Ebu Haris Kim
kaynağı değiştir]
Kaynakça[değiştir kaynağı değiştir]
İslami kaynaklara göre, Muhammed, Hicretin 9.yılında Piskopos Abdulharis bin Alkame'ya bir mektup göndererek Piskoposun Hristiyan takipçilerini İslam'ın öğretilerini benimsemeye davet etti: "adının Rab olarak İbrahim, İshak ve Yakup'un ... Hepinizin size yaratıkların vesayet çıkıp böylece yerine onun yaratıkları ibadet Allah'a ibadet etmeye davet Allah'a ve vesayet altında gerçekleşecek Allah'ın kendisi… " [1]
Bu mektuba cevaben, Necranlı soylu kabilelerden 24'ü de dahil olmak üzere 60 Hristiyan erkekten oluşan bir heyet, h.10/22-26 Mart 632 tarihleri arasında Medine'de Muhammed'le buluşmak için yola çıktı (belirli tarihler ihtilaflıdır).[1][2][3] Heyette ileri gelen 3 kişi, Piskopos Ebu Harise bin Alkame (din işlerinden sorumlu), Abdulmesih el-Akib (prenslik ve hükümet işlerinden sorumlu) ve Al-Aiham As-Saiyid (eğitim ve siyasi işlerden sorumlu)'di.
İlahiyat tartışmaları, konunun sonunda İsa'ya, Mesih'e dönmesi ve İsa'nın ne ve kim olduğunun anlaşılması sorusu ile başladı. Muhammed onlara vaaz verdi ve İslam'ı kabul etmelerini istedi. Ancak Hristiyanlar ikna olmadılar ve Mesih'in ilahi olduğuna dair açıklamalarıyla karşılık verdiler.[4]
Hristiyanların Muhammed'in İsa ile ilgili peygamberlik mesajını kabul etme talebini reddetmesi nedeniyle, bir laneti çağırma çağrısı Muhammed tarafından başlatıldı.[5]
Geleneksel anlatıma göre, İsa'nın kim olduğu konusundaki anlaşmazlığı çözemedikten sonra, "Mübahele Ayeti" olarak bilinen şu ayetlerin Muhammed'e indirildiğine inanılmaktadır:[1][6]
<< Sana gelen bu ilimden sonra her kim bu konuda seninle tartışmaya kalkışırsa, de ki: "Gelin, çocuklarımızı ve çocuklarınızı, kadınlarımızı ve kadınlarınızı, kendimizi ve kendinizi çağıralım, sonra da Allah’ın lâneti yalancıların üzerine olsun diye dua edelim." >> Al-i İmran/61.Ayet 19 Ekim 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
Mübahele (Arapça: المباهلة) Arapça بَهَلَ (lanet-Behla) kelimesinden türemiştir. Behala, "lanetlemek" anlamına gelen bir kök fiildir. El-behl (lanet) aynı zamanda su kıtlığı anlamına da gelir. 'Mübahele' terimi, yalan söyleyen veya yalan söyleyen birinden merhameti geri çekmek anlamına da gelebilir.[7]Kuran'da, Necranlılar ve Muhammed arasındaki İsa ile ilgili anlaşmazlığa kesin bir çözüm olarak el-mübahele'den (Allah'ın lanetinin yakarılması) bahsedilmiştir. Allah, Muhammed'e, kimin doğruyu söylediğini belirlemek için Hristiyanları Tanrı'nın lanetini (Mübahele - ayet 3.61) çağırmasını emretti.
Kuran'ın mübahele ayeti, Hristiyanlık ve dahası İslam içindeki Şii ve Sünni ayrımı nedeniyle en tartışmalı ayetlerden biridir. Dini tartışmalarla ilgili yalancıyı lanetlemesi için Tanrı'ya dua etmek eski bir Arap geleneğidir.[4][8][9]Mübahele, Semitik kabileler arasında yaygındı ve İslam öncesi yazılarda bulunmaktaydı.[5]
Mübahele olayı, Kuran'ın merkezi bir Hristiyan doktrini eleştirisinin bir örneğidir: Yeryüzündeki Tanrı Mesih olarak (Enkarnasyon). Bu tarihsel olaydan Müslümanlar, Hristiyan inancının önemli noktalarına meydan okumaya ve eleştirmeye, Hristiyanların kendi doktrinlerini ve uygulamalarını savunup tanımlamaya devam edeceklerdi.[4][6]
Mübahele günü, Mübahele'nin Şiilerin yıllık anma günüdür.