vasiyet eder. Anadolu’da bu hikâyenin değişik şekilleri yaygındır. Dede Korkut’ta Oğuz destanının orijinal motifleri yer alır. Anadolu riva­yetlerinde ise destan motiflerinin yerini ma­sal motifleri alır. Bayburt’ta Duduzar kö­yünde, Beyrek’in mezarı olduğu söylenir.

kaynağı değiştir]

Kitabın girişi iki kısımdan oluşur: Birincisi hikâyelerin kopyalanması sırasında yazılmış olan ve Dede Korkut’u tanıtan kısımdır. İkinci kısmı ise Dede Korkut’un sözlerine ayrılmıştır. Bu ikinci kısımda önce Dede Korkut’un söylemiş olduğu vecizeler sıralanmakta sonra da kadınları dörde ayıran sözleri gelmektedir.[5]

Hikâyeler[değiştir kaynağı değiştir]

  1. ^"Arşivlenmiş kopya". 22 Temmuz 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Temmuz 2020. 
  2. ^"DEDE KORKUT". TDV İslâm Ansiklopedisi. 25 Eylül 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Aralık 2022. 
  3. ^Özdamar, Fazıl. "Dede Korkut Kitabı, Türkistan/Türkmen Sahra Nüshası, Soylamalar ve 13. Boy, Salur Kazan'ın Yedi Başlı Ejderhayı Öldürmesi,". Milli Folklor dergisi Cilt 16, Sayı 123, Yıl: 2019. 26 Mart 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Kasım 2020. 
  4. ^"İlk kez Karar duyurmuştu: Prof. Dr. Metin Ekici, Dede Korkut keşfini anlattı". Karar.com, 28 Nisan 2019. 29 Kasım 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Kasım 2020. 
  5. ^abcErgin, Muharem. "Türk Edebiyatı'nın Paha Biçilemeyen Mücevheri: Dede Korkut"(PDF). Dil ve Edebiyat Dergisi. 18 Nisan 2015 tarihinde kaynağından(PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Aralık 2015. 
  6. ^abcCırık, Önder. "Doğa Tarihi Açısından Dede Korkut Hikayeleri Üzerine Bir İnceleme". Acikbilim.com 2 Nisan 2015. 25 Mayıs 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Aralık 2015. 
  7. ^ab"Orhan Şaik Gökyay, Dede Korkut, Türk Diyanet Vakfı İslam Ansiklopedisi Cilt 9"(PDF). 27 Nisan 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi(PDF). Erişim tarihi: 1 Ocak 2016. 
  8. ^"Arşivlenmiş kopya". 15 Şubat 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Şubat 2016. 
  9. ^ab"Arşivlenmiş kopya". 18 Şubat 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Şubat 2020. 
  10. ^"Kitab-i Dedem Korkut - Mscr.dresd.ea.86". Saksonya Devlet Kütüphanesi. 20 Kasım 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Aralık 2015. 
  11. ^"Vat.turc.102". Vaitkan Kütüphanesi. 23 Eylül 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Aralık 2015. 
  12. ^Pehlivan, Gürol. "Müstensihin Edebi Eserin Yaratımındaki Rolü–Dede Korkut Kitabı Örneğinde"(PDF). 1 Ocak 2016 tarihinde kaynağından(PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Aralık 2015. 

Dede Korkut Kitabı

Dede Korkut'un heykeli Aşkabat, Türkmenistan

Dede Korkut Kitabı (Dresden yazmasının adıyla: Kitāb-ı Dedem Ḳorḳud Alā Lisān-ı Tāife-i Oġuzân; Vatikan yazmasının adıyla: Hikâyet-i Oğuznâme, Kazan Beğ ve Gayrı), Oğuz Türklerinin bilinen en eski epikdestansı hikâyeleridir. Hikâyeler, göçebe Türk halklarının sosyal yaşam tarzları ve İslam öncesi inançları için önemli olan ahlak ve değerleri taşır. Kitabın efsanevi anlatımı, başta Türkiye, Azerbaycan ve Türkmenistan olmak üzere Oğuz kökenli halkların kültürel mirasının bir parçasıdır. Aslen sözlü bir edebî ürün olup, 14. veya 15. yüzyılda anonim bir yazar tarafından yazıya geçirilmiştir.[1]

Metnin Dresden yazması on iki, Vatikan yazması ise altı destansı hikâye ve bir önsözden oluşur. İçerdiği hikâyeler tarih boyunca dilden dile, anlatıcıdan anlatıcıya aktarılan birer sözlü gelenek ürünüdür. Hikâyeler kulaktan kulağa aktarıldığından dolayı gerçek hâlinin dışına çıkmıştır. 15. yüzyılın ikinci yarısında yazıya geçirildiği tahmin edilmektedir.[2]Oğuzların yaşam biçimlerinden ekonomisine, inançlarından giyinişlerine, beslenmelerinden içinde yaşadıkları doğaya kadar pek çok konuda bilgi sağlayan bir kaynaktır. Günümüze ulaşan üç el nüshası bulunmaktadır. Biri Vatikan'da ve biri Dresden'de olmak üzere yalnızca iki el yazması, Gonbad el yazmasının keşfedildiği 2018 yılına kadar biliniyordu.[3][4]

Eser[değiştir

nest...

oksabron ne için kullanılır patates yardımı başvurusu adana yüzme ihtisas spor kulübü izmit doğantepe satılık arsa bir örümceğin kaç bacağı vardır