İki güneş geçti bir gece
Biraz yağmur yağdı bana
Biraz ben yağmura...
Sevdiğim bir şarkı çıktı radyoda
Yarısına ben eşlik ettim
Yarısına gözlerim...
Anlatmak istemiyorum ama
BEN SENİ BURDA ÇOK ÖZLEDİM! ...
Ne hasta bekler sabahı,
Ne taze ölüyü mezar.
Ne de şeytan, bir günahı,
Seni beklediğim kadar.
Geçti istemem gelmeni,
Yokluğunda buldum seni;
Bırak vehmimde gölgeni
Gelme, artık neye yarar?
Cezvede kahve,yürekte özlem
Ateş kahveyi,şehvet yüreği kabarttı
Ekmeğe atlayan balıklar gibi atıldılar
Birbirlerinden sevgi aldılar
Kahve taştı cezveden
Özlem fışkırdı yürekten
Sonra,duruldular
Aşkın sakin sularında
Uzandılar
Bozcaada da gün batımı izlerken
Koylarda denize doyarken
Rüzgar sessizce eserken
Özlem özlem seni severken...
İstanbul da kız kulesi izlerken
Beşiktaş ta çay,simit yerken
Rüzgar üstümüze eserken
Özlem özlem seni severken...
ben bugün sırf sensizlik kokuyor diye
özlemi terk ettim
bilsem ki özlem olmayınca sensizliği bile
özleyecektim
terk etmezdim
özlem yoksa özlenmezki özlem de
ama özledim işte
özlem sen onu terk etsen de
terk etmiyor işte...
Ayrılığımızın adı gece ve kar canım
Doğacak en somut direnişimize baharlar canım
Düş neyi anlatır metruk yüreklere kim bilir
Bu özlem hangi söze hangi şiire sığar canım
Edip Cansever, Özdemir Asaf, Turgut Uyar başta olmak üzere ünlü şairlerimizin kaleminden özlem şiirlerini ve bu şiirlerden alıntıları derledik.
özlem ki bir başkasının özlemine tutkunluksa
bir yerde hep aynı şeyi özlüyoruz
René-Jacques, Brest, Fransa, 1939
Geri getirecek misin güneşlerini?
Donuk gözlerim özlüyor seni.
Ne yaparım ki güneşsiz, sensiz?
Kopuk köklerim bekliyor seni.
Geri getirecek misin ellerimi?
Güdük bileklerim özlüyor seni.
Ne yaparım ki elsiz, sensiz?
Çürük isteklerim bekliyor seni.
Geri getirecek misin ışıklarını?
Soğuk kağıtlarım özlüyor seni.
Ne yazarım ki ışıksız, sensiz?
Boğuk harflerim bekliyor seni.
Geri getirecek misin ellerimi?
Kırık sözcüklerim özlüyor seni.
Ne yazarım ki elsiz, sessiz?
Yıkık tümcelerim bekliyor seni.
Bekleyeceğim
Gene de
Hiçbir tekne getirmese de seni—
Getirene dek
Hiçbir tekne.
Gene de…
René-Jacques, Paris, 1927
Bir gece,
Gecede bir uyku..
Uykunun içinde ben…
Uyuyorum,
Uykudayım,
Yanımda sen.
Uykunun içinde bir rüya,
Rüyamda bir gece,
Gecede ben…
Bir yere gidiyorum,
Delice…
aklımda sen.
Ben seni seviyorum,
Gizlice…
El-pençe duruyorum,
Yüzüne bakıyorum,
Söylemeden,
Tek hece.
Seni yitiriyorum
Çok karanlık bir anda…
Birden uyanıyorum,
Bakıyorum aydınlık;
Uyuyorsun yanımda…
Güzelce.
René-Jacques, Paris, 1937
Kime dokunsam sensin
Kimi çağırsa dudaklarım…
Başımın tacı, canım efendim.
Görünmez çığlıklarımı gören
Eğilmez başımı öpensin.
Sen bir deniz derinliğisin
Uslanmak bilmez kederler ülkesi…
René-Jacques, Paris, 1945
Birden hatırlarsın,
O da seni – – birden bazan:
Nerde, ne yapar şimdi
Parlar bir özlem anılar arasından.
Bu akşam ne garip sözcük
Sanki ilk duydum, yadırgıyorum:
Akşam. Bilmem bulur muyum
Yollara baksam?
Söner yangın birazdan
Yatışır özlem.
Bir gün karşılaşırız
Bir gün, bir yarım akşam.
René-Jacques, Royan-Fransa, 1932
aşk bazan imkansız görünür kişiye
hepten biten birinden sonra
yeni bir duygu ilişkisi
ister inanın ister inanmayın
dayanılmaz bir hüzün verir insana
öyle bir hüzün
dağ başında bir otunki
– ömrümde rastladığımı varsaydığım
birtakım duyguları anlattımsa
bundan ne çıkar ki
bir de şu var elbet
Jale’nin özlemi nereye bilemem
bir özlemin saçmalığını eleştirerek
yalnız bir baharda bahar akşamında
akşamın kendisinden başka
nereye varabilirim ki
hangi erince hangi hangi
işte ne varsa bu
bütün elimdeki avucumdaki
René-Jacques, Paris, 1935
O denli o denli çok beklettin
Alıştırdın bekletmeye kendini
Çok zamanlar geçti de geldin
Senden çok seviyorum senin özlemini
René-Jacques, Paris, 1957
Dudaklarında özlem türküleri
ve gözlerinin menevşesinde aşk
çağıldıyorsa çavlanlar gibi
usulca gir umudun menziline
hüznü gerilerde bırak
René-Jacques, Grande Jatte-Paris, 1946
Rüyalar bile geceleri bekler
Gizlice görünmek için
Yüreğimdesin, saklısında içimin
Gizlice sevgilim
Kimse bilmesin üzgünlüğümü
Taşırım ölümüm gibi bu duyguyu
En gizli kuytularında ömrümün
Bir yer var gizlice sevgilimin uyuduğu
Gizlice sevgilim, yaşam kadar acı
Canımı tutuşturan özlem gibi
Özlüyorum derin yokoluşta
Gizlice sevgilimi
René-Jacques, Paris, 1930
Gönlümle oturdum da hüzünlendim o yerde,
Sen nerdesin, ey sevgili, yaz günleri nerde!
Dağlar ağarırken konuşurduk tepelerde,
Sen nerde o fecrin ağaran dağları nerde!
Akşam, güneş artık deniz ufkunda silindi,
Hulyâ gibi yalnız gezinenler köye indi,
Ben kaldım, uzaklarda günün sesleri dindi,
Gönlümle, hayalet gibi, ben kaldım o yerde.
René-Jacques, Paris, 1933
bitsin dedik bitmedi beklemek
İşte gece rüzgarlı gece
işte bulutlar almış başını gidiyor
yine bensiz dans edeceksin demek
müzik sen sahnede sahne rüzgarda
gözlerin gözlerin uzaklarda
ben kimim yağmurlar içinde mahzun
nerde saadetimiz nerde sarmaşıklı ev
nerde her akşamki kemanı komşumuzun
ya sen nerdesin nerdesin
işte rüzgar işte sonbahar yıldızları
işte kalbim işte şiirlerim
sen gelsen elini alnıma koysan
saçlarını öpsem
ağlasam
René-Jacques, Montmartre-Paris, 1950
Sevgimi unutmak için seyrederim bir tabloyu, bir mermeri,
Ki ne kadar dalsa ruhum yeniden döner geriye:
Okurum düşüne düşüne okuduğun şiirleri,
Senin düşüncen geçerken üzerlerinde bir sıcaklık kalmıştır
diye
René-Jacques, Paris, 1930
Seni korkutacak geçtiğin yollar,
Arkandan gelecek hep ayak sesim.
Sarıp vücudunu belirsiz kollar,
Enseni yakacak ateş nefesim.
Kimsesiz odanda kış geceleri,
İçin ürperdiği demler beni an!
De ki: Odur sarsan pencereleri,
De ki: Rüzgâr değil, odur haykıran!
René-Jacques, Paris, 1933
Beyaz güllerden sessizce
Geçer dağılır durulur
Deli bir akşamda
Aralıksız vurur özlem
Der ki hiç çekinmeden
Çek git çocuk yüreğinle
İçindeki kaleleri yık ellerinle
Sonsuz göklere uzan
Özlem öyle bir şey ki zaman zaman
Kendi kendinin çılgını
Kılar durmuş oturmuş
Eski akşamları bile
Beni kurtarmak için
Içimdeki başedilmez yırtıcıdan
Bir çaresizlikte beni
Gidişlere iter özlem
Yorgunlukların izidir
Onmazlığıdır susuşun
Eksik bir günün gizidir
Özlemde tortulanan
Sabahın ilk ışığında
İlk kuşlar günü dağlara sererken
Seni güle söyleye
Bana getirir özlem
René-Jacques, Champs-Elysées-Paris, 1950
Nerede Cahit, hani Ziya, Orhan Veli’ler, Sait’ler?
Uzak bir evrendeler şimdi, suskun,
Bir özlem yakarak yüreğimde…
Bekliyorum bir gün karşıma çıkacaklar.
Sevinçle uzatarak ellerimi
Kucaklayacağım hepsini bir bir…
Sararmış yapraklarında dergilerin
Sesleniyorlar, durmadan, duymuyor musunuz?
O kadar duygulu, öylesine içli ve dolu…
Ama hep eski anılardan söz ediyorlar,
Dünyalarından hiç haber verdikleri yok.
René-Jacques, Paris, 1946
Gitmez bu böyle, bu böyle yürümez!
Bir gün
Durulur bu çalkantı, doğarsın güneşe.
Bakarsın gökyüzü eski bir resim gibi
Pencerede yeniden ve kitap masada,
Tasaların, kaygıların yunmuş, arınmış,
Peşkirin, çarşafın, gömleğin yanı sıra
Uçuşuyor çırpına çırpına rüzgârda.
Nerdesin alın teriyle gülen aydınlık,
Nerdesin güzel kokularla dolu gece!
René-Jacques, Paris, 1945
Dağıtır saçlarını ve yalvarıp uzaktan
Mavi bir iklim gibi çağırır beni sesin,
Tertemiz göklerinde dal dal erguvan açan
Rüyalarıma ışık ve özlem serpmektesin.
René-Jacques, Paris, 1950
Gemiler geçer rüyalarımda,
Allı pullu gemiler, damların üzerinden;
Ben zavallı,
Ben yıllardır denize hasret,
Bakar ağlarım.
Hatırlarım ilk görüşümü dünyayı,
Bir midye kabuğunun aralığından:
Suların yeşili, göklerin mavisi,
Lapinaların en harelisi…
Hala tuzlu akar kanım
İstiridyenin kestiği yerden.
Neydi o deli gibi gidişimiz,
Bembeyaz köpüklerle, açıklara!
Köpükler ki fena kalpli değil,
Köpükler ki dudaklara benzer;
Köpükler ki insanlarla
Zinaları ayıp değil.
Gemiler geçer rüyalarımda,
Allı pullu gemiler, damların üzerinden;
Ben zavallı,
Ben yıllardır denize hasret
Genel Kültür
Sanat
Kalemlerinden Duygu Akan Şairlerimizin Özlemi En İyi Anlatan 15 Şiiri
Şiirler, kalbimizden geçen hislerin aynadaki yansıması iken şairler ise o yansımaların tercümanlarıdır. Türk Edebiyatına gönül vermiş birçok şair başarılı birçok esere hayat vermiş ve bizlerin hayatlarına bir parça avuntu vaat etmiştir.
Biz de bu değerlere önem vererek, Onedio olarak sizler için duyduğunuz hayal kırıklığı ve özlemleri kendi yaşantılarından yola çıkarak sağlam kalemleri ile kâğıda döken şairlerimizin, yazdıkları özlem temalı şiirleri listeledik.
Yorumlar ve Emojiler Aşağıda
LinkedinFlipboardE-postaLinki KopyalaYazı Tipi