Limonata Satmak
bir bardak limonatayı 7 tl'ye satmak
(bkz: baran 14 yaşında arkadaşları ona einstein diyor)
şüphesiz ki konu mekanın limonata satışlarını arttıracaktır..
zira siz dükkanburgerde, midpointte yahut muadillerinde menüye limonata- 1,5 tl ibaresi koyarsanız, bire on bahse girerim ki yapacağınız limonata satışı, 7 tl den yapacağınız limonata satışının yarısı kadar olacaktır.
menüde o rakamı görmek:
ucuz ve kalitesiz bir bardak geleceği izlenimi yaratacağından, yaklaşık 20 tl vererek yiyeceğiniz hamburger-patates ikilisinin yanında limonata yerine kolayı tercih etmenize neden olacaktır.
zaten düşünün, ne zaman ki limonata dediğimiz muhteşem sıvı, ciks büyük bardaklar, buz nane ve cafcaflı pipetlerle sunulup 5 lira üstü bedelle satılmaya başlandı, işte o zaman çoğumuz için kola, ice tea, sprite ve benzerlerinin karşısında tercih edilebilir bir alternatif olarak algılanmaya başlandı..(bkz: kusura bakma bacım arkadan ittiriyorlar)
(bkz: enes binsatar)
hammadde üzerinden maliyet hesabının saçmalığı .[(bkz: #) ] bir yana; bazı işletmelerde ("mekânlarda") fiyatların belirlenmesinde bir parametre de, en başta "o limonatayı birilerinin içememesi"dir. yani minumum fiyatlı, tercih edilebilecek en ucuz ürüne konan fiyat, parasız, istenmeyen sosyo ekonomik kökenli insanların ayağını mekandan kesmek, en baştan bunları filtrelemektir. tabi bu en nihayetinde sadece ekonomik düzeyle ilgili bir filtre olabilmektedir. amaç, belirli bir tip, para bırakacak müdavim kitlesinin hoşlanmayacağı kimseleri uzaklaştırmaktır.
bu tip yerlere karşı maliyet/fiyat adaletsizliği gibi şeyler üzerinden bir tepki beslemek veya geliştirmek kapitalist toplumda anlamsız ve kaçınılmaz olarak kendi içinde çelişkilidir. fiyatı protesto edip mekâna gitmemek zaten fiyatlandırmanın amacıydı. ancak çok zengin birileri pek muhtemel olmayan psikolojik bir değişim yaşar (fakirlerle empati falan gibi) yani hedef kitle bunu kafaya takarsa işletme sahibi zarar eder ve ancak o zaman mantıksız bir iş yapmış olur.
şunu da belirtmek lâzım ki; en eşitlikçi ve adil bir toplumda bile belirli yerlerde ve bağlamda limonata içmek başka mekanlara göre daha arzulanır olacak ve herkes bu arzusunu karşılayamayacaktır. toplumsal üretime katkıya göre bir tür "hak ve hizmetlere öncelikli ayrıcalıklı erişim düzenlemesi"en mâkulu olacaktır ancak birileri 5. kat'da bu kapitalist toplumda bardağı 14 tl olan limonatayı içecek, diğeri de içemeyecek ve bakacaktır.
(bkz: eşitsizliğin sosyalist yönetimi)bunu yapan dükkan burger'in acilen monash.pw 'a girip nasıl limonata yapılacağını öğrenmesi lazım. hem nasıl yapılacağını bilmiyorlar hem de 7 liradan kaktırıyorlar, aaa ne ayıp.
uyarı: site +18 olmakla biraz da sağlam mideli olmanızı gerektirmekte. sonra küfürle gelmeyin bana.antalya havalimanında bu sene iki küçük suya,evet küçük su 0,5lt lerden bile küçük olan,tl yazıyla altıbuçuk türk lirası verdiğimin yanında hiç bir şmonash.pw aslında ikiside çok şmonash.pwarı zorunluluktan çok para vermeye mecbur ediyorlar.
zaten bir limonatayı tl ye satabilen bir mekanın tek maliyeti o limonatayı yapma maliyetidir. mekan kirası, elektrik, su, kışın doğalgaz,yazın infrared ısıtıcılar, çalışanlar fln bunların hepsi bedavaya çalışıyor. adam menü de 3 tl yazdı da sonra senden tl mi talep etti? oturursun mekana bakarsın menüye beğenmezsen fiyatları çıkar gidersin. kimsenin neyden ne kadar kazandığı kimseyi ilgilendirmez en fazla orasına burasına batabilir.
yerine ve koşullara göre mantıklı olabilecek monash.pwttir.hizmete paraymış, manzaraya paraymış, kıroların olmadığı ortama verilen paraymış, firmanın kirasıymış, garsonların maaşıymış. mış da mış.
yahu adam hesabı yapmış. bardağı 60 kuruşa denk geliyor yamulmuyorsam. size ne tür hizmet veya hizmetler veriyor ki bu müessese bir limonata 7 tl'ye denk geliyor merak ediyorum.
geçelim bu ayakları babacım. ha eğer dükkan burger giderlerinin büyük kısmını limonatanın karı ile kapatmaya çalışıyor ise orasını bilemem.(bkz: maliyet hesaplarındaki ilahi varlık)
ekşi sözlük kullanıcılarıyla mesajlaşmak ve yazdıkları entry'leri
takip etmek için giriş yapmalısın.
İşte de başlayan serüvenin özgeçmişi: Bizim Hüsnü oldum olası bir limonata hastasıdır. Üniversite yıllarindan beri yazın bir şeyler yemek veya içmek için herhangi bir cafe yada restoranta gittiğimizde Hüsnü limonata dışında soğuk bir şey içmezdi. Hüsnü’nün bu limonata tutkusu bizim limonata girişimciliğimizi tetikleyen kıvılcım olmuştur.
Nasıl mı? İşte hikaye şöyle başlıyor
Gittiğimiz her cafe limonatalarının ev yapımı ve doğal olduğunu söylüyordu. Bizde özellikle limonatanın ev yapımı ve doğal olup olmadığını soruyorduk, çünkü içinde kimyasal olan veya pastörize edilmiş içecek içmekten ikimizde hiç hoşlanmıyorduk. Bizi en çok rahatsız eden durum ise her cafe ve restoranda limonatanın farklı olduğunu hatta bir sonraki gün gittiğimiz aynı kafede aynı limonatayı içme şansımızın çok az olması idi. Hüsnü’deki bu limonata tutkusu o kadar fazlaydı ki dışarı çıkacağımız zaman gideceğimiz mekanı limonatasının lezzetine göre seçiyorduk. Limonatayı iyi yapan mekanlar ilk tercihimiz oluyordu. Ama bir hafta önce limonatasını beğendiğimiz mekanın bir sonraki hafta limonatası aynı olmuyordu.
Aynı lezzeti yakalayamama sorunu bizde o kadar çok takıntı haline geldi ki , yılında Hüsnü bunun sebebini araştırmaya başladı. Açıkçası bende Hüsnünün bu limonata tutkusundan rahatsız olmaya başlamıştım. Ona gideceğimiz cafenin limonata üzerinden tercih edilmesinin saçma olduğunu söylediğimde bana Starbucks örneğini veriyordu. Gidilecek yerin kahvesine göre tercih yapılabiliyorsa neden bu limonata içinde yapılmasın diyor ve kendini savunuyordu.
Hüsnü’nün limonata üzerine yılında başlattığı bu araştırmayı ilk zamanlarda saçma bulsamda ara ara getirdiği veriler dikkatimi çekmiyor değildi. Bu veriler arasında çalışan hataları ve tecrübesizlikleri birinci sırada yer alıyordu. Limonata gerçekten de üretiminde zahmet ve dikkat isteyen bir içecekti. Bunu evinde limonata yapan herkes bilir. Limonatayı yapan ustanın işten ayrılması veya o gün işe gelmemesi işletmede ciddi bir üretim sıkıntısı yaratıyordu. Çünkü bir önceki ustanın damak lezzeti ile yeni gelen ustanın damak lezzeti aynı olmayabiliyor ,birine göre şekerli olan diğer ustaya göre şekersiz olabiliyor yada birine göre ekşi olan diğerine göre ekşi olmayabiliyor. Bazen usta şekeri fazla kaçırmış oluyor şekeri azaltmak için su ilave ediliyor buda limonatanın yoğunluğunu azaltıyor. v.b.
İkinci verimiz ise limon ,portakal ve şekerin tadında olan mevsimsel değişimler. Limonatayı kendi yapan işletmeler limonu ve portakalı halden günübirlik alıyorlar, halden alınan limonlar farklı bahçelerin veya farklı mevsimin ürünü olduğu için ürünün tadında aynılık sorunu oluyordu. Bu da lezzete direk yansıyor, limonatayı yapan usta ayni oranda limon portakal ve şeker kullanmasına rağmen tat değişiyordu. Hatta şekerin bile farklı markalardan alınması limonatanın tadını değiştiriyordu.
Üçüncü verimiz ise günlük yapılmayan limonatadaki aroma kaybı . Genelde günlük limonata tüketimi hava sıcaklığına bağlı olduğundan bir çok işletme ne kadar limonata yapacağını bilemiyor, fazla yapılan limonata bir sonraki güne kaldığında yüzde 30 aroma kaybına uğruyor, bu durumda bir önceki gün içtiğiniz limonatadan bir sonraki gün aynı lezzeti alamıyordunuz.
Yukarıda saydığım sebepleri yan yana koyduğumda, geleneksel Türk içeceği olan limonatayı satan bütün işletmelerde ciddi bir sorun olduğunu fark ettim. Bu çözülmesi gereken bir sorundu. Hüsnü’nün araştırmacı ve benim girişimciliğim ile geleneksel ev yapımı limonata satmak isteyen işletmelerin sorununu çözme kararı almamız Lemonera fikrini ortaya çıkardı…