Semizotu Yemeği Bulgurlu

*Bu içeriğin geliştirilmesinde Tıbbi Direktörlük katkı sağlamıştır.
*Web sitemizdeki bilgiler kişileri tanı ve tedaviye yönlendirme amacı taşımaz. Tanı ve tedaviye yönelik tüm işlemlerinizi doktorunuza danışmadan uygulamayınız. İçeriklerde Acıbadem Sağlık Grubu'nun tedavi edici sağlık hizmetlerine yönelik bilgiler yer almamaktadır.

Baharın en sevilen, sofralarda en çok yer bulan sebzelerinde biridir semizotu. Gerek yemeği, gerekse salatası her zaman sevinçle karşılanır ev ahalisi tarafından. Sevmeyeni de vardır mutlaka her yemek ve sebzede olduğu gibi. İki sebebi var genellikle yiyeceklerin sevilmemesinin. Birincisi ön yargı. Einstein'ın nefis bir sözü vardır bununla ilgili, "ön yargıları parçalamak atomu parçalamaktan daha zordur" der. Üzerine söylenecek bir şey yok zaten bu sözün. Kişi kendi ön yargılarından kurtulmak istemedikçe sizin yapabileceğiniz bir şey yoktur.

Çocuklar Neden Yemek Seçer?

İkinci sebep ise yiyecekle ilgili yaşanan kötü anılardır. Yeni annelerden çokça duyarsınız öyle yapmayın çocuğumda travma oluşur, böyle demeyin aman ya travma oluşursa vs. diye. Çocuklardaki travma durumu bazı konularda gereğinden fazla geniş kapsamlı düşünülürken asıl düşünülmesi gereken noktalarda da hiç göz önünde bulundurulmuyor ne yazık ki. Göz önünde bulundurulmadığı yerlerden biri de mutfak hiç şüphesiz. Bu çocuk zayıflamış mı yoksa, yemek yedirmiyor musun sen buna vs. gibi ithamlara maruz kalmak istemeyen anneler çocuklarına kusana kadar zorla yemek yedirmeye çalışıyor. Çocukta travma oluşma ihtimali çocuğa zorla yemek yedirilmesi durumunda çocuk yaramazlık yaptığında bağırılması durumundan çok daha fazladır. Çocuk yaramazlık yaparken yaptığının yanlış bir şey olduğunu bilir çoğu zaman ve bu durumda sesin yükselmesini yadırgamaz, ama zorla yemek yedirildiğinde yaramazlık yapmadığı halde neden cezalandırıldığını çözemediği için  içinde bir öfke büyütür ve bu öfkeyi anneye değil yemeğe yönlendirir çoğu zaman.

Sonrasında ise bizim çocuklar hiç peynir yemiyor, tabağına börek koymayın sakın devresi başlıyor ki bu ilk sebeple ilintili aslında. Anne, çocuklarının peynir yemediğine dair bir ön yargıyı sırtlanıyor ve sonrasında da garip bir şekilde savunucusu olup çıkıyor. Çocuk belki peynir yemiyor değil, senin verdiğin peyniri yemiyor belki yalnızca. Belki farklı ortamlarda, farklı yemeklerin  içinde bir şekilde yiyecek ve sevmeye başlayacak, niye kısıtlıyorsun çocuğu?

Anneler içten içe çocuklarım bir tek benim yaptığım yemekleri sevsin istiyor olabilir. Çok manasız olduğu söylenemez öyle güçlü bağların olduğu bir ilişki için. Ne var ki annelik fedakarlık gerektiriyorsa eğer bu da bir çeşit fedakarlık. Çocuğunun senin yaptığın yemekleri değil başka yerde yediklerini sevdiğini kabul edebilmek, belki de hastalandığında gece boyu başında beklemekten daha da büyük bir fedakarlık. İnsanın egosundan tamamen arınmasını gerektiriyor çünkü, herkesin yapabileceği bir şey değil.

Herkesin vardır mutlaka çocukken yemeyip de büyüyünce yemeye başladığı yiyecekler. Hatırlayın şöyle bir ne oldu da yemeye başladınız. Arkadaş ortamında herkes aynı şeyi sipariş edince muhalif olmak mı istemediniz, çok sevdiğiniz biri sizin için pişirmişti ve kırmamak için mi yediniz, bir davette ev sahibine ayıp olmasın diye tadına baktınız da aslında çok güzel olduğunu mu farkettiniz? Sizin başınıza gelebildiyse böyle şeyler neden çocuğunuzun başına da gelmesin? Kısıtlamayın, sağlığına zararlı bir şey değilse bırakın istediği yerde istediği şeyi yesin. Arkadaşınızda hiç yemediği bir şeyi yer de evde siz aynısını yapınca yüzüne bakmayabilir, içerlemeyin. Bir kere olsun yedi, aslında yenebilir bir şey olduğunu anladı diye sevinin.

Afiyetle kalın...

Afiyet olsun...

Click here to see the recipe in English

Bu Tarifin Yanına Ne Gider?