"Gece." Dedi net bir sesle. "Hayatnn sonunda kadar bir odaya tklp kalamazsn."
"stemiyorum," diye tekrarladm ksk bir sesle.
Sesli bir nefes alp verdi. Masann diğer tarafndan bana doğru eğildi ve ellerimi elleriyle kavrayarak tuttu. "Bana bak." Ona bakmadğm da tuttuğu ellerimi kendine doğru çekiştirdi. "Yavrum, gözlerime bak." Sesinde ki tona dayanamayp gözlerine baktm.
"Bak ac çektiğini biliyorum. Senin yaşadğn bu acy bende yaşadm. Neler hissettiğini çok iyi biliyorum. Hissettiğin bu ac geçer diyemem, çünkü geçmeyecek. Sadece hissetiğin o acya alşacaksn. Öyle ya da böyle alşacaksn. Çünkü hayat devam ediyor" Bir elini bana doğru uzatt ve çenemin altna gelen ksa saçlarma dokundu. Bakşlar gözlerimdeydi. Ama sanki sadece gözlerime bakyor gibi değilde, gözlerimin içinden ruhuma bakyor gibiydi. "Seni böyle gördükçe kahroluyorum."
Bir anda gözlerim sulanmaya ve çenem titremeye başlad. Hep böyle oluyordu zaten, bir anda acnn sert dalgas kyma vuruyor beni yerle bir ediyordu. "Üzgünüm, elimde değil Talha. Ben-Ben hissettiğim bu acya dayanamyorum." Göz pnarlarmdan iri bir damla yaş elimde olmadan gözlerimden aktğn da öylece bana bakan mavi gözlere bakyordum. "Üz-günüm. Gerçekten."
Gözlerini yumdu ve sertçe yutkundu. Tekrar gözlerini açtğnda, ayn anda oturduğu yerden kalkt ve tezgahn etrafnda dolanarak yanma geldi. Beni oturduğum yerden kaldrp kollarnn arasna çektiğinde ona itiraz etmedim ve huzur bulduğum kollarnn arasna girdim.
"Ağlama." Yüzümü scak göğsüne bastrdğmda gözyaşlarm scak tenine bulaşt. Bedenime doladğ kollar sklaşt. "Gece lütfen ağlama."
Bir süre kollarnda ağladm. Aslnda uzun süredir her gün onun kollarnda ağlyordum. Ve gözyaşlarmn ona ac verdiğini de biliyordum. Ama yapabileceğim bir şey yoktu. çimde ki ac içimdengözyaşlarmla beraber taşyordu. Buna engel olamyordum
Talha saçlarm usulca okşamaya başladğnda, gözlerimi skca yumdum. Gözyaşlarm dindiğinde ona daha fazla ac vermemek için kollarndan çkmadan geri çekildim. Başm kaldrarak ona baktğmda, ayn şekilde oda başn eğerek bana bakmşt. Bir elini yüzüme doğru uzatt ve yanağmda asl kalan gözyaşn sildi.
"Tamam." Diye mrldandm. Talha anlamayarak gözlerime baktğnda, "Dşar çkalm." Diye konuştum.
Dudaklarnda içten bir gülümseme belirdi. Bana doğru eğilerek dudaklarma ksa bir öpücük kondurduğunda, uzun süre sonra kalp atşmm değiştiğini hissettim.
Mavi gözlerinin içinde ki mutluluğu gördüğümde kendime kzdm. Talha beni içine düştüğüm ac kuyusundan çkartmak için uğraşrken, ben hiçbir şey yapmyordum. Kendim için olmasa bile sevdiğim adam için hissettiğim acyla başa çkmay öğrenmeliydim.
Üzerimizi giyinip evden çktğmzda, Talha parmaklarn parmaklarma geçirerek skca elimi tutmuştu. Ne kadar süre olmuştu bilmiyorum ama dşarya çkmayal uzun zaman olmuştu. Dşar çkmadan önce kendimi kötü hissedeceğimi düşünsem bile öyle olmamşt. Tam tersine kaldğmz hotelin arka tarafnda ki ormanlk alanda Talha ile ele ele yürümek bana oldukça iyi gelmişti.
Ormann tam içinde beton bir yürüyüş yolu vard ve biz o yoldan yürüyorduk.
"Talha, biz neredeyiz?" Ona hiçbir zaman nerede olduğumuzu sormamştm. O gün, kz kardeşimin ve annemin cenazesinin evden çktğn gördükten sonra fenalk geçirerek baylmştm. Gözlerimi araladğmda bir otel odasndaydm. Talha, Muhammed, Batu ve Erende o otel odasndayd. Kriz geçirmiştim. Uzun süre kendime gelememiş, durmadan bağrp durmuştum. En sonunda biraz olsun kendime geldiğimde o otelden ayrlmş ve hayal mayel hatrladğm bir yolculuk yaparak kaldğmz bu hotele gelmiştik.
Talha benden böyle bir soru beklemiyor olacak ki duraksad. Omzunun üzerinden bana baktğn hissetsem bile bakşlarm ona çevirmedim.
"Çankr'dayz."
Yavaşça başm aşağya yukarya doğru salladm. Ben ona bir şey sormadkça bana asla bir şey anlatmyordu. "Burada ne kadar süre kalacağz?"
"stediğimiz kadar."
"Biz resmi olarak kaytlarda ölü olarak görünmüyor muyuz, nasl burada herhangi bir sorun olmadan kalabiliyoruz?" Omzumun üzerinden ona baktğmda bana bakyordu.
"Tandğm birinin mekan. Herhangi bir sorun olmaz, endişelenme." Elimi kavrayan elinin baş parmağ usulca elimi dş yüzeyini okşad.
"Peki Muhammedler..." Duraksadm ve derin bir nefesi cigerlerime çektim. "Onlar nerede?"
"Onlar burada değiller, Ankaradalar. Ama sk sk iletişim kuruyorum onlarla."
Bir süre sessizlik içinde yürüdük. Ormann ferah havasn solumak, kuşlarn cvltsn dinlemek bana iyi gelmişti. Ama bana onlardan bile daha iyi gelen bir şey vard, oda elini tuttuğum adamd.
Ormann içinde ki beton yol boyunca yürüdük. En sonunda beton yolun bitişine geldiğimizde, karşmzda muhtemelen hotele ait bir otopark çkmşt. Ben geldiğimiz yoldan geri döneceğimizi düşünürken Talha otoparkn içine doğru yürümeye devam etti. Gözlerim otoparkn sonunda ki aileye takldğnda olduğum yerde durdum. Benim durmamla beraber Talha da durdu. Bir adm önümde duraksarken, başn omzunun üzerinden bana doğru çevirdi. "Bir şey mi oldu?"
Gözlerim otoparkta bulunan aileye kayd ardndan hzla bakşlarm o aileden çekerek Talhaya baktm. "Geri dönelim mi artk?"
Kaşlar usulca çatld. "Daha yeni çktk ama?"
"Sonra yine yürüyüş yaparz,"
"Gece," dedi yavaşça. Tamamen bana doğru döndü. Boşta olan eli yüzüme doğru uzand ve yanağm kavrayarak okşad. "Dşar çkmamzn tek nedeni yürüyüş yapmak değil."
Anlamayarak ona baktm.
"Biriyle buluşacağz."
Kaşlarm çatld. "Ben kimseyle buluşmak falan istemiyorum."
Talha konuşmak için dudaklarn araladğnda gözlerim omzunun arkasndan gördüğüm kişiye çarpt. Elleri kot pantolonunun cebinde gülümseyerek gözlerime bakan kişi, eğer bir hayalden ibaret değilse Ali'ydi.
"Aşk olsun cad. Ben seni görmek için Ankara'dan buraya tam kilometre yol kat edeyim, senin dediğine bak hele."
🕯️
Sizi çoook özlemişim! 💞
Snav boyunca sürekli mesaj atp bana iyi dileklerde bulunan herkese çok teşekkür ederim, iyi ki varsnz!
Bu arada bu bölümü yazarken acayip zorlandm. Sanrm kitaba ara vermemden kaynakl bir durum. Yani baz yanlşlar olabilir bölümde kusuruma bakmayn.
Yeni bölümde görüşene dek hoşçakaln!🤎
Aziz Piyade; Bu Şehri Yakn
M83; MidnightCity
🕯️
1 Ay Sonra;
Yaşanan her şey kötü bir kabus gibiydi.
Kabul edemiyordum.
Sanki birazdan kalkp evime gidecektim. Annem yemek yapyor olacak, Burçinde söylenerek ders çalşyor olacakt.
Bilincim kabul etmiyordu işte.
Yaşananlar kabullenemiyordum.
O gün. Acdan öleceğimi düşündüğüm o gün, ben ailemi kaybetmiştim.
Sabah ve akşam kavramn unutmuştum.Ruhumda asla kapanmayan büyük bir yara açlmşt. Ac benimle bir bütün olmuş gibiydi. Tam göğsümün ortasna bir kesik atlmş gibiydi, ve o kestik durmakszn kanyordu.
Uzandğm yatakta bir ölüden tek farkm nefes alp veriyor olmamd. Talha, beni nerede olduğunu bilmediğim bir hotele getirmişti. Ne kadar süredir buradaydk bilmiyordum. Burada olduğumuz zaman boyunca günlerimi, şuanda üzerinde uzandğm bu yatakta geçirmiştim. Sadece bazen Talha'nn zoruyla bir kaç lokma yemek yemek için bu yataktan ayrlyordum
Ac günlerce tam göğsümün ortasnda alev alev yanarken, yapabildiğim tek şey gözyaş dökmek olmuştu. Ama artk göz pnarlarm kurumuştu. Hissettiğim ac dinmese bile, gözyaşlarm dinmişti.
Buraya geldiğimizden beri yalnzdk. Ne kimse geliyor, nede biz bir yere gidiyorduk. Baz zamanlar Talha'nn telefonda konuşmalarn duyuyordum. Kiminle konuştuğunu bilmiyor olsam da, konuştuğu kişiyi tahmin ediyordum.
Dşarda hava nasld bilmiyordum, ama içerisi beni terletecekkadar scakt. Omuzlarma kadar örtülü olan beyaz battaniyeyi ucundan kavrayarak üzerimden çektim. Gözlerim odada bulunan tavandan zemin kadar uzanan pencereye kayd. Kaldğm odann manzaras yemyeşil, uzun ağaçlarn bulunduğu bir ormana bakyordu. Yorgun bakşlarm bir süre pencereden görünen manzaray izledi.
Odann aralk kapsndan içeriye gelen ses ve koku Talha'nn yemek yapyor olduğunu anlamam sağlamşt. Muhtemelen birazdan gelecek ve beni yemek yemem için uyandracakt.
Yaşanan kötü olaylar hakknda aramzda hiçbir şekilde, herhangi bir konuşma geçmemişti. Daha henüz yaşananlar kabul edememiştim, kald ki yaşananlar konuşmak acma şuan için tuz basmak gibi olurdu. Biliyordum, yaşadğm bu ac hiçbir zaman geçmeyecekti, ama zaman yaşadğm acya alşmam sağlayacakt. O yüzden şuanda ihtiyacm olan tek şey zamand.
Talha yanmdayd. O günden bugüne bir an olsun beni yalnz brakmamşt. yi olmam için elinden gelen her şeyi yapyordu. Gözlerimde sönen o yaşam şğn geri yakmak için çabalyordu
Bugün o gelip beni kaldrmadan kendim kalkmak istedim. Günlerdir uzanmak ve yemek yemek dşnda herhangi bir eylemde bulunmayan bedenimi, uzandğm yerden doğrulturken oldukça yorgun hissediyordum. Doğrulup yatağn kenarna oturdum, çplak ayaklarm parkeyle birleştiğinde hissettiğim scağa rağmen ayaklarm üşümüştü. Oturduğum yataktan kalkarak odann içinde bulunan banyoya geçtim.