Mesane Duvarı Neden Kalınlaşır

Mesane Duvarı Kalınlaşması, Mesane, böbrekler tarafından üretilen ve üreterler aracılığı ile taşınan idrarın depolandığı içi boş organımızdır. Mesanenin kapasitesi beş yüz mililitre kadardır. Mesane, dört katmandan meydana gelir. En dış kısımda bağ dokusu yapısında olan adventisya tabakası vardır. İçe doğru sırasıyla; düz kas tabakası, lamina propriya ve en içte mukoza tabakası yer almaktadır. Mesanenin iç tabakası mesane dolu olduğu zaman düz bir zemin, boş olduğu zaman ise katlantılar oluşturan, değişici epitel ile döşelidir.

Mesane tabanının yüzeyini kaplayan mukozal yapıda olan membran bölümüne trigon denir. Trigonda mukoza altında bulunan kas tabakasına sıkıca yapışmış olduğundan mesanenin içi boş olsa bile düz bir yapıdadır. Trigonun üst köşeleri üreter açıklıklarına ve alt köşesi ise iç üretral açıklığa karşılık gelir. Üreterler mesaneye oblik şekilde girerler. Bu yapı kapak gibi işlev görerek mesane dolduğunda idrarın üreterlerden böbreğe doğru geri kaçışına engel olur. Trigonun üst kısmında sınırlandırıcı bir kas katlantısı bulunur. Bu kas katlantısı iki üreter açıklığı arasında seyreder. Uvula vezika, üretral açıklığın hemen arkasında bulunan ve prostatın orta lobu tarafından meydana getirilen bir kabarıklıktır. Mesanenin kas tabakasını üç kat olarak düzenlenen detrusor kası oluşturur. Bu kas içte ve dışta longitudinal, ortada ise sirküler seyirlidir. Mesanenin boyun kısmında sirküler olan kas tabakasının kalınlığı artarak vezikal sfinkteri oluşturmaktadır.

Mesane duvarı kalınlaşması birden çok sebebi olabilir. Bu sebepler; enfeksiyon, nörojenik mesane hastalıkları, mesanenin benign ve malign tümörlerine bağlı olabilir.

• Enfeksiyonlar: Mesane normal koşullarda steril olan iç organımızdır. Yani bakteri, virüs, mantar ve parazit içermez. Mesane enfeksiyonları genelde üretradan gelen mikroorganizmalar tarafından olur. Üretra, mesanenin dışarı açılış yoludur. Kadınlarda üretra daha kısa olduğu için ve anal bölge ile komşuluğu daha yakın olduğu için enfeksiyonlar erkeklerden daha fazla gözlenmektedir. Erkeklerde gözlenen mesane enfeksiyonlarında genelde altta yatan bir neden araştırılmalıdır. Mesane enfeksiyonlarına en fazla neden olan bakteri türü E. Coli'dir. E. Coli anal floradan göç ederek üretral floraya gelir. Koruyucu faktörler yetersiz ise mesaneye kadar ilerlerler ve sistit meydana getiriler. Enfekte olan mesanenin iç duvarı şişer ve kalınlaşır. Antibiyotikler ile tedavileri mümkündür. Mesanede enfeksiyona neden olan bir başka mikroorganizma da Şistozoma'dır. Şistozoma'nın E. Coli'den farkı dikensi çıkıntılarının olmasıdır ve bu çıkıntıları ile sürekli irritasyona neden olur. Mesanede sürekli irritasyon sonucu yassı hücreli kanser gelişme riski artar.
• Nörojenik mesane: Mesaneyi inerve eden sinirlerde bozukluk meydana gelmesi sonucunda görülen klinik tablodur. Mesanenin idrarı boşaltmak için kendine özgü bir ritmi vardır. Nörojenik mesanede bu ritim bozulmaktadır. Buna bağlı olarak birçok komplikasyon ve en sonunda böbrek yetmezliği gelişme olasılığı vardır. Bu yüzden nörojenik mesaneye erken tanı koyularak önlem almak kişinin hayat kalitesini yükseltir ve daha güçlü kalmasını sağlar. Nörojenik mesaneye neden olan birçok etken vardır. Bu etkenler; diabetes mellitus (iyi tedavi edilmezse öncelikle damarlarda dolayısıyla sinir sisteminde harabiyete neden olur), tümör (sinir sistemi veya sinir sistemine metastaz yapan tümörlere sekonder görülür), travma (özellikle trafik kazalarında, savaşlarda ve diğer yaralanmalarda gelişir), multiple skleroz (merkezi sinir sistemini tutan bir hastalıktır), tüberküloz, meningomyelosel.
• Mesanenin benign ve malign tümörleri: Her organda gelişebileceği gibi mesanede de kanser gelişmektedir. Benign, iyi huylu malign ise kötü huylu tümör demektir. Mesane tümörleri genelde kendini semptomlarla gösterir. Bu semptomlar; idrar yaparken yanma, ağrı, kanlı pıhtılı idrar yapma, mesanede doluluk hissi, mesanedeki yerleşim yerine göre mesane çıkışında tıkanma ve idrar yapamamadır. Yapılan görüntüleme yöntemlerinde mesane duvarı kalınlaşması fark edilir. Bundan sonraki aşama sistoskopi ve biyopsidir.