Niloya Yalnız Mete

18 Ekim ,

Mete nehrin kenarında otururken Niloya yanına gelir. Onu oyun oynamak için çağırır.

Niloya : Mete hadi gel oynayalım.
Mete : Niloya ben bugün oyun oynamayacağım. Biraz yalnız kalmak istiyorum.
Niloya : Demek yalnız kalmak istiyorsun. Peki Mete sen bilirsin.
Mete : (Niloya arkasındadır) Ne yapıyorsun Niloya?
Niloya : Seni yalnız bırakıyorum Mete.
Mete : Biraz uzak durman gerekiyor Niloya. Böyle yalnız kalamam.
Niloya : Peki. (Bir adım geriye gider) Şimdi yalnız mısın Mete?
Mete : Hayır Niloya hâlâ yalnız değilim. Daha uzağa gitmelisin.
Niloya : Peki bende daha uzağa giderim o zaman. (Az ileriye koşar) Mete beni duyuyor musun?
Mete : Evet Niloya duyuyorum.
Niloya : Şimdi yeterince yalnız mısın?
Mete : Hayır Niloya hâlâ yalnız değilim.

Niloya daha ileriye koşar ve tekrar yalnız olup olmadığını sorar. Mete hâlâ yalnız değildir. Yalnız olması için onu görmemesi gerektiğini söyler. Niloya da onu görmezse nasıl yalnız olduğunu soracağını söyler. Mete onun sesini bile duymamalıdır. Niloya ağacın arkasına saklanır. Tospik de çalılıklarda saklanır. Mete ikisini de gördüğünü söyler. Hâlâ yalnız olamamıştır. Niloya onu nasıl yalnız bırakacağını düşünür. Çünkü arkadaşını seviyor ve onula oyun oynamak istiyordur. Gizlenerek Mete'yi takip eder. Niloya ağaca çıkmış Mete'yi izlemektedir. Mete yalnız kalmayı hiç sevemediği için arkadaşını arar ve onunla oyun oynamak ister. Niloya'nın küstüğünü düşünen Mete üzülür. Niloya hemen onun yanına gelir. Mete babası değirmende hep yalnız çalıştığını ve hiç sıkılmadığı için o da yalnız kalmayı denemek istemiştir. Yalnız kalmak ona göre hiç eğlenceli değildir. Niloya hiç yalnız olmadığını ve hep onu uzaktan izlediğini söyler. Mete de ona hiç yalnız bırakmadığı için teşekkür eder.

.

Niloya Neşeli Kurabiyeler

Niloya, Mete, Elif ve Mine bahçede kemençe ve tulum çalarak eğlenirken bir anda mutfaktan gelen nefis kurabiye kokusu ile kendilerinden geçerler. Niloya bunlar annemin yaptığı neşeli kurabiyeler der. Annesi kurabiyeleri bir kaba koyup çocuklara getirir. Çocuklar sıraya girip kurabiyelerini alırlar. Kurabiyeler o kadar lezzetlidir ki birer tane daha isterler. Annesi diğer çocuklara da dağıtayım kalırsa tekrar size veririm der. Bu sırada çocuklar Niloya&#; nın annesi için müzik yapmaya karar verirler. Onlar çalarken Niloya da bir şarkı söyler.

Ne olsa severim annemin elinden
Ama şu kurabiyeler yok mu dayanamıyorum
Neşeli neşeli kurabiyeler hepsini yiyelim
Neşeli neşeli kurabiyeler hepsini isterim
Fırından çıkınca yumuşacık olur
Mis gibi kokusu dayanamıyorum
Neşeli neşeli kurabiyeler hepsini yiyelim
Neşeli neşeli kurabiyeler hepsini isterim

Günün sonunda kurabiyelerin hepsi biter. Niloya ve Mete yeniden kurabiye alabilmek için yaşlı teyze ve amca kılığına girip kapıyı çalarlar. Biz çok uzaklardan sizin o meşhur kurabiyelerinizden yemek için geldik derler. Annesi maalesef hiç kurabiye kalmadı deyince iki afacan söylene söylene uzaklaşırlar.

Bir süre sonra Mete ve Niloya bu da işe yaramadı yine kurabiye alamadık diye üzülürken annesi elinde koca bir tabak kurabiye ile gelir. Az önce burada yaşlı bir teyze ve amca vardı gördünüz mü onlara kurabiye getirdim der. Niloya o teyze bendim , amca da Mete der. Annesi gülerek sizin olduğunuzu anlamıştım zaten, sabrettiğiniz için size yeniden kurabiye getirdim deyince çocuklar sevinçle kurabiyelere saldırır.