Sıratı Müstakim Örnekleri
Sıratı m&#;stakim nedir? Sıratı m&#;stakim ne demek Tdk? Sıratı M&#;stakim &#;zere Olmak Ne Demek?
Sırat, doğru yol ya da istikamet anlamına gelir. Müstakim ise doğru, dengeli ya da düzgün demek olduğundan istikamet yolu olarak sıratı müstakim kelimesi anlam kazanmaktadır.
Sıratı müstakim nedir?
İslam dininde Kur'an'ın içinde yer alan Fatiha suresinde Sıratı Müstakim ifadesi geçtiğinden namaz kılarken de sürekli olarak söylenen bir kelimedir. Bu nedenle birçok kişi tarafından sıratı müstakim ne demek merak edilerek araştırılır. Sıratı müstakim kelime anlamı olarak doğru yolda olmak, doğru istikamette gitmek demektir. Sırat kelime olarak yolcuların devamlı gidip geldikleri yol, dosdoğru olan yol anlamına gelmektedir. Müstakim ise kelime anlamına bakıldığında doğru, düzgün demektir.
Sıratı müstakim ne demek TDK?
Sıratı Müstakim İslami bir kelimedir ve dini anlamı da mevcuttur. Sırat kelimesi kullanım olarak genelde yol ya da istikamet anlamında kullanılan bir kelimedir. Müstakim ise cümle içinde düzgün, dengeli ya da doğru anlamlarına gelmektedir. Sıratı Müstakim sözcük öbeği birleştiğinde dosdoğru yol ya da doğru istikamet anlamlarına gelir. Sıratı Müstakim tabiri net olarak açıklayan Hz. Muhammed'dir (SAV). Bir rivayete göre Hz. Muhammed (SAV) günün birinde yere düz bir çizgi çizer ve çevresindeki sahabelere de 'İşte bu Allah'ın (CC) doğru yoludur' der.
Sonra bu düz çizginin her iki yanına başka çizgiler çizer ve 'bunlar da diğer yollardır ve hepsinin başında birer şeytan vardır herkesi kendi yollarına çağırır.' der. Sıratı müstakim olarak yaşamak ya da bu anlam Allah'ın (CC) çizdiği doğru yolda yürümek, doğru yolda olmak demektir.
Sıratı müstakim üzere olmak ne demek?
Sıratı Müstakim üzere olmak, doğru yolun üzerinde olmak ya da doğru yolda yürümek demektir. Kişiler Allah (CC) yolunda olduklarında sıratı müstakim üzere olurlar yani doğru yolda olurlar. Bu yol Allah'ın (CC) emir ve buyruklarının olduğu yoldur.
Sırat-ı Müstakimin En Güzel Tarifi
Tarih: 25 Nisan İbadet Hayatımız
Dünyevi olana gözleri kapatmadan ahiret gözlerini açamayız. Sahte insan kimliğinden kurtulmadan hakiki insan kimliğine sahip olamayız. Kalpteki şirkleri kırmadan nurun güzelliklerini göremeyiz. Tedavi edilmeden sıhhat bulamayız. Benlik erimeden mahviyet sırrına kavuşamayız. Dünyayı boşamadan kulluk makamına erişemeyiz. Nefsimizden zulmü kaldırmadan adalete kavuşamayız. Tüm bu “ulaşılamaz”lara insanı ulaştıracak olan ise sırat-ı müstakîm üzere olmaktır.
Hz. Mevlânâ insanoğlu için mükemmel bir velâyet örneğidir. Aşkın, insan varlığının ilhâmı olduğunu ve insanı kendiliğinden, yaratılış sebebi olan Peygamber (sav) Efendimiz’e kuvvetli ve kesin bir şekilde cezbettiğini göstermiştir; “Ben peygamberin yolunun tozuyum” diyerek aşk ve takibin hayatındaki en önemli düsturlardan olduğunu ispat etmiştir. O’nun yolunun tozu olmak, Allah’ın yolu sırat-ı müstakîmin en muhteşem tarifidir. Çünkü bu, İslâm’ın ana mesajıdır.
O’nun yolu izlendiği zaman, “Namaz gözümün nurudur” diyen O zâttan ibadet etme zevkini tevarüs etmiş oluruz. O’nun yolu izlendiği zaman, “Affet, onlar bilmiyorlar”diyerek, sonsuz bir şefkat ve sınırsız bir tevazuunun en güzel örneğini sergileyen O zattan bu en değerli iç hazineleri tevarüs etmiş oluruz.
O’nun yolu izlendiği zaman, bütün insan iyiliğinin madeni, fakirlerin sığınağı, zayıfların dostu ve Allah’ın sevgilisi olan O benzersiz güzele ve insanda mündemiç olan bütün ihsan ve iyilik şuurunun yegâne merkezi ve membaı olan kalbine râm oluruz.
İnsanın eşref-i mahlûkat üzere yaratıldığını fark edebilmesi için sırat-ı müstakim üzere olması gerekir. Ancak o zaman nefis kendini bilme şuuruna erişebilir. Ancak o zaman meleklerden üstün olabilme potansiyeline sahip olduğunu, bununla beraber hayvanlardan daha da aşağı olabileceğini idrak edebilir. Ancak o zaman bütünün bir parçası olduğunu fark edebilir. Ancak o zaman ilimlerin en büyüğü olan “bilmediğini bilme” şuuruna erişebilir. Ancak o zaman Rahmanî işaretlerle şeytanî vesveseleri ayırt edebilir. Ancak o zaman manevi hastalıklarını tespit edebilme şuuruna erişebilir. Ancak o zaman kalpteki putları fark edip kırabilir. Ancak o zaman Allah Teâlâ’nın insanoğluna verdiği imtihanların, sorunların, sorumlulukların bizi kendisine yaklaştıracak vesile olduğunu bilebilir. Ancak o zaman kaybımızın kazancımız, derdimizin dermanımız, fakirliğimizin zenginliğimiz, düşüşümüzün yükselmemiz, yokluğumuzun dirilişimiz olduğunu idrak edebilir. İnsan ancak sırat-ı müstakim üzere olduğunda ubudiyet makamının, kelime-i şehadetteki “abduhu ve rasuluhu” lafzının ne olduğunu bilme şuuruna erişebilir. Onu yolundan saptıracak engelleri, tuzakları, tehditleri, tehlikeleri, düşmanları tanıyabilme şuuruna ancak o zaman erişebilir. Kendi kusurlarını yetersizliğini, zayıflığını, zalimliğini, günahlarını, beceriksizliğini görebilme şuuruna ancak o zaman erişebilir.
Bir insanın sırat-ı müstakîme dâhil olabilmesi için bir yol üstadına, bir gönül erinin teftiş ve nezaretine muhtaç olduğu gerçeğini Hz. Mevlana eserlerinde sıkça vurgular:
“Piri bul ki bu yolculuk, Pirsiz pek tehlikeli, pek korkuludur, âfetlerle doludur. Kendine gel! Hiç görmediğin o yolda yalnız gitme, sakın yol göstericiden baş çevirme! Pir, yaz mevsimidir; halk ise güz ayı. Halk, geceye benzer, pir aya.”
“Kılavuzsuz yola gidene iki günlük yol, yüz yıllık yol olur. Ustaya müracaat etmeksizin bir sanat tutan kişi şehre de alay mevzuu olur, köye de!”
Muhyiddin İbnü’l-Arabî Hazretleri bir mürşide tâbi olmanın gerekliliğini şöyle ifade buyuruyor:
“Sırat-ı müstakîm bir kıldan ince, kılıçtan keskindir. Allah’ın özel muhafazası altında olanlar hariç kimse ona temessük edemez. (Böyle insanların) nurlarına ve esrarına varmak istiyorsan, onların ayak izinden git.”
Yoldaki en ufak bir ilerleme için bir bedel ödememiz gerektiğini fark etmeliyiz. Bu da bu bedeli nasıl ödememiz gerektiğini öğrenmemiz icap ettiğini gösteriyor. İşte Allah âşıklarına ve velilere bu yüzden muhtacız. Velîler, Allah’a giden gizli yolu bilirler ve insanları yola girmek için teşvik ederler. Velîler, hakikat yolunda nasıl yürüneceğini, peygamber ve velilerin ayak izlerinin nasıl takip edileceğini, yoldaki işaretlerin nasıl okunup anlaşılacağını, hakikat yolunda nasıl cihat edileceğini, rahmet sarayının nasıl bulunacağını, kapının nasıl aralanacağını ve ona nasıl daha çok pencere açılacağını gösterirler.
Bu yolda cüzi iradeyi terk etmeden ilerlenmez. Kalbin hasret ve niyaz ateşi yanmadan mesafe alınmaz. İlâhî emaneti taşımadan ilerlenmez. Bu yolda cihad etmeden ilerlenmez. Allah’a daim olan ihtiyaç ve bağımlılık bilinmeden ilerlenmez. Teslimiyet, itaat, ibadet ve îmânda neşe ve zevk bulmadan ilerlenmez. Kalp hasret ve niyaz ateşine yanmadan, hasretle tutuşmadan, arayış iştiyakına düşmeden ilerlenmez. Kişi kendi eksikliklerini, düşüklüğünü, yetersizliğini, sınırlarını, başarısızlıklarını ve kusurlarını tanıyıp kabul etmezse ilerlenmez. Bu yolda ilâhî hidayet nuruna karşı kişi gönlünü tamamen açmadan ilerlenmez. Allah’a nefsini satmadan ilerlenmez. Bu yolda Allah için olmayan her sevgiyi kurban etmeden ilerlenmez.
Dünyevi olana gözleri kapatmadan ahiret gözlerini açamayız. Sahte insan kimliğinden kurtulmadan hakiki insan kimliğine sahip olamayız. Kalpteki şirkleri kırmadan nurun güzelliklerini göremeyiz. Tedavi edilmeden sıhhat bulamayız. Benlik erimeden mahviyet sırrına kavuşamayız. Dünyayı boşamadan kulluk makamına erişemeyiz. Nefsimizden zulmü kaldırmadan adalete kavuşamayız. Tüm bu “ulaşılamaz”lara insanı ulaştıracak olan ise sırat-ı müstakîm üzere olmaktır.
Kaynak: Rabia Brodbeck, Altınoluk Dergisi, Sayı:
İslam ve İhsan
KELİME-İ ŞAHÂDET GETİRMENİN FAZİLETİ
PAYLAŞ:
İslam, Hz. Adem’den Peygamber Efendimize (s.a.v) gönderilen tüm dinlerin ortak adıdır. Bu gerçeği ifâde için Kur’ân-ı Kerîm’de: “Allâh katında dîn İslâm’dır …” (Âl-i İmrân, 19) buyurulmaktadır. Bu hakîkat, bir başka âyet-i kerîmede şöyle buyurulur: “Kim İslâm’dan başka bir dîn ararsa bilsin ki, ondan (böyle bir dîn) aslâ kabul edilmeyecek ve o âhırette de zarar edenlerden olacaktır.” (Âl-i İmrân, 85)
Peygamber Efendimiz (s.a.v) Cibril hadisinde “İslam Nedir?” sorusuna “–İslâm, Allah’tan başka ilâh olmadığına ve Muhammed’in Allah’ın Rasûlü olduğuna şehâdet etmen, namazı dosdoğru kılman, zekâtı vermen, Ramazan orucunu tutman, yoluna güç yetirip imkân bulduğun zaman Kâ’be’yi ziyâret (hac) etmendir” buyurdular.
“İman Nedir?” sorusuna “–Allah’a, meleklerine, kitaplarına, peygamberlerine, âhiret gününe inanmandır. Yine kadere, hayrına ve şerrine îmân etmendir” buyurdular.
İhsan Nedir? Rasûlullah Efendimiz (s.a.v): “–İhsân, Allah’a, onu görüyormuşsun gibi kulluk etmendir. Sen onu görmüyorsan da O seni mutlaka görüyor” buyurdular. (Müslim, Îmân 1, 5. Buhârî, Îmân 37; Tirmizi Îmân 4; Ebû Dâvûd, Sünnet 16)
Kuran-ı Kerim, Peygamber Efendimize (s.a.v) gönderilen ilahi kitapların sonuncusudur. İlahi emirleri barındıran Kuran ve beraberinde Efendimizin (s.a.v) sünneti tüm Müslümanlar için yol gösterici rehberdir.
Tüm insanlığa rahmet olarak gönderilen örnek şahsiyet Peygamber Efendimiz Hz. Muhammed Mustafa (s.a.v) 23 senelik nebevi hayatında bizlere Kuran ve Sünneti miras olarak bırakmıştır. Nitekim hadis-i şerifte buyrulur: “Size iki şey bırakıyorum, onlara sımsıkı sarıldığınız sürece yolunuzu asla şaşırmazsınız. Bunlar; Allah’ın kitabı ve Peygamberinin sünnetidir.” (Muvatta’, Kader, 3.)
Tasavvuf; Cenâb-ı Hakkʼı kalben tanıyabilme sanatıdır.Tasavvuf; “îmân”ı “ihsân” gibi muhteşem ve muazzam bir ufka taşımanın diğer adıdır. Tasavvuf’i yola girmekten gaye istikamet üzere yaşayabilmektir. İstikâmet ise, Kitap ve Sünnet’e sımsıkı sarılmak, ilâhî ve nebevî tâlimatları kalbî derinlikle idrâk edip onları hayatın her safhasında vecd içinde yaşayabilmektir.
Dua, Allah Teâlâ ile irtibatta bulunmak; O’na gönülden yönelmek, meramını vâsıta kullanmadan arz etmek demektir. Hadisi şerifte "Bir şey istediğin vakit Allah'tan iste! Yardım dilediğin vakit Allah'tan dile!" buyrulmuştur. (Ahmed b. Hanbel, Müsned, 1/)
Zikir, bütün tasavvufi terbiye yollarında nebevi bir üsul ve emanet olarak devam edegelmiştir. “…Bilesiniz ki kalpler ancak Allâh’ı zikretmekle huzur bulur.” (er-Ra‘d, 28) Zikir, açık veya gizli şekillerde, belirli adetlerde, farklı tertiplerde yapılan önemli bir esastır. Zikir, hatırlamaktır. Allah'ı hatırlamak farklı şekillerde olabilir. Kur'an okumak, dua etmek, istiğfar etmek, tefekkür etmek, "elhamdülillah" demek, şükretmek zikirdir.
İlim ve hâl kelimelerinden oluşmuş bir isim tamlaması olan ilmihal (ilm-i hâl) sözlükte "durum bilgisi" demektir. Bütün müslümanların dinî bilgi ve uygulama bakımından ihtiyaç duyduğu, bir bakıma müslüman olmanın ve müslümanlığın icaplarını yerine getirmenin ön şartı durumundaki fıkhi temel bilgiler ilmihal diye anılmıştır.
İslam ve İhsan web sitesinde İslam, İman, İbadet, Kuranımız, Peygamberimiz, Tasavvuf, Dualar ve Zikirler, İlmihal, Fıkıh, Hadis ve vb. konularda güvenilir kaynaklardan bilgiye ulaşabilirsiniz.
Erkam Medya © islam&ihsan
Sırat-I M&#;stakim Ne Demek? Sırat-I M&#;stakim &#;zere Yaşamak Yaşamak Nedir?
Sırat-ı Müstakim Ne Demek?
Sırat kelimesi “yolcuların devamlı olarak gidip geldikleri yol; apaçık ve dosdoğru yol” şeklindedir. Müstakim kelimesi “düzgün, doğru, dengeli ve mutedil” anlamlarına gelmektedir. Burada apaçık ve dosdoğru yolu ifade etmekte olan “sırat” sözcüğünün bir de “ istikamet” kelimesiyle nitelendirilmesi, birbirini tamamlamakta olan iki nedenden dolayıdır.
İlki; bu yolun kendisinde hiç hata ve yanlışlık bulundurmayan dosdoğru bir yoldur. İkinci ise istikametin gibi sapması ve eğriliği olmayan düz çizgideki yoldur. Düz çizgideki yol ise iki mesafe arasında en kısa ve en yakın yolu ifade etmektedir.
Sırat-ı Müstakim Üzere Yaşamak Nedir?
Sırat-ı Müstakim tabirinin tam olarak ne anlama geldiğini en iyi açıklayan Allah Resulü Muhammed (sav)’dir. Abdullah b. Mesud’un anlattığı bir rivayete göre; Resulallah (sav) günün birinde yere düz bir çizgi çizdi ve etrafındaki sahabelere şöyle dedi; “İşte bu Allah c.c. dosdoğru yoludur.” Bu düz çizginin sağına ve soluna başka çizgiler çizdi ve “bunlarda diğer yollardır ki o yolların hepsinin başında birer şeytan bulunmakta ve kişileri kendi yollarına çağırmakta” demiştir. Sırat-ı Müstakim üzerine yaşamak Allah’ın çizdiği, peygamberlerinin yürüdüğü yoldur.