Kibritçi Kız In Hikayesi
kaynağı değiştir]
Film[değiştir kaynağı değiştir]
- Das Mädchen mit den Schwefelhölzern (1997), Alman besteci Helmut Lachenmann'ın operası[2]
Dans[değiştir Kibritçi Kız masalını biliyor musun?
Haberin Devamı -Kibritlerim var! Almak ister misiniz?
Yılbaşı gecesi olduğu için insanlar telaşla alışveriş yapıp evlerine dönmeye çalışıyormuş. Kimi elinde hediyeler, kimi leziz yiyecekler kimi de ağaç süsleriyle yanından geçip gidiyorlarmış. Kimse onu fark edip kibrit almamış.
Oysaki birkaç kibrit satabilse evine yemek götürebilecek parayı kazanabilecekmiş.
Saatler geçtikçe daha da üşümeye başlamış. Aklına kibritleri yakarak ısınmak gelmiş.
İlk kibriti yakınca elleri ısınmış ve kendini güzel bir yılbaşı sofrasında hayal etmiş. Bir lokma yemeği tam ağzına götürecekken kibrit sönmüş ve gerçek hayata dönmüş.
Tir tir titremeye başlamış tekrar. “Bir kibrit daha yaksam ne olur?” diyerek kibritini yakmış. Bu sefer hediyelerle dolu sıcacık bir odada olduğunu hayal etmiş. Üzerinde kalın kıyafetler ve ayaklarında çoraplar varmış. İçi ısınmış. Tam kendi hediyesini açacakken kibrit yine sönmüş.
Üçüncü kibriti yakmaya çalışmış hemen ama kibrit kutusu ıslakmış. Yanmamış. Kibriti duvara sürerek yakmayı denemiş ve başarmış. Bu sefer de hayatta en çok sevdiği kişi olan ve geçen sene kaybettiği anneannesi çıkmış karşısına.
-Anneanne seni çok özledim, demiş Kibritçi Kız.
-Çok özlediysen gel yanıma da seni iyice ısıtayım canım yavrum, demiş anneannesi şefkatle.
Haberin DevamıKüçük Kibritçi Kız’ın yüzünde bir gülümseme belirmiş. Koşarak anneannesine gitmiş.
Ertesi sabah insanlar yeni yılı karşılamış olmanın verdiği umut ve heyecanla sokaklara çıkmışlar. Herkesin yüzünde bir gülümseme varmış ta ki köşedeki dükkanın önüne gelene kadar. Dükkanın önünde küçük kızın gözleri kapalı bir şekilde yattığını görmüşler.
Küçük kız anneannesine kavuşmuş. Yüzünde ise kocaman bir gülümseme varmış.
Kibritçi Kız masalını biliyor musun?
-Kibritlerim var! Almak ister misiniz?
Yılbaşı gecesi olduğu için insanlar telaşla alışveriş yapıp evlerine dönmeye çalışıyormuş. Kimi elinde hediyeler, kimi leziz yiyecekler kimi de ağaç süsleriyle yanından geçip gidiyorlarmış. Kimse onu fark edip kibrit almamış.
Oysaki birkaç kibrit satabilse evine yemek götürebilecek parayı kazanabilecekmiş.
Saatler geçtikçe daha da üşümeye başlamış. Aklına kibritleri yakarak ısınmak gelmiş.
İlk kibriti yakınca elleri ısınmış ve kendini güzel bir yılbaşı sofrasında hayal etmiş. Bir lokma yemeği tam ağzına götürecekken kibrit sönmüş ve gerçek hayata dönmüş.
Tir tir titremeye başlamış tekrar. “Bir kibrit daha yaksam ne olur?” diyerek kibritini yakmış. Bu sefer hediyelerle dolu sıcacık bir odada olduğunu hayal etmiş. Üzerinde kalın kıyafetler ve ayaklarında çoraplar varmış. İçi ısınmış. Tam kendi hediyesini açacakken kibrit yine sönmüş.
Üçüncü kibriti yakmaya çalışmış hemen ama kibrit kutusu ıslakmış. Yanmamış. Kibriti duvara sürerek yakmayı denemiş ve başarmış. Bu sefer de hayatta en çok sevdiği kişi olan ve geçen sene kaybettiği anneannesi çıkmış karşısına.
-Anneanne seni çok özledim, demiş Kibritçi Kız.
-Çok özlediysen gel yanıma da seni iyice ısıtayım canım yavrum, demiş anneannesi şefkatle.
Küçük Kibritçi Kız’ın yüzünde bir gülümseme belirmiş. Koşarak anneannesine gitmiş.
Ertesi sabah insanlar yeni yılı karşılamış olmanın verdiği umut ve heyecanla sokaklara çıkmışlar. Herkesin yüzünde bir gülümseme varmış ta ki köşedeki dükkanın önüne gelene kadar. Dükkanın önünde küçük kızın gözleri kapalı bir şekilde yattığını görmüşler.
Küçük kız anneannesine kavuşmuş. Yüzünde ise kocaman bir gülümseme varmış.