Metal Atıkların Geri Dönüşümü
kaynağı değiştir]
Geri alım merkezlerinde, ayrılmış, temizlenmiş geri dönüşüm ürünleri satın alınır, bu da kullanım için açık bir teşvik sağlar ve istikrarlı bir tedarik yaratır. Sonradan işlenmiş malzeme daha sonra satılabilir. Karlıysa, bu, sera gazı emisyonunu korur; kârsızsa, emisyonlarını arttırır. Geri alım merkezlerinin uygulanabilir olması için genellikle devlet sübvansiyonlarına ihtiyacı vardır. ABD Ulusal Atık ve Geri Dönüşüm Derneği tarafından hazırlanan tarihli bir rapora göre, 30 dolara yeniden satılabilen bir ton malzemeyi işlemek ortalama 50 dolar tutar.[9]
ABD'de, karışık geri dönüştürülebilir maddelerin ton başına değeri 'de $, 'te 80$ ve 'de $'dı.[13]
yılında, ana bileşeni olan kumun düşük maliyeti nedeniyle cam esasen değersizdi. Benzer şekilde, düşük petrol maliyetleri plastik geri dönüşümünü engelledi.[13]
'de Napa, Kaliforniya'ya geri dönüşüm maliyetlerinin yaklaşık %20'si geri ödendi.[13]
Bırakma merkezleri[değiştir kaynağı değiştir]Geri dönüşüm ayırma tesisi ve süreçlerinin videosu
Karıştırılmış geri dönüşüm ürünleri toplanıp bir malzeme geri kazanım tesisine teslim edildikten sonra, malzemelerin ayrılması gerekir. Bu, birçoğu otomatik süreçleri içeren bir dizi aşamada gerçekleştirilir ve bir kamyon dolusu malzemenin bir saatten kısa sürede tamamen ayıklanmasını sağlar.[11] Bazı tesisler artık malzemeleri otomatik olarak ayrıştırabilir; bu tek-akışlı geri dönüşüm olarak bilinir. Otomatik sıralamaya robotik ve makine öğrenimi yardımcı olabilir.[17][18] Fabrikalarda kağıt, farklı plastik türleri, cam, metaller, yiyecek artıkları ve çoğu pil türü dahil olmak üzere çeşitli malzemeler ayrılır.[19] Bu tesislerin bulunduğu alanlarda geri dönüşüm oranlarında %30'luk artış görülmüştür.[20] ABD'de 'den fazla malzeme geri dönüşüm (inb: recovery) tesisi vardır.[21]
İlk olarak, karıştırılmış geri dönüşüm ürünleri toplama aracından çıkarılır ve tek bir katmana yayılmış bir konveyör bandına yerleştirilir. oluklu mukavva ve plastik torbaların büyük parçaları, daha sonra makinelerin sıkışmasına neden olabileceğinden, bu aşamada elle çıkarılır.[11]
Daha sonra, disk ekranlar (ing:disk screens) ve hava sınıflandırıcılar (ing:air classifiers) gibi otomatik makineler, geri dönüştürülen maddeleri ağırlığa göre ayırarak, daha hafif kağıt ve plastiği daha ağır cam ve metalden ayırır. Karton, karışık kağıttan çıkarılır ve en yaygın plastik türleri—PET (#1) ve HDPE (#2)—toplanır böylece bu malzemeler uygun şekilde toplama kanallarına yönlendirilebilir. Bu genellikle elle yapılır; ancak bazı sınıflandırma merkezlerinde, spektroskopik tarayıcılar, absorbe edilen dalga boylarına göre kağıt ve plastik türleri arasında ayrım yapmak için kullanılır.[11]Kimyasal bileşim'deki farklılıklar nedeniyle plastikler birbirleriyle uyumsuz olma eğilimindedir; polimer molekülleri yağ ve su gibi birbirini iter.[22]
Demir, çelik ve teneke kutu gibi demirli metal'leri ayırmak için güçlü mıknatıslar kullanılır.
Demir içermeyen metal'ler manyetik girdap akımı'larınca (ing: eddy current) atılır: Dönen bir manyetik alanindükler alüminyum kutuların etrafında elektrik akımı oluşturarak, kutuların içinde büyük bir manyetik alan tarafından itilen bir girdap akımı oluşturarak kutuları akıştan çıkarır.[11]