Totem Ve Tabu Ekşi

3- o işi freud baslattıgından once freud sonra basklarına devam edebilirsin

bryan fury

1) düşlerin yorumu deniyor genelde ama psikanaliz üzerine ve günlük yaşamın psikopatolojisi de olabilir.

Eğer antropolojik yorumlarını okumak istersen, direk totem ve tabu, uygarlığın huzursuzluğu olarak başlayabilirsin. Ben ilk bunları okumuştum.

2) Hangi kitabı hangi yayınevinden çevrilmiş tam hatırlamıyorum. Ama say ve metis'ten çevirileri de vardı. İlk elden onları tercih et.

3) Muhtemelen vardır ve hatta gereklidir. Ama birikimin belki yeterli olur. Freud genelde ağır bulunuyor çünkü psikanaliz oldukça geniş bir alan.

Saffet Murat Tura'nın 'freud'dan lacan'a psikanaliz' kitabı var. Çok güzel bir kitap ama giriş mi yoksa girişin 1-2 aşama üstü mü tam bilemiyorum.

protector

1- ne ilgini çekiyor? psikanaliz derya deniz, psikanaliz mi okumak istiyorsun özellikle diye sorayım hatta. ilgini çeken alt başlık seç, oradan başla. vaka analizlerinden de başlayabilirsin. düşlerin yorumu da olabilir.

2- türkçede payel'de, metis'te ve say yayınlarında vardı freud yanılmıyorsam. metis'in dili yorucu geliyor bana ki direkt benim alanım. bu 3 yayından da okuyabilirsin, hepsinin seveni sevmeyeni var. bir de çeviri işi zor oluyor tabii, kavramları kendilerine göre çevirenler olunca. kitapçıya git karıştır, yakın geleni seç bence.

3- psikoloji kitabı www.idefix.com oku, harika olduğunu düşünüyorum. ana fikirleri küçük küçük açıklıyor. freud okumadan önce al oku demiyorum ama freud yerine başka bir şey mi okusam diyorsan yardımcı olur.

sayns

@acediac çok cahilce yorum yapmışsın. psikoloji alanındaki tüm akademilerde freud okunur.

sayns

Önden psikanaliz nedir? Kavramları nelerdir üzerine basit temel kitaplar okumadan o işe soyunmak insanı zorlar kanaatimce.

psmstc

kesinlikle düşlerin yorumu. onun ilk önemli akademik çalışması odur zaten.

kampaspe

• (bkz: totem ve tabu)
  (bkz: musa ve tektanrıcılık)

• üstüne uzun uzadıya konuşulası, başlığı açanın güzel özetlediği lakin dinin nevrotik temeli şeklinde olsa daha hoş ifade edilebilecek somutlama. zira din ögesinin üstyapı olduğu düşünüldüğünde, olası kavram karmaşasının önüne geçilebilir.

• insan ölümlüdür ve bu durum varoluşal problemlerinin temelini oluşturur
  freuda göre insan 'ölüm içgüdüsü' ne sahiptir ve bunu bastırır.bastırılan ölüm içgüdüsü ölümü olumlayamaz
  ve insan başka çıkış yolları üretir: mülkiyet,miras hukuku,ebediyet yaşayacak ihtişamlı yapılar,din

• "bir insan tanrı ile konuşuyorsa dindar, tanrı onla konuşuyorsa delidir"
  önermesinden kaynaklanan nevrotik alt yapıdır. arada ince bir çizgi vardır.
  kaçan keçilerin arkasından depar atmaya beş kaladır. ama henüz olduğun yerde durmaktır.

• inanma ihtiyacının temeli ne nevrotik ne de travmatiktir. nedeni çok basittir, evrim.
  
  insan on binlerce yıldır kendisine aktarılan bir eğilimle doğar. inanma eğilimi. teistlerin, daha da çok teologların "işte insan tanrı geniyle doğuyor" diyerek manipüle ettikleri temel, basit açıklamadır bu. en doğru, en açık açıklama olduğu için de üzerinde durulmaz, freudyen bakış açısıyla (ki bana göre bilimsel bile değildir) durumun çok karmaşık psikanalitik süreçler sonucu ortaya çıktığına hükmedilir. freud'a bakarsak bir bebeğin nesneleri, varlığını keşfetme ve tanıma sürecinde parmağını emmesi davranışının altında bile seks vardır. oysa bebekler her şeyi ağzına götürerek tanımaya çalışır.
  ona kalsa her duygu ve davranışı neredeyse sadece "penis" ile açıklamak durumundayız, teorilerinde (bana göre büyük çoğunluğu spekülasyondur ve zaten geçerliği yoktur) gördüğümüz tek sonuç kadının da erkeğin de çocuğun da bebeğin de bilinçaltında, o veya bu şekilde yer etmiş olan yetişkin erkek penisi olur.
  
  inanmanın beyindeki karşılığını, yani her duygu gibi kimyasal süreçlerle nasıl ortaya çıktığı, hangi bölgelerin aktive olduğu vb her şeyi açıklamak mümkün. inanmak elbette psikolojik bir süreçtir de. inanmak; nevroz, algı bozukluğu vb ile açıklanamayacak kadar basit bir davranıştır. basit olduğu için göremiyor veya kabul etmek istemiyoruz belki de. freud çok cazip gelir, çünkü evrensel bir haz merkezinin içinde dolaştırır durur bizi...
  
  dini inançlar nereden, nasıl çıkmış, insan bu serüvene ruh'la başlayıp nasıl binlerce tanrı'ya ve ardından tek tanrı'lı dinlere ulaşmış, aşağı yukarı biliriz. ama en temelde bildiğimiz ve kabul ettiğimiz şey, nedenini bilmediği ve savunmasız olduğu durumlarda, o durumları gerçekleştiren bir görünmeyen güç olduğunu düşündüğü ve eğer ona iyi davranıp sahip olduğu değerleri-şeyleri paylaşırsa gazabından kurtulacağı inancı. tek amacı var, hayatta kalmak ve genlerini aktarmak. yaşadığı doğa içinde ölümün nerelerden geldiğini iyi biliyor, her an deneyimliyor ve kendini nasıl koruması gerektiğini biliyor. ancak nasıl ve neden olduğunu bilmediği bir dolu korkunç doğa olayı karşısında çaresiz. kontrol kendisinde değil, sonunda kaybetme ihtimali olsa bile nasıl savaşabileceğini bilmiyor. göremediği bu düşmanla, bildiği yöntemlerle mücadele etmesi mümkün olmayınca, onun gücünü direkt kabul edip iyi davranmak ve rüşvetler vermekle kontrol altına alabileceğini düşünüyor. bugün hala dinler tarafından pratik edilen dua etme, yalvarma, hoşuna gidecek davranışlarda bulunup emirlerini yerine getirme ve kurban verme ritüelleri ta o devirlerden kalma değil midir?
  başlangıç için aşağı yukarı bunları söylemek mümkündür, sanırım -katı inanırlar dışındaki- herkes bu kabaca açıklamayı bilir ve kabul eder.
  
  insanın en temel ihtiyaçlarından birisi iç dengesini bulmak ve korumaktır. bu aslında bir ihtiyaç bile değil, zorunluluktur. canlı, dışarıdan gelen uyaranlara tepki verir. ne olduğunu hiç bilmediği ve yaşamını tehdit ettiği açık durumlarla mücadele etmesi mümkün olmadığında ağır baskı altında hisseder. sadece ruhsal olarak değil, metabolik olarak da kötü yönde etkilenir. korku, stres, tehdit unsurunun kaynağını bilmemenin neden olduğu korkunç çaresizlik ve boşluktan doğan olumsuz duyguların tümü homeostatik dengeyi bozar. insan daima iyi olanı ister. örneğin gireceğimiz çok zor ama bizim için çok önemli bir sınava ne kadar iyi hazırlanmış olursak olalım sonuçtan emin olamaz ancak kazanacağımıza inanmak isteriz. girmemiz gereken ölüm riski yüksek bir ağır ameliyattan sağ ve sağlıkla çıkacağımıza inanmak isteriz. son sürat giderken frenlerimizin çalışmadığını gördüğümüzde arabayı bir şekilde durdurmayı başarıp kurtulacağımıza inanmak isteriz. bir önceki paragrafta bahsi geçen "bilinmeyen gizli ve büyük güç" ile kurduğumuz ve pratiğiyle son derece realist olan ilişki, tam olarak burada anlatılanla aynı şeydir. onu bize kötü şeyler yapmamaya ikna etmek için neden yaptığını bilmediğimizden, mevcut bilgimizle anlamaya ve empati kurmaya çalışmak, bir çözümdür. bu davranışlar gelişip değişmiştir ve grupların kabilelere, sonra da toplumlara dönüşmesiyle birlikte, toplumları idare etmek ve bir arada tutmak zorunluğu gibi diğer faktörler de devreye girmiş ve dinler örgütlü yapılar haline gelmiştir.
  
  bütün bunlar on binlerce yıllık sürecin kaba özetidir. dinler, yaşamdakalım mücadelesinde çok önemli yer kaplar. yaşam pratiği; dinlerin bu mücadelede ve günümüz medeniyetine ulaşmada insanı neredeyse tek başına getirdiğini gösterir bize. insanlık bütünüyle nevrotik olamaz. iç dengeyi sağlamak için, bilimsel bilginin olmadığı yerde başka açıklamalara ihtiyaç duyacaktık elbette.
  
  şimdi bilgimiz var, neyin neden olduğunu öğreniyor ve bilinmeyen gizli güçlerde aramıyoruz gerçeği. ancak şu da bir gerçek ki bilim henüz bebek. hepi topu 150 yıllık bir geçmişi vardır aktif bilimin. belki daha da az.
  ancak genlerimizin bundan haberi yok, bizler hala güçlü bir inanma eğilimiyle doğuyor olduğumuz ve dinler de hala capcanlı ortada durduğu için inanıyoruz. inanma eğilimimiz bize bir tanrı'yı veya dini işaret etmiyor elbette. bu eğilim, "tanrı'ya veya dine inanma eğilimi" de değil. herhangi bir şeye inanmak... çünkü beyin boşluklara tahammül edemez.
  
  kısacası dini inanç ya da tanrı inancını açıklamak için freudyen görüşlere veya filozoflara pek ihtiyacımız yok artık. bilim yeterince açıklıyor ve bu da inanırları hasta, nevrotik, psikotik vs diye yaftalama kolaycılığının epeyce bir önüne geçiyor.

• dinin bir nevroz olduğu konusunda freud'a katılıyorum.
  
  tabi burada dinden kastın ne olduğu izaha muhtaçtır.
  
  1400 yıl önce gelmiş bir peygamberin sözlerini ve ona indirilenleri kabullenmenin din olduğunu sanıyoruz. halbuki olay çok başkadır. gerçekte peygamberin her sözü, kuran'ın her ayeti bağlamında, ortamında ve canlı canlı yaşanan bir hayat içinde yerini bulur. bundan daha da ötesi din peygamberin bir deneyimidir. onunla yüz yüze temasınız olursa, onun deneyiminden yansıma yoluyla nasiplenebilirsiniz. işte o da sizin dinden hisseniz olacaktır.
  
  1400 yıl sonra olabilen ise canlı bir hayatın tek kare fotoda dondurulmasına eşdeğer olan kuru bilgi naklidir. bu bilgiler kendiliğinden bir deneyim üretmezler.
  
  "namaz müminin miracıdır" demiş peygamber efendimiz. kim o mümin? elbette öncelikle kendisidir. sonra sırasıyla ondan nasiplenenlerdir. günümüzde var mıdır namaz kılıp da miraca çıkabilen? varsa buyursun söylesin bize.
  
  hiçbir deneyime sahip olmadığı halde kuru kuru kabullenilen din sonuçta bir nevroza, takıntıya, saplantıya dönüşmektedir. öyle ki, o kimsenin içindeki gerilim, huzursuzluk takıntının yakıtı olmaktadır. en dindar görünen, aslında en çok iç gerilime ve huzursuzluğa sahip olan kişidir. faraza o kimsenin iç gerilimini bir anda sıfırlayabilseydik çok tuhaf bir şey olurdu, şahıs kendini dinsiz gibi hissetmeye başlardı. kendinde dine dair bir motivasyon bulamazdı. zira ondaki iç gerilimi yok etmekle nevrozunu da tedavi etmiş olurduk(içkiyle, uyuşturucuyla iç gerilimini yok etmeye çalışanlar bir başka yönden helaka giderler. ecnebilerin dediği gibi "there is no free lunch")
  
  tasavvuf büyükleri bu işlerin üstadıdır. onlar peygamber efendimizin döneminden sonra yavaş yavaş kuru bir kabuğa dönüşen dini bir ölçüde ihya etmenin yolunu bulmuşlardır. onlar dini(iç aleme kısılı kalmış olarak da olsa) canlı canlı bir yaşantıya çevirmenin yöntemini geliştirmişlerdir.
  
  geri kalanlar ise işin aslından habersiz, ayet hadis vs. derken hastalıklarını derinleştirmişler ve pek çok zarara yol açmışlardır. koskoca bir medeniyetin yıkılmasında emekleri büyüktür. hatta şu anda bile bu nevrotiklerin şerrinden tamamen kurtulabilmiş değiliz.

ekşi sözlük kullanıcılarıyla mesajlaşmak ve yazdıkları entry'leri
takip etmek için giriş yapmalısın.