Kedi Kavgası Sesi Indir
kaynağı değiştir]
Kediler birçok bilgiyi iletmek için vücut pozisyonlarını ve hareketlerini kullanırlar. Örneğin vücutlarını kamburlaştırıp tüylerini diktikten sonra yan bir duruşla korkmuş ve/veya saldırmaya hazır olduklarını ifade ederler.
Evcil kediler görsel iletişimde genellikle gözlerini, kulaklarını, ağızlarını, kuyruklarını, postlarını ve vücut pozisyonlarını kullanırlar. Özellikle yüzlerindeki karakteristik değişimler iletişimin göstergeleridir.[5]
Kedilerin insanlara ağırca göz kırpması, güven gösterdiklerini ve baktıkları kişiyi kabul ettiklerini gösterir.[5]
Duruş[değiştir kaynağı değiştir]
Kedilerin sesle iletişimi, bilim insanları tarafından sesin oluşturulma şekli, sesin oluşturulma bağlamı veya duyulan sesler gibi çeşitli özelliklerine göre sınıflandırılmıştır.
Kedi seslendirmeleri bir dizi özelliğe göre sınıflandırılmıştır.
İlk olarak Mildred Moelk tarafından önerilen kedi sesleri genellikle hala üç ana sınıfa ayrılır:
- ağız kapalıyken üretilen sesler, üfürümler (mırıltı, titreme)
- ağız ilk açıldığında ve ardından yavaş yavaş kapatıldığında çıkan sesler (miyavlama, uluma, uluma)
- aynı pozisyonda gergin bir şekilde açık tutulan ağızla üretilen sesler (hırıltılar, hırlamalar, tıslamalar, tükürmeler, gevezelik ve cıvıltı).
1944'te Moelk, kedi seslerinin ilk fonetik çalışmasını yayınladı.[2] Kendi kedilerini çok dikkatli bir şekilde dinledi ve seslerini üç ana kategoriye ayrılmış 16 fonetik örüntüye ayırdı. Ayrıca farklı sesleri kopyalamak veya yazmak için fonetik bir alfabe kullandı.[3] Kedilerin, samimiyeti, güveni, memnuniyetsizliği, öfkeyi, korkuyu ve acıyı temsil etmek için altı farklı miyav şekli olduğunu iddia etti. Moelk, bahçesindeki ve sokaktaki hayvanları dinleyerek çiftleşme ve kavga ile ilgili diğer sekiz sesi sınıflandırdı.
Brown ve ark. kedilerin davranışsal bağlama göre şu vokal tepkilerini sınıflandırdı: yavru kedilerin anne kedilerden ayrılması sırasında, gıda yoksunluğu sırasında, ağrı sırasında, tehdit veya saldırı davranışı öncesinde veya sırasında, bölge veya yiyecek konusundaki anlaşmazlıklarda, ağrılı veya akut stresli bir deneyim sırasında, rutin profilaktik enjeksiyonlarda ve yavru kedi yoksunluğu sırasında.[4] Olgun kedilerden daha az kaydedilen çağrılar arasında mırıldanma, özgül selamlama çağrıları veya mırıltıları, ayrı kafeslerdeki kediler arasında uzun sesli diyaloglar, eğitim sırasında "hayal kırıklığı" çağrıları veya koşullu tepkilerin yok olması sayılabilir.
Miller, seslendirmeleri üretilen sese göre beş kategoriye ayırdı: mırıltı, cıvıltı, çağrı, miyav ve hırlama/hırıltı/tıslama.[5]
Owens ve ark. akustik yapılarına göre sınıflandırılmış kedi seslendirmeleri. Üç kategori vardır: ton sesleri, darbe sesleri ve geniş bant sesleri. Tonal sesler ayrıca armonik olarak yapılandırılmış sesler veya normal ton sesleri gruplarına ayrılır. Darbe seslendirmeleri, darbe patlamaları ve ton bitişli hibrit darbe patlamaları olarak ayrılır. Geniş bant sesler dört gruba ayrılır: tonal olmayan geniş bantlı sesler, tonal başlangıçlı geniş bantlı sesler, kısa tonal öğelerli geniş bantlı sesler ve uzun tonlu sonlu geniş bantlı sesler.[6]
Mırlama[değiştir kaynağı değiştir]
Kediler bazen okşama hareketi ile ön patilerini insanlara veya yumuşak nesnelere tekrar tekrar basarlar. Bu, yavru kediler ve yetişkinler için içgüdüseldir ve muhtemelen emzirme sırasında annenin süt akışını uyarmak için kullanılan eylemden kaynaklanmaktadır. Yavru kediler, annede emzirmeyi uyarmak için meme bezlerini itmek için ön ayakları sırayla birer birer kullanarak, emzirirken memeyi "okşar". Ovmanın aynı zamanda, dinlenmek için geçici yuva yapmak için otları veya yaprakları ezmek zorunda kalan kedilerin vahşi atalarına kadar uzanan bir kökeni olabilir.[35]
Kediler bu çocuksu davranışları emzirmenin ötesine ve yetişkinliğe taşır. Bazı kediler "bakım", yani ovmada kıyafetleri veya yatakları emer. Kedi, patisiyle aşağı doğru sert bir baskı uygular, ayak parmaklarını açarak pençelerini ortaya çıkarır, sonra patisini kaldırırken ayak parmaklarını kıvırır. İşlem, bir ila iki saniyelik aralıklarla alternatif pençelerle gerçekleşir. Sahibinin kucağında otururken ovabilirler, bu da kedinin keskin pençeleri varsa ağrılı olabilir.
Tercih edilen "evcil özelliklerin" çoğu neotenous veya yetişkinde devam eden çocuk özellikleri olduğundan, yoğurma, yetişkin evcil kedilerde kalan bir çocuk davranışı kalıntısı olabilir.[36] Aynı zamanda kediyi uyarabilir ve insandaki gerinme gibi aynı şekilde iyi hissetmesini sağlayabilir. Ovma genellikle uyku nun öncüsüdür. Pek çok kedi okşanırken mırlar, genellikle memnuniyet ve sevgiyi belirtmek için alınır. Ayrıca çoğunlukla yeni doğarken, beslenirken veya annelerinin memesinden beslenmeye çalışırken mırıldanırlar. İki davranış arasındaki ortak ilişki, kalıntı bir içgüdü olarak ovmanın kökeni lehine kanıtları doğrulayabilir.[37]
Kedilerin patilerinin alt kısmında koku bezleri vardır. Nesneleri veya insanları ovduklarında veya çizdiklerinde, bu feromonlar ovulmakta olan veya çizilen kişiye veya nesneye aktarılmış olmaları muhtemeldir.
Avlanma[değiştir kaynağı değiştir]
Hırıltı, hırlama ve tıslama, saldırgan veya savunma saldırganlığı ile ilişkili tüm seslendirmelerdir. Bunlara genellikle algılanan tehdit üzerinde görsel bir etki yaratması amaçlanan bir duruş sergileme eşlik eder. İletişim, diğer türlerin yanı sıra kedilere de yönelik olabilir - bir kedinin yaklaşan bir köpeğe doğru şişmiş tıslaması ve tükürmesi iyi bilinen bir davranıştır. Kediler ürktüklerinde, korktuklarında, sinirlendiklerinde veya acı çektiklerinde tıslarlar ve ayrıca davetsiz misafirleri kendi bölgelerine korkuturlar. Tıslama ve hırlama uyarısı tehdidi ortadan kaldırmazsa, kedi tarafından bir saldırı gelebilir. İki ila üç haftalık yavru kediler, bir insan tarafından ilk alındığında tıslar ve tükürür. "Tükürme", tıslamanın daha kısa ama daha yüksek sesle ve daha vurgulu bir versiyonudur.[5]