√Halk şiiri nazım şekillerini kullanmışlardır.
√Halk şiirlerinin gerçek şiirlerimiz olduğunu savunmuşlardır.
√Aruz ölçüsü yerine Milli ölçümüz olan hece ölçüsü kullanmışlardır.
√Milli edebiyatla özellikle dil üzerinde anlaşılmıştır.
√Eserlerinde daha çok Anadolu, milli konular,tarih ve yerli hayat konu edinilmiştir.
√Bazı sanatçılar Türkçülük konusunu savunurken bazı sanatçılar şahsi konulara değinmiştir.
√Bu dönem sanatçıları farklı konular işlemiş kimse kimseye karışmamış bu yüzden uzun sürekli olmuş hepsinin ortak olduğu nokta dil konusu olmuştur.
√Düzyazılarda (hikâye-roman) daha çok sosyal konular işlenmiştir.
√Şiirlerde daha çok şahsi konular işlenmiştir.
√Hikâye ve romanlarda gözleme önem vermişlerdir.
√Tiyatro türünde bu dönemde de önemli eserler verilmiştir.
√Mizah, hiciv gibi konularda başarılı olunmuştur.
√Edebiyat araştırmaları ve eleştirileri bu dönemde de yapılmıştır.
√Bu dönemde hikayecilikte Ömer Seyfettin ilk yazar olarak görülür.
√Ziya Gökalp Türkçülük düşünceleriyle, edebiyat araştırmalarında monash.pw Köprülü, makalede ise Ali Canip Yöntem göze çarpar.
√Milli edebiyatın dil anlayışını Ömer Seyfettin ‘Genç Kalemler’ dergisinde ‘Yeni Lisan’ adlı dergide dile getirmiştir.
√Dilde sadeleşme savunulmuş, İstanbul Türkçesi yazı dili olarak esas alınmalıdır, düşüncesi savunmuşlar.
√Yabancı sözcüklerin Türkçe karşılığı varsa Türkçe kullanılmalıdır.
√Yabancı sözcükler söylendiği gibi yazılmalıdır.
Ömer SEYFETTİN
Mehmet Emin YURDAKUL
Ziya GÖKALP
Refik Halit KARAY
Yakup Kadri KARAOSMANOĞLU