Everest Dağı Hangi Şehirde

kaynağı değiştir]

Jon Krakauer'e göre, Everest'in ticarileşme dönemi 1985'te, 55 yaşındaki zengin bir iş insanı ve sadece dört yaşında amatör bir dağcı olan Richard Bass'ı içeren David Breashears liderliğindeki rehberli bir keşif gezisiyle zirveye ulaşıldığında başladı.^[22] 1990'ların başında, birkaç şirket dağa rehberli turlar sunuyordu. 1996 felaketinde hayatını kaybeden dağcılardan Rob Hall, bu olaydan önce 39 müşteriyi zirveye başarıyla yönlendirmişti.

2016 itibarıyla, çoğu rehberlik hizmetinin maliyeti 35.000 ABD Doları ile 200.000 ABD Doları arasındadır.^[23] Genellikle onlarca yıllık tırmanış tecrübesine ve belki de birkaç Everest zirvesine sahip tanınmış bir dağcı olan "ünlü rehber" ile gitmek, 2015 itibarıyla 100.000 £'dan fazlaya mal olabilir.^[24] Ancak sunulan hizmetler çok çeşitlidir ve dünyanın en fakir ve en az gelişmiş ülkelerinden biri olan Nepal'de anlaşma yaparken "alıcı dikkatli" dir.^[25] Turizm 2019'da gayri safi yurtiçi hasılanın (GSYİH) yüzde 7.9'una katkıda bulundu, yüksek işsizliğin olduğu bu ülkede, Everest, başka gelir kaynaklarının bulunmadığı bir bölgede, bir Everest hamalının ülkenin ortalama ücretini neredeyse iki katına çıkarabilmesi bakımından özeldir.^[26][27][28]

Rehberlik hizmetinin ötesindeki maliyetler büyük ölçüde değişebilir. Minimum ek masraflarla zirveye ulaşmak teknik olarak mümkün ve bu tür geziler için lojistik destek sunan “bütçeli” seyahat acenteleri var. Sınırlı bir destek hizmeti, sadece ana kampta bazı öğünler ve bir izin gibi bürokratik genel giderler sunarak, 2007 itibarıyla 7.000 ABD Doları kadar düşük bir maliyete mal olabilir.

Zirveye ulaşmak için gereken tırmanma ekipmanı 8.000 ABD Dolarından fazlaya mal olabilir ve çoğu dağcı ayrıca şişelenmiş oksijen kullanır ve bu da yaklaşık 3.000 ABD Doları ekler. Everest bölgesine güneyden Nepal üzerinden giriş izni, ekibin büyüklüğüne bağlı olarak kişi başı 10.000 ila 30.000 ABD Doları arasındadır. Yükseliş tipik olarak, her ikisi de Katmandu'dan yaklaşık 100 kilometre (60 mil) ve Lhasa'dan (büyük havaalanlarına sahip en yakın iki şehir) 300 kilometre (190 mil) uzaklıkta olan dağın yakınındaki iki ana kamptan birinde başlar . Bir kişinin ekipmanını havaalanından ana kampa transfer etmesi 2.000 ABD Doları kadar bir katkı sağlayabilir.^[29]

Birçok dağcı, izinlerin alınması, ana kampa/kamptan ulaşım, yiyecek, çadır, sabit halatlar, dağda tıbbi yardım  dahil olmak üzere geniş bir hizmet yelpazesi sağlayan "tam hizmet" rehber şirketleri kiralar.^[30] Böyle bir rehberlik hizmetinin maliyeti kişi başı 40.000 ABD Doları ile 80.000 ABD Doları arasında değişebilir.^[31] Ekipmanların çoğu Şerpalar tarafından taşındığından, tam hizmetli rehberlik şirketlerinin müşterileri genellikle sırt çantalarının ağırlığını 10 kilogramın (22 lb) altında tutabilir veya sırt çantalarını onlar için taşıması için bir şerpa kiralayabilir. Buna karşılık, Denali gibi daha az ticarileştirilmiş zirveleri deneyen dağcılar, genellikle 30 kilogramın (66 lb) üzerinde sırt çantaları taşıması ve bazen de 35 kilogram (77 lb) teçhizat ve yiyecek içeren bir kızağı çekmesi beklenir.^[32]

Everest Dağı'nın ticarileşme derecesi sık sık eleştiri konusu oluyor. Tenzing Norgay'ın oğlu Jamling Tenzing Norgay, 2003'te verdiği bir röportajda, rahmetli babasının, tırmanış tecrübesi olmayan zengin ve heyecan arayanların artık rutin olarak zirveye ulaştıklarını öğrendiğinde şok olacağını söyledi, "Yine de tırmanmanız gerekiyor. ayaklarınla ​​kendin bu dağa. Ama macera ruhu artık yok, kaybolmuş. Orada krampon giymeyi bilmeyen insanlar var. Tırmanıyorlar çünkü birine 65.000$ ödediler. Çok bencilce. Başkalarının hayatını tehlikeye atıyor." ^[33]

Bunun bir örneği, 2012'deki zirve girişimi sırasında krampon giymeyi öğretmek zorunda kalan Shriya Shah-Klorfine'dir.^[34] Yolculuk için yeni bir rehberlik şirketine en az 40.000 ABD Doları ödedi, 27 saat aralıksız tırmandıktan sonra iniş sırasında oksijeni tükendi ve hayatını kaybetti.^[35]

Reinhold Messner 2004'te hemfikirdi, "Her tırmanışta ölebilirdiniz ve bu kendinizden sorumlu olduğunuz anlamına geliyordu. Biz gerçek dağcılardık: dikkatli, bilinçli ve hatta korkuyorduk. Dağlara tırmanarak ne kadar büyük olduğumuzu öğrenemiyorduk. Ne kadar kırılabilir olduğumuzu keşfediyorduk. , ne kadar zayıfız, ne kadar korku doluyuz. Bunu ancak kendini yüksek tehlikeye maruz bırakırsan elde edebilirsin. Tehlikesiz dağ dağ değildir hep söylemişimdir... Yüksek irtifa alpinizmi turizm ve şov haline geldi. Everest'e yapılan bu ticari geziler hala tehlikeli ama rehberler ve organizatörler müşterilere 'Endişelenme, her şey organize' diyor. Güzergahı yüzlerce Şerpa hazırlıyor. Zirveye kadar tüm kamplarda ekstra oksijen var. İnsanlar sizin için yemek pişirecek ve yataklarınızı döşeyecek. Müşteriler kendilerini güvende hissediyor ve riskleri umursamıyor."

2015 yılına kadar Nepal, dağcıların biraz deneyim sahibi olmasını talep etmeyi düşünüyordu ve dağı daha güvenli hale getirmek ve özellikle geliri artırmak istiyordu.^[36] Bunun önündeki engellerden biri, düşük bütçeli firmaların deneyimsiz dağcıları zirveye götürmeden para kazanmalarıdır . Batılı firmalar tarafından geri çevrilenler, genellikle onları bir bedel karşılığında almaya istekli başka bir firma bulabilirler – ana kamptan sonra ya da dağın bir kısmına varır varmaz eve döndüklerinde. Batılı bir firma geri dönemeyeceklerini düşündüklerini ikna ederken, diğer firmalar insanlara sadece seçme özgürlüğü veriyor.

Bununla birlikte, önde gelen dağcılar arasında konuyla ilgili tüm görüşler kesinlikle olumsuz olmamıştır. Örneğin, Edmund Hillary 2003'te "İnsanların 65.000 dolar ödeyip ardından birkaç deneyimli rehber tarafından dağa çıkmalarının... gerçekten dağcılık olmadığını" belirtti Batılıların Everest bölgesine getirdiği değişikliklerden memnun olduğunu belirterek, "Pişman değilim çünkü yerel halkın durumunu iyileştirmek için gerçekten çok çalıştım. Oraya ilk gittiğimizde okulları yoktu, hiçbir tıbbi tesisleri yoktu, yıllar boyunca 27 okul kurduk, iki hastanemiz ve bir düzine tıbbi kliniğimiz var ve sonra vahşi dağ nehirleri üzerinde köprüler kurduk ve tatlı su boru hatları kurduk, bu yüzden onlarla işbirliği içinde. Şerpalar, onlara fayda sağlamak için çok şey yaptık."^[37]

İlk rehberli zirvelerden biri olan Richard Bass (Seven Summits şöhretinden) 2003'te "Tırmanıcıların gerçekten büyük dağlara çıkmadan önce yüksek irtifa deneyimine sahip olmaları gerekir. İnsanlar 20.000 fit [6,100 m] arasındaki farkı anlamıyor. dağ ve 29.000 fit [8.800 m] Sadece aritmetik değil. Havadaki oksijenin azalması irtifa ile orantılıdır, ancak insan vücudu üzerindeki etkisi orantısızdır - üstel bir eğri. İnsanlar Denali'ye [6,190 m veya 20,320 ft] veya Aconcagua [6,960 m veya 22.834 ft] ve 'Heck, burada harika hissediyorum, Everest'i deneyeceğim' diye düşünün. Ama öyle değil." ^[38]

Konusu olduğu filmler ve Diziler[değiştir Arşiv Bağlantısı