Okçulukta Parmağa Takılan

okçulukta parmağa takılan

Okçuluk kavramı dünyada 15.000 yıldır insanlık tarihinin bir parçası olarak var olmuştur. Osmanlı kurulduğundan beri okçuluk kültürü Osmanlıda var olmuştur. Geleneksel Osmanlı Okçuluğu ya da Geleneksel Türk Okçuluğu olarak o günden beri ayrı bir kültür oluşmuştur.Daha önceye gidecek olursak Türkler tarih sahnesine çıktığından beri okçuluk vardır. Dolayısıyla ihtiyaçlar doğrultusunda ok ve yayın klasik kullanımına destek verici birçok okçuluk malzemesi üretilmiştir. Bunlardan en önemlisi 2 tane aksesuar zihgir ve siperdir.

Zihgir, kirişi çeken parmağa takılan okçu yüzüğüdür. Parmağa takılan zihgir yay üzerinde bulunan çilenin ya da günümüzde kullanılan diğer adıyla kirişin rahat çekilmesine olanak sağlardır. Çile parmağa çok baskı yapacağı için parmağı ayrıca bir sakatlıktan korumak için kullanılır. Zihgir farklı kültürlerde ya da milletlerde değişik isimlerle adlandırılabilmiştir. Geleneksel Osmanlı Okçuluğunda kirişin çekilmesine mandal denilirdi. Mandal yöntemini kullanan, okçu yüzüğü kullanan birçok ulus olmuştur. Bu uluslar başlıca, Moğollar, Çinliler, Japonlar, Sasaniler, Memluklar, Koreliler, Mançular gibi. Günümüzde zihgirler parmağa takılan bir süs olarakta kullanılmaktadır.

Bir diğer alet siper denilen okçuluk malzemesidir. Siper yay tutan elin bileğine takılır ve buraya güzelce sabitlenir. Siperin amacı okları kabza gerisine çekmeye yarar. Böylelikle daha kısa okun daha geriye çekilmesine sebebiyle okun daha uzağa gitmesi sağlar. Daha çok menzil okçuluğunda kullanılmıştır.

Gaziantep Geleneksel Okçuluk kursu olarak bu okçuluk malzemelerinin satışı ve bakımı tarafımızca da yapılmaktadır.

Mehmet Turgut KARACAN
Gaziantep Okçuluk Kursları
0507 384 8287
instagram :gaziantepokculuk

kaynağı değiştir]

Yücel, Ünsal (2015). Dursun Ayan (Ed.). Türk okçuluğu (2. bas.). Ankara: Atatürk Kültür Merkezi. ISBN 9789751629968.
Aktepe, Kürşat (2012). Okçuluk. Nobel Akademik. ISBN 9786051332772.

Savaşın en estetik halkası: Zihgir yüzükler

Zihgir, Hun İmparatorluğu’ndan bugünlere gelen bir okçuluk malzemesidir. Yay gerildiğinde yüksek miktarda enerji ortaya çıkar. Ok atışları esnasında çıkan bu enerjiyle, yay kirişinin baş parmağı parçalamasının önlenmesi için kullanılır. Zihgir, diğer isimleriyle ’okçu yüzüğü’, ‘şast yüzüğü’, ‘tirkeş yüzüğü’ ve ‘kemankeş yüzüğü’ baş parmağa takılır. Zihgirsiz ok atmak, parmak boğumunda yarılmalara ve nasırlaşmaya sebep olmaktadır. Aynı zaman da zihgir, yaydan çıkan okun daha ileri fırlatılmasında da etkilidir.

Türk tarihi boyunca okçuluk, her zaman gözde spor dalı ve savaş yöntemi olmuştur. Günümüzde ise okçulukta bir aparat olmanın dışında aksesuar olarak kullanılan bu yüzükler; güç, cesaret ve özgürlüğe düşkünlüğün simgesi olarak bilinmektedir. Bu da tercih edilmesinde önemli etkenlerden biridir.

osmanli-okcu-zihgir-yuzugu

Bir ruha, anlama ve uğura sahip olan zihgirler, basit birer aksesuardan ötedir. Özellikle Osmanlı döneminde yapılan zihgirler yüksek sanat değeri taşımaktaydı. İyi bir kemânkeş, zihgirini aslan yanından ayırmaz, tercihen kalbinin üstünde ya da boynunda asılı bir kese içerisinde taşırdı. Binlerce yıl önce savaş aleti olarak kullanılan zihgirler, bugün yepyeni bir yorumla, silahın işlevsel bir parçası olmaktan öte, özellikle erkeklerin tercih ettiği aksesuar olarak karşımıza çıkmaktadır.

bas-parmak-zihgir-yuzugu

Yapımı büyük maharet isteyen bu özel yüzüğün ustaları çok az sayıda olmakla birlikte önemli ve değerli zanaatkarlardı. Bugünse Anı Yüzük, en özel tasarımlar, muhteşem el işçiliği ve ömür boyu garanti ile sizlere harika bir koleksiyon sunuyor. Seçimlerinizle fark yaratacağınız koleksiyonumuza buradan göz atabilirsiniz.