Kelimenin Diğer Adı Nedir
Kelime (Sözcük) Nedir? Kelime Neye Denir? Kelimenin Tanımı
Süpürge, halı, sehpa ve koltuk gibi nesneleri tanımlamak için kullandığımız kelimeler ise cins isim olarak tanımlanır.
3- Tekil ve Çoğul Kelimeler:
Yazı tahtası, masa ve kalem gibi kelimeler tekildir.
Kurabiyeler, yelekler ve arabalar gibi çokluk bildiren kelimeler ise çoğul isimlere örnek gösterilebilir.
4- Sıfatlar:
Kelimeler sadece yapılarına göre değil cümle içerisindeki görevlerine göre de sınıflandırılır. Bir ismin sayısını, miktarını, rengini ve biçimini niteleyen tüm kelimeler sıfattır.
Kırmızı araba
Yamuk çanta
Kısa boylu
Gürültülü ortam
Yeşil kutu
5- Birleşik kelimeler:
Anlamca birbirinden farklı iki kelimenin bitişik yazılmasıyla oluşan yeni kelimelere birleşik kelimeler denir.
Yavruağzı
Samanyolu
Ateşböceği
Anıtkabir
Tekirdağ
6- Zamirler:
Cümle içerisinde insan isimlerinin yerine kullanılan kelimeler ise zamirdir.
Bunu ''ben'' değil ''O'' yaptı.
Dün akşam ''beni'' arayan ''sen'' değil miydin?
Yarın sinemaya ''onlarla'' birlikte gideceğiz.
Bunun dışında bağlaçlar, edatlar, belirtili nesneler ve tümleçler de birer kelimedir.
Kelimenin Tanımı
En küçük birimi harf olan tüm ses topluluklarına kelime denir.
Kelime sözcüğü Arapça "söylenen şey, söz" manasına gelen كلمة (kalima(t)) sözcüğünden ödünçlenmiştir. Arapça sözcük yine aynı dilde bulunan كَلَمَ (kalama) "söyledi" fiilinin faˁila(t) vezninde türevidir. Kelimenin Türkçede tespit edildiği ilk kaynak 1300 civarına tarihlenen Mukaddimetü'l-Edeb adlı eserin tercümesinde görülmektedir.[1]
Sözcük kelimesi, Türkçede yer alan söz sözcüğüne Yeni Türkçe +çUk eklenmesi sonucunda türetilmiştir. Sözcüğün tespit edildiği ilk kaynak Meninski'nin 1680'e tarihlenen Thesaurus'u olup; burada sözcik kelimesinin karşılığı olarak kelimecik manasındaki "vocula, verbulum" verilmiştir. Sözcük, "kelimecik" anlamında marjinal bir tabir iken, Dil Devrimi'nin ikinci evresinde, muhtemelen Fransızcavocable "söz-cük" > "kelime" bağıntısından esinlenerek "kelime" anlamı yüklenmiştir. "Kelime" anlamında kullanımına dair ilk kayıt 1959'da görülmektedir. Sözcük kelimesi TDK sözlüğünün 1969 basımından öncesindeki sözlüklerde yer almamıştır.[2]