Ve Ellefe Beyne Kulûbihim Fazileti

Hicretin ikinci senesi, Bedir Savaşından sonra indirilen Enfal Suresi, 75 ayetten meydana gelmektedir. Sure ismini, ilk ayetinde geçen enfal kelimesinden almaktadır. Enfal, ganimet anlamına gelmektedir. Ayrıca farz olan ibadetler dışında yapılan ibadetlere verilen nafile kelimesi de enfal kökünden gelmektedir. Enfal Suresi, Bedir Savaşında Müslümanlar arasında çıkan ganimet anlaşmazlığı üzerine gönderilmiştir. Ganimetin nasıl doğru ve adaletli paylaşılacağına uzun uzun değinmektedir. 

ENFAL SURESİ FAZİLETLERİ

Kuran-ı Kerim’de yer alan her ayet-sure başka başka konulara değinerek Müslümanların nasıl yaşamaları ve yaşamamaları gerektiğini aktarmaktadır. Enfal Suresi ise savaş ganimetlerinin nasıl adaletli taksim edeceğini anlatmasının yanında Müslüman bir kimsede bulunması gereken özellikler, Allah’ın kulları üzerindeki merhameti ve rahmeti, Müslüman arasında birlik ve beraberliğe değinmektedir. Kuran-ı Kerim’i anlayarak okumanın dışında Arapça’dan okunması da çok önelidir. Alimlerin aktardıklarına göre

Enfal Suresini okumanın faziletleri:

Enfal Suresini 7 defa okuyan kişinin kötülük ve beladan kurtulacağına inanılmaktadır.
Peygamber Efendimiz (s.a.s)’in naklettiğine göre Enfal Suresi okuyan kişiye meleklerin istiğfar edeceğini nakletmektedir.

ENFAL SURESİ OKUNUŞU

1- Yes’elûneke anil enfâl(enfâli), kulil enfâlu lillâhi ver resûl(resûli), fettekullâhe ve aslihû zâte beynikum ve etîûllâhe ve resûlehû in kuntum mu’minîn(mu’minîne).

2- İnnemâl mu'minûnellezîne izâ zukirallâhu vecilet kulûbuhum ve izâ tuliyet aleyhim âyâtuhu zâdethum îmânen ve alâ rabbihim yetevekkelûn(yetevekkelûne).

3- Ellezîne yukîmûnes salâte ve mimmâ razaknâhum yunfikûn(yunfikûne).

4- Ulâike humul mu’minûne hakkâ(hakkan), lehum deracâtun inde rabbihim ve magfiratun ve rızkun kerîm(kerîmun).

5- Kemâ ahraceke rabbuke min beytike bil hakkı ve inne ferîkan minel mu’minîne le kârihûn(kârihûne).

6- Yucadilûneke fîl hakkı ba'de mâ tebeyyene ke ennemâ yusâkûne ilâl mevti ve hum yanzurûn(yanzurûne).

7- Ve iz yaıdukumullâhu ihdât tâifeteyni ennehâ lekum, ve teveddûne enne gayra zâtiş şevketi tekûnu lekum, ve yurîdullâhu en yuhıkkal hakka bi kelimâtihî ve yaktaa dâbiral kâfirîn(kâfirîne).

8- Li yuhıkkal hakka ve yubtılel bâtıle ve lev kerihel mucrimûn(mucrimûne).

9- İz testegîsûne rabbekum festecâbe lekum ennî mumiddukum bi elfin minel melâiketi murdifîn(murdifîne).

10- Ve mâ cealehullâhu illâ buşrâ ve li tatmainne bihî kulûbukum ve mân nasru illâ min indillâh(indillâhi), innallâhe azîzun hakîm(hakîmun).

11- İz yugaşşîkumun nuâse emeneten minhu ve yunezzilu aleykum mines semâi mâen li yutahhirakum bihî ve yuzhibe ankum riczeş şeytâni ve li yarbıta alâ kulûbikum ve yusebbite bihil akdâm(akdâme).

12- İz yûhî rabbuke ilâl melâiketi ennî meakum fe sebbitûllezîne âmenû, se ulkî fî kulûbillezîne keferûr ru'be fadribû fevkal a'nâkı vadribû minhum kulle benân(benânin).

13- Zâlike bi ennehum şâkkullâhe ve resûlehu, ve men yuşâkıkıllâhe ve resûlehu fe innallâhe şedîdul ıkâb(ıkâbi).

14- Zâlikum fe zûkûhu ve enne lil kâfirîne azâben nâr(nâri).

15- Yâ eyyuhâllezîne âmenû izâ lekîtumullezîne keferû zahfen fe lâ tuvellûhumul edbâr(edbâra).

16- Ve men yuvellihim yevme izin duburahû illâ muteharrifen li kıtâlin ev mutehayyizen ilâ fietin fe kad bâe bi gadabin minallâhi ve me’vâhu cehennem(cehennemu), ve bi’sel masîr(masîru).

17- Fe lem taktulûhum ve lâkinnallâhe katelehum, ve mâ rameyte iz rameyte ve lâkinnallâhe ramâ, ve li yubliyel mu’minîne minhu belâen hasenâ(hasenen), innallâhe semîun alîm(alîmun).

18- Zâlikum ve ennallâhe mûhinu keydil kâfirîn(kâfirîne).

19- İn testeftihû fe kad câekumul fethu, ve in tentehû fe huve hayrun lekum, ve in teûdû naud, ve len tugniye ankum fietukum şey'en ve lev kesuret ve ennallâhe meal mu'minîn(mu'minîne).

20- Yâ eyyuhâllezîne âmenû etîullâhe ve resûlehu ve lâ tevellev anhu ve entum tesmeûn(tesmeûne).

21- Ve lâ tekûnû kellezîne kâlû semi’nâ ve hum lâ yesmeûn(yesmeûne).

22- İnne şerred devâbbi indallâhis summul bukmullezîne lâ ya’kılûn(ya’kılûne).

23- Ve lev alimallâhu fî him hayran le esmeahum, ve lev esmeahum le tevellev ve hum mu'ridûn (mu'ridûne).

24- Yâ eyyuhâllezîne âmenûstecîbû lillâhi ve lir resûli izâ deâkum limâ yuhyîkûm, va'lemû ennallâhe yehûlu beynel mer'i ve kalbihî ve ennehû ileyhi tuhşerûn (tuhşerûne).

25- Vettekû fitneten lâ tusîbennellezîne zalemû minkum hâssah (hâssaten), va'lemû ennallâhe şedîdul ıkâb(ıkâbi).

26- Vezkurû iz entum kalîlun mustad'afûne fîl ardı tehâfûne en yetehattafekumun nâsu fe âvâkum ve eyyedekum bi nasrihî ve razakakum minet tayyibâtî leallekum teşkurûn(teşkurûne).

27- Yâ eyyuhâllezîne âmenû lâ tehûnûllâhe ver resûle ve tehûnû emânâtikum ve entum ta'lemûn(ta'lemûne).

28- Va'lemû ennemâ emvâlukum ve evlâdukum fitnetun ve ennallâhe indehû ecrun azîm(azîmun).

29- Yâ eyyuhâllezîne âmenû in tettekullâhe yec’al lekum furkânen ve yukeffir ankum seyyiâtikum ve yagfir lekum, vallâhu zul fadlil azîm(azîmi).

30- Ve iz yemkuru bikellezîne keferû li yusbitûke ev yaktulûke ev yuhricûke ve yemkurûne ve yemkurullâh(yemkurullâhu), vallâhu hayrul mâkirîn(mâkirîne).

31- Ve iza tutlâ aleyhim âyâtunâ kâlû kad semi'nâ lev neşâu le kulnâ misle hâzâ in hâzâ illâ esâtîrul evvelîn(evvelîne).

32- Ve iz kâlûllâhumme in kâne hâzâ huvel hakka min indike fe emtir aleynâ hıcâraten mines semâi evi'tinâ bi azâbin elîm(elîmin).

33- Ve mâ kânallâhu li yuazzibehum ve ente fîhim, ve mâ kânallâhu muazzibehum ve hum yestagfirûn(yestagfirûne).

34- Ve mâ lehum ellâ yuazzibehumullâhu ve hum yasuddûne anil mescidil harâmi ve mâ kânû evliyâehu, in evliyâuhû illâl muttakûne ve lâkinne ekserehum lâ ya'lemûn(ya'lemûne).

35- Ve mâ kâne salâtuhum indel beyti illâ mukâen ve tasdiyeh(tasdiyeten), fe zûkûl azâbe bimâ kuntum tekfurûn(tekfurûne).

36- İnnellezîne keferû yunfikûne emvâlehum li yesuddû an sebîlillâh(sebîlillâhi), fe se yunfikûnehâ summe tekûnu aleyhim hasraten summe yuglebûn(yuglebûne), vellezîne keferû ilâ cehenneme yuhşerûn(yuhşerûne).

37- Li yemîzallâhul habîse minet tayyibi ve yec'alel habîse ba'dahu alâ ba'dın fe yerkumehu cemîan fe yec'alehu fî cehennem(cehenneme), ulâike humul hâsirûn(hâsirûne).

38- Kul lillezîne keferû in yentehû yugfer lehum mâ kad selef(selefe), ve in yeûdû fe kad madat sunnetul evvelîn(evvelîne).

39- Ve kâtilûhum hattâ lâ tekûne fitnetun ve yekûned dînu kulluhu lillâhi, fe inintehev fe innallâhe bimâ ya'melûne basîr(basîrun).

40- Ve in tevellev fa'lemû ennallâhe mevlâkum, ni'mel mevlâ ve ni'men nasîr(nasîru).

41- Va'lemû ennemâ ganimtum min şey'in fe enne lillâhi humusehu ve lir resûli ve li zîl kurbâ vel yetâmâ vel mesâkîni vebnis sebîli in kuntum âmentum billâhi ve mâ enzelnâ alâ abdinâ yevmel furkâni yevmettekal cem'âni, vallâhu alâ kulli şey'in kadîr(kadîrun).

42- İz entum bil udvetid dunyâ ve hum bil udvetil kusvâ ver rekbu esfele minkum, ve lev tevâadtum lehteleftum fîl mîâdi ve lâkin li yakdiyallâhu emren kâne mef'ûlen li yehlike men heleke an beyyinetin ve yahyâ men hayye an beyyineh (beyyinetin), ve innallâhe le semîun alîm(alîmun).

43- İz yurîkehumullâhu fî menâmike kalîlen, ve lev erâkehum kesîran le feşiltum ve le tenâza'tum fîl emri ve lâkinnallâhe sellem(selleme), innehu alîmun bi zâtis sudûr(sudûri).

44- Ve iz yurîkumûhum iziltekaytum fî a'yunikum kalîlen ve yukallilukum fî a'yunihim li yakdıyallâhu emren kâne mef'ûlâ(mef'ûlen), ve ilâllâhi turceul umûr(umûru).

45- Yâ eyyuhâllezîne âmenû izâ lekîtum fieten fesbutû vezkurullâhe kesîran leallekum tuflihûn(tuflihûne).

46- Ve etîullâhe ve resûlehu ve lâ tenâzeû fe tefşelû ve tezhebe rîhukum vasbirû, innallâhe meas sâbirîn(sâbirîne).

47- Ve lâ tekûnû kellezîne haracû min diyârihim bataran ve riâen nâsi ve yasuddûne an sebîlillâh (sebîlillâhi), vallâhu bimâ ya'melûne muhît(muhîtun).

48- Ve iz zeyyene lehumuş şeytânu a'mâlehum ve kâle lâ gâlibe lekumul yevme minen nâsi ve innî cârun lekum, fe lemmâ terâetil fietâni nekesa alâ akibeyhi ve kâle innî berîun
minkum innî erâ mâ lâ terevne innî ehâfullâh (ehâfullâhe), vallâhu şedîdul ıkâb(ıkâbi).

49- İz yekûlul munâfikûne vellezîne fî kulûbihim maradun garra hâulâi dînuhum, ve men yetevekkel alâllâhi fe innallâhe azîzun hakîm(hakîmun).

50- Ve lev terâ iz yeteveffellezîne keferûl melâiketu yadrıbûne vucûhehum ve edbârahum, ve zûkû azâbel harîk(harîkı).

51- Zâlike bimâ kaddemet eydîkum ve ennallâhe leyse bi zallâmin lil abîd(abîdi).

52- Ke de'bi âli fir'avne vellezîne min kablihim, keferû bi âyâtillâhi fe ehazehumullâhu bi zunûbihim, innallâhe kaviyyun şedîdul ıkâb(ıkâbi).

53- Zâlike biennallâhe lem yeku mugayyiren ni'meten en'amehâ alâ kavmin hattâ yugayyirû mâ bi enfusihim ve ennallâhe semîun alîm(alîmun).

54- Ke de'bi âli fir'avne vellezîne min kablihim, kezzebû biâyâti rabbihim, fe ehleknâhum bi zunûbihim ve agraknâ âle fîr'avn(fîr'avne), ve kullun kânû zâlimîn(zâlimîne).

55- İnne şerred devâbbi indallâhillezîne keferû fe hum lâ yu'minûn(yu'minûne).

56- Ellezîne âhedte minhum summe yenkudûne ahdehum fî kulli merratin ve hum lâ
yettekûn (yettekûne).

57- Fe immâ teskafennehum fîl harbi fe şerrid bihim men halfehum leallehum yezzekkerûn(yezzekkerûne).

58- Ve immâ tehâfenne min kavmin hiyâneten fenbiz ileyhim alâ sevâin, innallâhe lâ yuhıbbul hâinîn(hâinîne).

59- Ve lâ yahsebennellezîne keferû sebekû, innehum lâ yu'cizûn(yu'cizûne).

60- Ve eıddû lehum mâsteta'tum min kuvvetin ve min rıbâtil hayli turhibûne bihî aduvvallâhi ve aduvvekum ve âharîne min dûnihim, lâ ta'lemûnehum, allâhu ya'lemuhum, ve mâ tunfikû min şey'in fî sebîlillâhi yuveffe ileykum ve entum lâ tuzlemûn(tuzlemûne).

61- Ve in cenehû lis selmi fecnah lehâ ve tevekkel alâllâh (alâllâhi), innehu huves semîul alîm(alîmu).

62- Ve in yurîdû en yahdeûke fe inne hasbekallâh(hasbekallâhu), huvellezî eyyedeke bi nasrihî ve bil mu'minîn(mu'minîne).

63- Ve ellefe beyne kulûbihim, lev enfakte mâ fîl ardı cemîan mâ ellefte beyne kulûbihim ve lâkinnallâhe ellefe beynehum, innehu azîzun hakîm(hakîmun).

64- Yâ eyyuhân nebiyyu hasbukallâhu ve menittebeake minel mu'minîn(mu'minîne).

65- Yâ eyyuhân nebiyyu harridıl mu'minîne alâl kıtâl(kıtâli), in yekun minkum işrûne sâbirûne yaglibû mieteyn(mieteyni), ve in yekûn minkum mietun yaglibû elfen minellezîne keferû bi ennehum kavmun lâ yefkahûn (yefkahûne).

66- El'âne haffefallâhu ankum ve alime enne fîkum da'fâ(da'fen), fe in yekun minkum
mietun sâbiratun yaglibû mieteyn(mieteyni), ve in yekun minkum elfun yaglibû elfeyni bi iznillâh(iznillâhi), vallâhu meas sâbirîn(sâbirîne).

67- Mâ kâne li nebiyyin en yekûne lehû esrâ hattâ yushıne fîl ard(ardı), turîdûne aradad dunyâ, vallâhu yurîdul âhirah(âhirate), vallâhu azîzun hakîm(hakîmun).

68- Lev lâ kitâbun minallâhi sebeka le messekum fîmâ ehaztum azâbun azîm(azîmun).

69- Fe kulû mimmâ ganimtum halâlen tayyiben vettekullâh(vettekullâhe), innallâhe gafûrun rahîm(rahîmun).

70- Yâ eyyuhân nebiyyu kul li men fî eydîkum minel esrâ in ya'lemillâhu fî kulûbikum hayran yu'tikum hayran mimmâ uhıze minkum ve yagfir lekum, vallâhu gafûrun rahîm(rahîmun).

71- Ve in yurîdû hıyâneteke fe kad hânullâhe min kablu fe emkene minhum, vallâhu alîmun hakîm(hakîmun).

72- İnnellezîne âmenû ve hâcerû ve câhedû bi emvâlihim ve enfusihim fî sebîlillâhi vellezîne âvev ve nasarû ulâike ba'duhum evliyâu ba'dın, vellezîne âmenû ve lem yuhâcirû mâ lekum min velâyetihim min şey'in hattâ yuhâcirû, ve inistensarûkum fîd dîni fe aleykumun nasru illâ alâ kavmin beynekum ve beynehum mîsâk(mîsâkun), vallâhu bimâ ta'melûne basîr(basîrun).

73- Vellezîne keferû ba'duhum evliyâu ba'dın, illâ tef'alûhu tekun fitnetun fîl ardı ve fesâdun kebîr (kebîrun).

74- Vellezîne âmenû ve hâcerû ve câhedû fî sebîlillâhi vellezîne âvev ve nasarû ulâike humul mu'minûne hakkâ(hakkân), lehum magfiratun ve rızkun kerîm(kerîmun).

75- Vellezîne âmenû min ba'du ve hâcerû ve câhedû meakum fe ulâike minkum, ve ûlûl erhâmi ba'duhum evlâ biba'dın fî kitâbillâh(kitâbillâhi), innallâhe bi kulli şey'in alîm(alîmun).

ENFAL SURESİ MEALİ

1 - Sana ganimetlerin bölüştürülmesini soruyorlar. De ki, ganimetlerin taksimi Allah'a ve Resulüne aittir. Onun için siz gerçekten mümin kimseler iseniz Allah'tan korkun da biribirinizle aranızı düzeltin. Allah'a ve Resulü'ne itaat edin.
2 - Gerçek müminler ancak o müminlerdir ki, Allah anıldığı zaman yürekleri ürperir, ayetleri okunduğu zaman imanlarını arttırır. Ve bunlar yalnızca Rablerine tevekkül ederler.
3 - Onlar ki, namazı gereği gibi kılarlar ve kendilerine rızık olarak verdiğimiz şeylerden Allah yoluna harcarlar.
4 - İşte gerçekten mümin olanlar onlardır. Onlara Rablerinin katında dereceler vardır, bağışlanma ve değerli rızık vardır.
5 - Nitekim Rabbin seni, hak uğruna savaşmak için evinden çıkarmıştı. Oysa Müslümanların bir kısmı o zaman bundan hoşlanmamışlardı.
6 - Ve gerçek, gün gibi açığa çıktıktan sonra bile seninle münakaşaya devam etmişlerdi; sanki göz göre göre ölüme sürükleniyorlardı.
7 - İşte o zaman Allah size iki taifeden (kervan veya kureyş ordusundan) birini vaad ediyordu ki, sizin olacaktı. Siz ise arzu ediyordunuz ki, şanı ve şerefi olmayan şey (kervan) sizin olsun. Halbuki Allah, ayetleriyle hakkı yerine oturtmak ve kafirlerin arkasını kesmek istiyordu.
8 - Ki, hakkın hak olduğunu tanıtsın ve batılı büsbütün yok etsin, varsın o günahkarlar istemesin.
9 - O vakit siz Rabbinizden yardım diliyordunuz. O da: "Ben işte ardarda bin melekle size yardım ediyorum" diye duanızı kabul buyurmuştu.
10 - Bunu da Allah size sırf bir müjde olsun ve bununla kalpleriniz yatışsın diye yapmıştı. Yoksa zafer ancak Allah katındandır. Gerçekten Allah mutlak galiptir ve hikmet sahibidir.
11 - O sırada size, yine katından bir güven ve esenlik olmak üzere bir uyku sardırıyordu, sizi temizlemek, şeytanın vesvesesini sizden gidermek, yüreklerinize kuvvet vermek ve ayaklarınızı sağlam durdurmak için gökten üzerinize yağmur indiriyordu.
12 - İşte o anda Rabbin meleklere şöyle vahy ediyordu: Ben sizinle beraberim, müminlere sebat verin. Kafirlerin yüreğine korku salacağım, hemen boyunlarının üstüne vurun, parmaklarına, parmaklarına vurun".
13 - Çünkü onlar Allah'a ve Resulüne karşı geldiler. Kim Allah'a ve Resulüne karşı gelirse, bilsin ki Allah'ın azabı çok çetindir.
14 - İşte gördünüz ya, şimdilik siz bunu tadın, şu da kesindir ki, ahirette kafirlere cehennem azabı vardır.
15 - Ey iman edenler! Toplu olarak kafirlerle karşılaştığınız zaman, onlara arkalarınızı dönmeyin (kaçmayın).
16 - Böyle bir günde her kim onlara, tekrar dönüp çarpışmak için geri çekilmek veya diğer bir safta yeniden mevzilenmek halleri dışında, arkasını dönerse, muhakkak Allah'dan bir gazaba uğramış olur ve varacağı yer cehennemdir, orası da ne kötü bir akıbettir.
17 - Sonra onları siz öldürmediniz, lakin Allah öldürdü. Attığın zaman da sen atmadın, lakin Allah attı. Bu da müminlere güzel bir imtihan geçirtmek içindi. Allah işitendir, bilendir.
18 - Gördünüz ya, Allah, kabirlerin kurduğu tuzağı işte böyle boşa çıkarır.
19 - Fetih istiyorsanız, işte size fetih gelmiştir, eğer aşırı gitmez de son verirseniz, hakkınızda daha hayırlıdır. Yok eğer dönerseniz, biz de döneriz. O vakit askeriniz çok da olsa size hiç bir şekilde fayda vermez. İyi biliniz ki, Allah müminlerle beraberdir.
20 - Ey iman edenler, Allah'a ve Resulü'ne itaat edin. İşitip durduğunuz halde onun emirlerinden yüz çevirmeyin!
21 - Ve işitmedikleri halde "işittik" diyenler gibi olmayın!
22 - Çünkü yeryüzünde dolaşan canlıların Allah katında en kötüsü anlamayan ve düşünmeyen sağırlarla dilsizlerdir.
23 - Allah onlarda hayır görseydi onlara işittirirdi, işittirseydi yine de aldırmaz arka dönerlerdi.
24 - Ey iman edenler! Peygamber sizi, size hayat verecek şeylere davet ettiği zaman, Allah'a ve Resul'e icabet edin. Ve bilin ki Allah, kişi ile kalbi arasına girer. Ve siz kesinkes O'nun huzurunda toplanacaksınız.
25 - Ve öyle bir fitneden sakının ki, içinizden yalnızca zulüm yapanlara dokunmakla kalmaz. Ve bilin ki, Allah'ın cezası şiddetlidir.
26 - Düşünün ve hatırlayın o zamanları ki, hani bir vakitler siz yeryüzünde güçsüzdünüz, hor görülen bir azınlıktınız. İnsanların sizi hırpalamasından korkuyordunuz, öyle iken O, sizi barındırdı ve sizi yardımıyla destekleyip güçlendirdi ve şükretmeniz için temizlerinden rızık verdi.
27 - Ey iman edenler! Allah'a ve Resul'e hainlik etmeyiniz ki, bile bile kendi emanetlerinize hıyanet etmiş olmayasınız.
28 - Ve iyi biliniz ki, mallarınız ve evlatlarınız birer imtihan aracından başka bir şey değildir. Allah katında büyük ecir vardır.
29 - Ey iman edenler! Allah'a karşı gelmekten sakınırsanız, O, size bir Furkan (hakkı batıldan ayırt edecek bir anlayış) verir ve günahlarınızı örtbas eder, sizi bağışlar. Allah büyük lütuf sahibidir.
30 - Hani bir vakitler, o kafirler, seni tutup bağlamak veya öldürmek veya sürüp çıkarmak için sana tuzak kuruyorlardı da, onlar tuzak kurarken Allah da karşılığında tuzak kuruyordu. Öyle ya, Allah tuzakların en hayırlısını kurar.
31 - Onlara âyetlerimiz okunduğu zaman, "işittik, dilersek bunun gibisini biz de söyleriz, bu, eskilerin efsanelerinden başka bir şey değildir" diyorlardı.
32 - Bir vakit de, "Ey Allah, eğer bu Senin katından gelmiş bir hak kitap ise, hiç durma üstümüze gökten taşlar yağdır veya bize daha acı bir azap ver" demişlerdi.
33 - Halbuki sen içlerinde iken Allah, onlara azap edecek değildi. İstiğfar ettikleri sürece de Allah onlara azap edecek değildir.
34 - Şimdi ise Allah'ın kendilerine azap etmemesi için neleri var ki? Oysa Mescid-i Haram'dan menediyorlar. Üstelik onun hizmetine ehil kişiler de değiller. Çünkü onun hizmetine ehil olanlar ancak müttakilerdir. Lâkin çoğu bunu bilmezler.
35 - Kabe huzurunda onların duaları ise ıslık çalıp el çırpmaktan başka bir şey değildir. O halde inkarınızdan (ve nankörlüğünüzden) dolayı bu azabı tadın bakalım.
36 - Mallarını, Allah yolundan engellemek için sarf eden o kafirler, hiç şüphesiz yine onu sarf edecekler. Varsın sarfetsinler, sonra o yüreklerine inen bir acı olacak, sonra da mağlup olacaklar. Zaten kafirler toplanıp cehenneme gönderilecekler.
37 - Allah, murdarı temizden ayırt etmek için ve bir de murdar kısmını birbiri üzerine bindirip hepsini bir araya getirmek ve topunu birden cehenneme koymak için böyle yapar. İşte bunlar o hüsran içinde kalanların ta kendileridir.
38 - O kafirlere de ki: Eğer bu işe son verirlerse daha önce yaptıkları bağışlanacak. Yok yine karşı koymaya başlar, isyana dönerlerse, önceki ümmetlere uygulanan kurallar kendilerine de uygulanacak. (Artık o ilâhî uygulamayı beklesinler.)
39 - Ortalıkta fitne kalmayıp, din tamamıyla Allah'ın dini oluncaya kadar onlarla savaşın. Eğer vazgeçerlerse muhakkak ki, Allah yaptıklarını görür.
40 - Yok vazgeçmez de tekrar eskiye dönerlerse artık bilin ki, Allah sizin yardımcınızdır. O ne güzel mevla, ne güzel yardımcıdır.
41 - Şunu da biliniz ki, ganimet olarak aldığınız her hangi bir şeyden beşte biri mutlaka Allah içindir. O da peygambere ve ona yakınlığı olanlara, yetimlere, miskinlere ve yolda kalmışlara aittir. Eğer siz Allah'a iman etmiş, hak ile batılın ayrıldığı o gün, iki ordunun karşı karşıya geldiği o (Bedir) günü kulumuza indirdiğimiz ayetlere iman getirmiş iseniz bunu böyle biliniz. Ve biliniz ki, Allah, her şeye kadirdir.
42 - O vakit siz vadinin yakın bir yamacında idiniz, onlarsa uzak yamacında idiler. Kervan da sizden daha aşağıda idi. Öyle ki, şayet onlarla sözleşmiş olsaydınız, öyle bir buluşma yeri için mutlaka anlaşmazlık çıkarırdınız. Fakat olması gereken (zafer)in olması için Allah böyle takdir etti. Ta ki, helak olan apaçık bir delil gördükten sonra helak olsun, sağ kalanlar da yine apaçık bir delilden sonra yaşasın. Kesindir ki Allah, işitendir, bilendir.
43 - Hani o vakitler Allah sana uykunda (rüyanda) onları az gösteriyordu. Eğer Allah sana onları kalabalık gösterseydi korkacaktınız ve savaş konusunda anlaşmazlığa düşecektiniz. Fakat Allah böyle bir şeyden sizi uzak tuttu. Çünkü O, gönüllerde yatanı da bilir.
44 - Ve işte onlarla karşılaştığınız vakit onları sizin gözünüze az gösteriyordu, sizi de onların gözlerinde azaltıyordu. Çünkü Allah o mukadder olan işi yerine getirecekti. Bütün işler Allah'a döndürülür.
45 - Ey iman edenler, bir düşman topluluğu ile karşılaştığınız zaman sebat edin ve Allah'ı çokça zikredin ki, kurtuluşa eresiniz.
46 - Ayrıca Allah'a ve Resulü'ne itaat edin. Ve birbirinizle didişmeyin. Sonra içinize korku düşer ve kuvvetiniz elden gider. Sabırlı olun, çünkü Allah sabredenlerle beraberdir.
47 - Çalım atarak ve halka gösteriş yaparak yurtlarından çıkanlar ve Allah yoluna engel koyanlar gibi olmayın. Allah onların bütün yaptıklarını çepeçevre kuşatmıştır.
48 - Şeytan, onlara amellerini güzel gösterdiği zaman, "Bu gün insanlardan size galip gelecek yoktur, ben de size yardımcıyım." demişti. Fakat iki tarafın karşı karşıya geldiği görününce arkasını dönüp kaçtı ve şöyle dedi: "Ben sizden kesinlikle uzağım. Ben sizin göremeyeceğiniz şeyler görüyorum ve ben Allah'dan korkarım. Ayrıca Allah'ın azabı çok çetindir."
49 - O sırada münafıklar ve kalplerinde hastalık bulunanlar, (mMüslümanlar hakkında) "şu adamları dinleri aldattı" diyorlardı. Oysa her kim Allah'a tevekkül ederse bilsin ki, Allah galiptir, güçlüdür ve hikmet sahibidir.
50 - Melekler, o kafirlerin yüzlerine ve sırtlarına vura vura ve "Tadın bakalım cehennem azabını!" diye diye canlarını alırken hallerini bir görmeliydin.
51 - İşte bu, sizin kendi ellerinizle meydana getirdiğiniz bir sonuçtur. Hiç şüphesiz Allah, kullarına hiçbir şekilde zalim değildir.
52 - Tıpkı Firavun'un izinden gidenlerle onlardan öncekilerin gidişi gibi onlar da Allah'ın ayetlerini tanımadılar, Allah da kendilerini günahları yüzünden tutuklayı verdi. Çünkü Allah çok kuvvetli ve azabı çok çetin olandır.
53 - Bu, Allah'ın bir kavme verdiği nimeti, onlar kendilerini değiştirmedikçe değiştirmemesinden dolayıdır. Gerçekten de Allah hakkiyle işiten, her şeyi bilendir.
54 - Tıpkı Firavun'un izinden gidenlerle onlardan öncekilerin gidişi gibi, Rabblerinin ayetlerini yalanladılar. Biz de onları günahları yüzünden helak ettik. Firavun ile arkasından gidenleri suda boğduk. Hepsi de zalim idiler.
55 - Allah katında kımıldayıp debelenen canlıların en kötüsü, inkara saplanıp da bir türlü iman etmeyenlerdir.
56 - Onlar, kendileriyle antlaşma yaptığın halde her defasında antlaşmalarını bozarlar ve bundan hiç çekinmezler.
57 - Bundan dolayı onları harpte yakalarsan, kendilerinden sonrakilere de gözdağı olacak şekilde ağır bir cezaya çarptır, belki ibret alırlar.
58 - Eğer bir kavmin, sözleşmeye aykırı bir hainlik yapmasından korkarsan, savaştan önce aynı şekilde antlaşmayı bozduğunu kendilerine bildir. Çünkü Allah hainleri sevmez.
59 - O kafirler ileri geçip kurtulduklarını sanmasınlar. Onlar kesinlikle (bizi) aciz bırakamazlar.
60 - Siz de gücünüzün yettiği kadar onlara karşı her çeşitten kuvvet biriktirin ve cihad için atlar hazırlayın ki, onlarla hem Allah'ın düşmanlarını, hem de kendi düşmanlarınızı, ayrıca Allah'ın bilip de sizin bilmediğiniz daha başkalarını korkutasınız. Allah yolunda her ne harcarsanız onun sevabı size eksiksiz ödenir ve asla haksızlığa uğratılmazsınız.
61 - Eğer onlar barıştan yana olurlarsa, sen de barıştan yana ol! Ve Allah'a güven. Çünkü işiten ve bilen O'dur.
62 - Eğer sana hile yapmak isterlerse, muhakkak ki sana Allah yeter. Seni yardımıyla ve müminlerle güçlendirecek olan O'dur.
63 - Müminlerin kalplerini birbirlerine O ısındırdı. Yoksa yeryüzünde ne varsa sen hepsini harcasaydın yine de onların kalblerini (böylesine) ısındıramazdın. Lâkin Allah, kalplerini kaynaştırdı. Muhakkak ki, O azizdir, hakimdir.
64 - Ey Peygamber! Sana Allah yetişir, arkandan gelen müminlerle beraber.
65 - Ey Peygamber! Müminleri cihada teşvik eyle. Eğer sizden sabredecek yirmi kişi olursa ikiyüze galip gelirler ve eğer sizden yüz kişi olursa kâfirlerden bin kişiye galip gelirler. Çünkü onlar hakkı ve akıbeti düşünmeyen anlayışsız bir kavimdirler.
66 - Şimdi Allah sizden yükü hafifletti ve sizde bir zaaf olduğunu bildi. O halde sizden sabredecek yüz kişi olursa iki yüz düşmana galip gelirler, sizden bin kişi olursa Allah'ın izniyle iki bin düşmana galip gelirler. Allah sabredenlerle beraberdir.
67 - Hiçbir peygamberin, yeryüzünde ağır basmadıkça (kesin zafere ulaşıp üstün gelmedikçe) esirleri olması layık değildir. Siz dünya malını istersiniz, oysa Allah ahireti kazanmanızı murat eder. Allah azizdir, hakimdir.
68 - Eğer Allah'dan bir yazı (hüküm) bulunmasa idi aldığınız fidyeden dolayı size mutlaka büyük bir azap dokunurdu.
69 - Artık elde ettiğiniz ganimetten helal ve hoş olarak yiyin ve Allah'a karşı gelmekten sakının. Muhakkak ki, Allah bağışlayıcıdır ve merhamet edicidir.
70 - Ey Peygamber, elinizdeki esirlere de ki: "Eğer Allah sizin kalplerinizde bir hayır bulursa, sizden alınandan daha hayırlısını size verir ve günahlarınızı bağışlar. Çünkü Allah bağışlayıcıdır."
71 - Eğer sana hıyanet etmek isterlerse iyi bilsinler ki, bundan önce Allah'a hainlik ettiklerinden dolayı Allah onların ezilmelerine imkan verdi. Allah her şeyi hakkıyla bilen hüküm ve hikmet sahibidir.
72 - Gerçekten de iman edip hicret eden, mallarıyla ve canlarıyla Allah yolunda cihat veren, onları barındırıp yardım edenler, işte bunlar birbirlerinin dostlarıdırlar. İman ettiği halde henüz hicret etmemiş olanlar, hicret edinceye kadar onlar üzerinde herhangi bir velayet hakkınız yoktur. Bununla beraber dinde sizden yardım isterlerse, sizinle arasında antlaşma bulunanlar aleyhine bir durum olmadıkça, onlara yardım etmeniz de üzerinize borçtur. Allah bütün yaptıklarınızı görüp duruyor.
73 - Kafirler de aslında birbirlerinin dostları ve yardımcılarıdırlar. Eğer siz de öyle yapmazsanız, yeryüzünde büyük bir fitne ve fesat çıkar.
74 - O kimseler ki, iman ettiler, hicret ettiler ve Allah yolunda cihada katıldılar, bir kısımları da onları barındırıp yer, yurt sahibi yaptılar ve yardıma koştular, işte bunlar hakkıyla mümin olanlardır. Bunlara bir mağfiret ve cömertçe bir rızık vardır.
75 - Daha sonradan hicret edip sizinle beraber savaşa katılanlar da sizdendirler. Bir de akraba olanlar, Allah'ın kitabına göre, birbirlerine daha yakındırlar. Şüphe yok ki, Allah her şeyi bilir.

SOHBETİN ADI: ENFÂL SURESİ 62-69 (Âyetlerin Sırları)
TARİH: 05.10.2001

Eûzubillâhimineşşeytânirracîm, bismillâhirrahmânirrahîm.

Sevgili öğrenciler, izleyenler ve dinleyenler, Allah’a sonsuz hamd ve şükrederiz ki; bir defa daha bir aradayız, bir defa daha Kur’ân’dan bahsetmek üzere, bir defa daha onun ruhunu sizlere anlatabilmek üzere hepimiz hamdolsun ki bir aradayız, Enfâl Suresinin 62. âyeti ile konumuza başlamak üzere.

Konumuz: Kur’ân-ı Kerim Tefsiri.
Kod Numarası: 2.1.12.8. Kur’ân-ı Kerim’in 8 numaralı Suresi, Enfâl Suresi.

Eûzubillâhimineşşeytânirracîm, bismillâhirrahmânirrahîm.

8/ENFÂL-62: Ve in yurîdû en yahdeûke fe inne hasbekallâh(hasbekallâhu), huvellezî eyyedeke bi nasrihî ve bil mu'minîn(mu'minîne).

Ve eğer sana hile yapmak isterlerse, o taktirde muhakkak ki Allah, sana kâfidir. Yardımı ile seni ve mü’minleri destekleyen, O’dur.

ve in: Ve eğer.
yurîdû: İsterler.
en yahdeû-ke: Seni aldatmak, sana tuzak kurmak, hile yapmak.
fe inne: O zaman, o takdirde muhakkak ki.
hasbe-ke allâhu: Allah sana yeter.
huve ellezî: O ki.
eyyede-ke: Seni destekledi.
bi nasri-hî: Yardımıyla.
ve bi el mu’minîne: Ve mü’minleri.

Cümleciklere bakalım.

Bismillâhirrahmânirrahîm.

ve in yurîdû: Eğer isterlerse.
en yahdeûke: Sana hile yapmak.
fe inne hasbekallâhu: Artık muhakkak ki Allah, sana kâfidir (yeter).
huvellezî eyyedeke bi nasrihî: Yardımı ile seni destekleyen O’dur.
ve bil mu’minîne: Ve müminleri.

Cümlecikleri birleştiriyoruz:

Bismillâhirrahmânirrahîm.

“Ve eğer sana hile yapmak isterlerse, artık muhakkak ki Allah, sana kâfidir. Yardımıyla seni ve mü’minleri destekleyen O’dur.”

“Ve eğer sana hile yapmak isterlerse, o takdirde muhakkak ki Allah, sana kâfidir. Yardımı ile seni ve mü’minleri destekleyen O’dur.”

Konunun izahatı:

Allahû Tealâ, Peygamber Efendimize (S.A.V)’e söylemiş oluyor ki: “Eğer onlar sana hile yapmak isterlerse o zaman bil ki; Allah sana kâfidir. Yardımı ile seni ve mü’minleri destekleyen O’dur.”

Biz insanlar, başkalarının hile yaptığını bilemeyiz; ama Allah bilir. Ve bilen Allahû Tealâ, Peygamber Efendimiz (S.A.V)’e onların hilelerini söylüyor. Onların hilelerinden O’nu koruyor. Öyleyse demiş oluyor ki Peygamber Efendimiz (S.A.V)’e, o zaman Allahû Tealâ’nın dizaynına dikkatle bakın: “Bizim korumamız altında olduğuna göre,” diyor, “Başkaları sana her zaman hile yapmak isteyeceklerdir; ama Biz, onların hilelerini yok ederiz.” diyor Allahû Tealâ. İşte böyle bir dizaynı koymuş Yüce Rabbimiz Kur’ân-ı Kerim’e. Yani Peygamber Efendimiz (S.A.V)’in, kâfirlerin hilelerine karşı mutlaka korunacağı kesinlik kazanıyor.

Ve Allahû Tealâ devam ediyor 63. âyet-i kerimede:

Bismillâhirrahmânirrahîm.

8/ENFÂL-63: Ve ellefe beyne kulûbihim, lev enfakte mâ fîl ardı cemîan mâ ellefte beyne kulûbihim ve lâkinnallâhe ellefe beynehum, innehu azîzun hakîm(hakîmun).

Ve onların kalplerinin arasını (sevgiyle) birleştirdi. Eğer yeryüzündeki şeylerin hepsini infâk etseydin (verseydin), onların kalplerinin arasını birleştiremezdin. Ve lâkin Allah, onların arasını birleştirdi. Muhakkak ki O; Azîz’dir, Hakîm’dir.

ve ellefe: Ve telif etti, birleştirdi.
beyne: Arasını.
kulûbi-him: Onların kalpleri.
“Onların kalplerinin arasını birleştirdi (sahâbenin).”

Ne demişti Allahû Tealâ? “Yardımı ile seni ve mü’minleri destekleyen O’dur.”

Şimdi Allahû Tealâ, mü’minlerden bahsediyor. Kim o mü’minler? Peygamber Efendimiz (S.A.V)’e 10 tane ihsanla gelip tâbî olanların hepsinin, mutlaka Allahû Tealâ kalplerinin mührünü açmıştır. Kalplerinin içindeki küfür kelimesini almıştır. Kalplerinin içine îmân kelimesini yazmış ve onları mü’min kılmıştır Allahû Tealâ. Onların mü’min olması söz konusu. Şimdi mü’minlerin yani bir başka ifadeyle bugünkü tabiriyle ne diyoruz biz onlara, Peygamber Efendimiz (S.A.V) zamanındaki mü’minlere? Sahâbe diyoruz. Ve Allahû Tealâ diyor ki:

ve ellefe: Ve birleştirdi.
beyne: Arasını.
kulûbi-him: Onların kalpleri(ni).
“Onların kalplerinin arasını birleştirdi (sahâbenin).”

lev: Eğer.
enfak-te: Sen verdin, infâk ettin.
mâ: Şeyi.
fî el ardı: Yeryüzündeki.
cemîan: Hepsini.
“Sen eğer yeryüzündeki şeylerin hepsini verseydin.”

mâ ellefte: Birleştiremezdin (telif edemezdin).
beyne: Arasını.
kulûbi-him: Onların kalpleri.
“Onların kalplerinin arasını.”
ve lâkinne allâhe: Ve fakat Allah, ve lâkin (ve fakat) Allah.
ellefe: Birleştirdi.
beyne-hum: Onların arasını.
inne-hu: Muhakkak ki O (Allah).
azîzun: İzzet sahibidir, azîzdir (en güçlüdür).
hakîmun: Hikmet sahibi, hüküm sahibi, hâkim.
(Aynı zamanda hâkimdir; hikmet sahibidir. Hâkimdir; her şeye hükmeder.)

Cümleciklere geliyoruz. Allahû Tealâ buyuruyor:

Bismillâhirrahmânirrahîm.

ve ellefe beyne kulûbihim: Ve onların kalplerinin arasını birleştirdi.

Neyle? Sevgiyle birleştirdi.

lev enfakte mâ fîl ardı cemîan: Eğer yeryüzünde onların hepsini infâk etseydin, (Yeryüzündeki şeylerin hepsini, eğer yeryüzündeki şeylerin hepsini infâk etseydin; verseydin.)
mâ ellefte: Birleştiremezdin.
beyne kulûbihim: Onların kalplerinin arasını.
ve lâkinnallâhe ellefe beynehum: Ve lâkin Allah, onların arasını birleştirdi.
innehu azîzun hakîmun: Muhakkak ki O, Azîz’dir, Hakîm’dir.

Şimdi bu cümlecikleri cümleler hâline getirelim:

“Ve onların kalplerinin arasını birleştirdi.” Neyle? Sevgiyle birleştirdi. “Yeryüzündeki şeylerin hepsini infâk etseydin…” Aslında buraya bir de ‘eğer’ koymamız lâzım. “Eğer yeryüzündeki şeylerin hepsini infâk etseydin (verseydin), onların kalplerinin arasını birleştiremezdin. Ve lâkin Allah, onların arasını birleştirdi. Muhakkak ki O, Azîz’dir, Hâkim’dir.”

Allahû Tealâ diyordu ki Âli İmrân Suresinin 103. âyet-i kerimesinde:

3/ÂLİ İMRÂN-103: Va’tasımû bihablillâhi cemîân ve lâ teferrakû, vezkurû ni’metallâhi aleykum iz kuntum a’dâen fe ellefe beyne kulûbikum fe asbahtum bi ni’metihî ihvânâ(ihvânen), ve kuntum alâ şefâ hufratin minen nâri fe enkazekum minhâ, kezâlike yubeyyinullâhu lekum âyâtihî leallekum tehtedûn(tehtedûne).

Ve hepiniz, Allah’ın ipine sımsıkı tutunun, fırkalara ayrılmayın! Ve Allah’ın sizin üzerinizdeki ni’metini hatırlayın; siz (birbirinize) düşman olmuştunuz. Sonra sizin kalplerinizin arasını birleştirdi, böylece O’nun (Allah’ın) nimeti ile kardeşler oldunuz. Ve siz ateşten bir çukurun kenarında iken sizi ondan kurtardı. İşte Allah, âyetlerini size böyle açıklıyor. Umulur ki böylece siz hidayete erersiniz.

Ne diyordu Allahû Tealâ Âli İmrân-103’te, beraberce bakalım:

va’tasımû bihablillâhi cemîân: Allah’ın ipine hepiniz sımsıkı sarılın.
ve lâ teferrakû: Fırkalara ayrılmayın.
vezkurû ni’metallâhi aleykum: Allah’ın üzerinizdeki ni’metini zikredin (hatırlayın).
iz kuntum a’dâen: Siz, birbirinize düşmandınız.
fe ellefe beyne kulûbikum: O, kalplerinizi telif etti (birleştirdi).

“fe asbahtum bi ni’metihî ihvânâ: “O’nun lütfu ile kardeşler oldunuz (dîn kardeşleri oldunuz).” diyor Allahû Tealâ.

ve kuntum alâ şefâ hufratin minen nâri: Ve siz, bir ateş çukurunun kenarındaydınız.
fe enkazekum minhâ: Sizi oradan kurtardı.
kezâlike yubeyyinullâhu lekum âyâtihî: Size âyetlerini açıklıyor Allahû Tealâ.
leallekum tehtedûn: Böylece hidayete eresiniz diye.

“Böylece hidayete eresiniz diye Allah, size âyetlerini açıklıyor.” diyor.

Öyleyse Âli İmrân Suresinin 103. âyet-i kerimesi ile Enfâl Suresinin 63. âyet-i kerimesi arasında bir illiyet rabıtası söz konusu. Her ikisinde de Allahû Tealâ sahâbenin kalplerini Allahû Tealâ’nın birleştirdiğini söylüyor.

İşte sevgili kardeşlerim, sizlerin arasında da aynı dostluk söz konusu. Birbirinizin can dostları oldunuz. Eskiden birbirinize dost değildiniz; ama şimdi Allah kalplerinizi telif etti. Allah’ın yolunda olanlar, siz, adım adım hidayetleri yaşıyorsunuz. Bir kısmınız birinci hidayettesiniz; ruhunuzu Allahû Tealâ’ya ulaştırmak üzeresiniz veya ulaştırdınız. Bir kısmınız ikinci hidayeti de tamamladı; fizik vücutlarını Allah’a teslim etti. Sonra nefslerini Allah’a teslim edenler, iradelerini Allah’a teslim edenler, bunların hepsi zaman içerisinde aranızda mutlaka ait olduğu yerlerini alacaklar.

İşte Allahû Tealâ Peygamber Efendimiz (S.A.V)’ e diyor ki:

“Sen yeryüzünde olan şeylerin hepsini verseydin, gene de onların kalplerinin arasını birleştiremezdin.” diyor. “Ama Allah birleştirir.” diyor.

Bu devirde de Allahû Tealâ, hamdolsun sizlerin kalplerinin arasını birleştiriyor.

Allah razı olsun.

Enfâl Suresinin 64. âyet-i kerimesi, Allahû Tealâ buyuruyor:

Bismillâhirrahmânirrahîm.

8/ENFÂL-64: Yâ eyyuhân nebiyyu hasbukallâhu ve menittebeake minel mu'minîn(mu'minîne).

Ey Peygamber! Allah, sana ve mü’minlerden sana tâbî olanlara kâfidir.

yâ eyyuhâ: Ey (o ki).
en nebiyyu: Peygamber.
“Ey nebi (ey peygamber)!”

hasbu-ke: Sana kâfidir.
allâh: Allah.
ve men ittebea-ke: Ve sana tâbî olanlar.
min el mu’minîne: Mü’minlerden.
(Sana tâbî olanlar, sana kâfidir.)

“Sen ve sana tâbî olan mü’minler, sana kâfidir.”

Sevgili öğrenciler, izleyenler, dinleyenler, can dostlarım, gönül dostlarım, Allah hepimize kâfidir. İşte insanların Allah’a mü’min olabilmeleri; bir, insanlara göre mü’min olmak var ve diliyle mü’min olmak var, “Ben mü’min oldum demek” var. Yani inanmak fiiliyle bunun yeterli olduğunu düşünmek var. İnsanlara göre ya da şeytanın insanlara öğrettiği dizaynda mü’min olmak; Allah’a inanan mü’mindir, inanmayan kâfirdir. Bu, şeytanın insanlara öğrettiği bir mü’min olma dizaynı. Ama Allahû Tealâ mü’min olmanın sadece sözle olmadığını, kalbin de mü’min olması lâzımgeldiğini ifade ediyor. Diyor ki Kur’ân-ı Kerim’de:

3/ÂLİ İMRÂN-167: Ve li ya’lemellezîne nâfekû, ve kîle lehum teâlev kâtilû fî sebîlillâhi evidfeû kâlû lev na’lemu kıtâlen letteba’nâkum, hum lil kufri yevmeizin akrabu minhum lil îmân(îmâni), yekûlûne bi efvâhihim mâ leyse fî kulûbihim, vallâhu a’lemu bi mâ yektumûn(yektumûne).

Ve (bu) nifak çıkaranları bilmesi (münafık olanların belirlenmesi) içindi. Ve onlara: "Gelin, Allah yolunda savaşın veya savunun (müdafaa edin)." denildiği zaman, "Biz harp (etmeyi) bilseydik, elbette size tâbî olurduk (sizinle gelirdik)." dediler. İzin günü onlar, îmândan çok küfre yakındırlar. Onlar, kalplerinde olmayan şeyi ağızlarıyla söylüyorlar. Ve Allah, onların gizledikleri şeyi çok iyi bilir.

İşte Allahû Tealâ’nın bizlere öğrettiği “mü’min olma” kavramı, kalbin de mü’min olmasını içeriyor.

Biliyorsunuz, bütün insanların kalpleri başlangıçta küfür kelimesi ile beraber. Bütün insanların kalplerinde, önce herkesin kalbinde küfür kelimesi var ve bütün kalpler mühürlü. Hangi güne kadar? Ne zaman bu kişi Allah’a ulaşmayı diler de Allah’tan 10 tane ihsan alır ve mürşidine ulaşır; sahâbe de Allahû Tealâ’dan aldıkları 10 tane ihsanla Peygamber Efendimiz (S.A.V)’e ulaştılar. Ulaştıkları zaman Allahû Tealâ onların kalplerinin mührünü açtı, kalplerinin içindeki küfür kelimesini aldı, kalplerinin içine îmânı yazdı. O zaman dilleriyle Allah’a inandıklarını söyleyen sahâbe, kalpleriyle de mü’min oldular.

Öyleyse Allahû Tealâ’nın kullandığı “mü’min” kelimesi, sadece dilleriyle mü’min olduklarını, Allah’a inandıklarını söyleyen insanların, kalpleriyle de Allah’a inandıklarını ispat eden insanlar olması haline “gerçek mü’minler” diyor. İşte o gerçekten mü’min olmak, kalbin de mü’min olması, kişinin 14. basamakta olmasını ifade eder. 7 tane kalp şartı, 7 tane inanç şartı, 3 tane de vasıf şartı; işte o, kişiyi mü’min yapar. Hem kalbi mü’min olmuştur, dili zaten mü’mindir. Öyleyse Allahû Tealâ burada: Diliyle mü’min olduklarını söyleyen (mü’min; o kişilere göre, dilleriyle öyle söyledikleri için); mü’min olduklarını düşünen o insanlardan Peygamber Efendimiz (S.A.V)’e tâbî olan gerçek mü’minler sana kâfidir.” diyor.

Dikkat edin, Peygamber Efendimiz (S.A.V)’e gelip de tâbî olan insanlar, bir mü’min olma standardının içindeler. Allahû Tealâ’nın Kur’ân-ı Kerim’de verdiği “mü’min” kavramına baktığımız zaman, Mu’min Suresinin 40. âyet-i kerimesinde: “Onlar ki amilüssalihat yaparlar.” diyor. “Onlar mü’minlerdir.” diyor, “Nefsi ıslâh edici amellerde bulunurlar.”

40/MU'MİN-40: Men amile seyyieten fe lâ yuczâ illâ mislehâ, ve men amile sâlihan min zekerin ev unsâ ve huve mu'minun fe ulâike yedhulûnel cennete yurzekûne fîhâ bi gayri hisâb(hisâbin).

Kim seyyiat (şer, derecat düşürücü ameller) işlerse mislinden daha fazla cezalandırılmaz. Kadınlardan veya erkeklerden kim amilüssalihat (nefsi ıslâh edici ameller, nefs tezkiyesi) yaparsa işte onlar, (îmânı artan) mü’minlerdir. Onlar, cennete konulacak ve hesapsız rızıklandırılacaktır.

*Allah, onun kalbindeki mührü açmıştır; 1.
*Kalbinin içindeki küfür kelimesini çıkarmıştır; 2.
*Üçüncüsü; onların kalplerinin içine îmânı yazmıştır.

Bütün insanlar, kalpleri mühürlü olarak mürşidlerine ulaşırlar. Kalpleri mühürlü olan insanlara ise Kur’ân-ı Kerim, “kâfirler” diyor; kalplerinin içinde küfür kelimesi yazılı olanlar.
Bu insanlar ikiye ayrılıyor: Allah’a inanmayanlar, Allah’a inananlar. Ama kalplerinde küfür kelimesi yazdığı için Allahû Tealâ her ikisini de Allah’a inansalar da kalplerine henüz îmân yazılmadığı için onları kâfirler babında mütâlaa ediyor.

Küfür açısından Allah’ın meseleye bakışı böyle; ama birtakım insanlar mü’min olduklarını söylüyorlar. Gerçekten samimiyetle Allah’a inanıyorlar. Dilleri mü’min, ama kalpleri mü’min değil. İşte Allahû Tealâ: “Bu dilleri mü’min olan insanlardan, dilleriyle mü’min olan insanlardan kim sana tâbî olup da kalpleriyle de mü’min olmuşsa.” diyor, onlar Peygamber Efendimiz (S.A.V) ile beraber olanlar. Ve Allahû Tealâ diyor ki: “Ben, hem sana yeterim hem de o dilleriyle mü’min olan kişilerden kalpleriyle de mü’min olanlara yeterim.” diyor, “Tâbî olup da gerçek mü’min olanlara yeterim.” diyor.

Öyleyse Allahû Tealâ’nın dizaynı çok açık bir dizayn. Kalbi mühürlü olan kişilere kalplerinin içinde küfür yazdığı için Allahû Tealâ, “kâfirler” diyor. Bunlar için bir başka ifade daha kullanıyor Allahû Tealâ; dillerinde mü’minlik olan ama kalplerinin içinde küfür yazdıkları için kâfir olanlar, dilleriyle mü’min, kalpleriyle kâfir olanlar. İşte aslında buradaki ifade, “dilleriyle inananlar” anlamını taşıyor.

Öyleyse inanmak, Allah’a inanmak; diliyle mü’min olmak demek. Ama bu, hiç kimseyi gerçek mü’min yapmaz. Allah’ın onlar hakkındaki kâfir kelimesinin değiştirilmesine sebebiyet veremez. Bir insan diliyle mü’min olduğunu söylese dahi, Allahû Tealâ onu sadece bu açıdan, Allah’a inanıyor açısından inanan birisi olarak telâkki eder. Ama kalbî açıdan o bir (Allahû Tealâ’nın Kur’ân-ı Kerim’ine göre) kâfirdir; kalbinde küfür yazan birisidir.

Öyleyse küfür kelimesi ve îmân kelimesi, kâfir kelimesi ve mü’min kelimesi, şekle bağlı bir dizaynı ifade ediyor. İnançtan daha çok şekle bağlı. Kimin kalbinde küfür kelimesi varsa onun kalbi mühürlüdür ve onlara Allahû Tealâ Bakara Suresinin 6 ve 7. âyetlerinde: “Kâfirler.” diyor ve: “Onların kalpleri mühürlüdür.” diyor. “Onlar mü’min olmazlar.” diyor. “Sen onlara söylesen de söylemesen de birdir.” diyor.

2/BAKARA-6: İnnellezîne keferû sevâun aleyhim e enzertehum em lem tunzirhum lâ yu’minûn(yu’minûne).

Onlar muhakkak ki kâfirdirler. Onları ikaz etsen de etmesen de onlar için eşittir (birdir), mü’min olmazlar.

2/BAKARA-7: Hatemallâhu alâ kulûbihim ve alâ sem’ıhim, ve alâ ebsârihim gışâvetun, ve lehum azâbun azîm(azîmun).

Allah onların kalplerinin üzerini ve işitme (sem’î) hassasının üzerini mühürledi ve görme (basar) hassasının üzerine gışavet (perde) çekti. Onlar için azîm (büyük) azap vardır.

Bir kişinin gerçek mü’min olması, hem diliyle mü’min olduğunu ifade etmesini hem de kalbinin de mü’min olduğunu söylemesini içerir. Mü’min olmak, diliyle îmân sahibi olmasını, kalbin de îmân sahibi olmasını gerektirir. Bunlardan sadece bir tanesi varsa o kişi diliyle mü’mindir; ama gerçekte kalbi ile kâfirdir. Kalbiyle mü’min olmamıştır. Kalbinde küfür kelimesini taşıyor.

Allah razı olsun.

Enfâl Suresinin 65. âyet-i kerimesine gelin, beraberce bakalım:

Ne diyor Allahû Tealâ, bakalım:

Bismillâhirrahmânirrahîm.

8/ENFÂL-65: Yâ eyyuhân nebiyyu harridıl mu'minîne alâl kıtâl(kıtâli), in yekun minkum işrûne sâbirûne yaglibû mieteyn(mieteyni), ve in yekûn minkum mietun yaglibû elfen minellezîne keferû bi ennehum kavmun lâ yefkahûn (yefkahûne).

Ey Peygamber! Mü’minleri savaşa teşvik et (isteklerini arttır). Eğer sizden sabırlı olan 20 kişi olursa, 200 kişiye gâlip gelir. Ve şâyet sizden 100 kişi olursa, onların fıkıh (idrak) edemeyen bir kavim olmalarından dolayı, kâfir kimselerden 1000 kişiye gâlip gelir.

Şimdi cümleciklere bakıyoruz. Allahû Tealâ buyuruyor:

yâ eyyuhân nebiyyu harridıl mu’minîne: Ey Peygamber! Mü’minleri teşvik et (isteklerini artır).
alâl kıtâli: Savaşa.
in yekun minkum işrûne sâbirûne: Eğer sizden sabırlı olan 20 kişi olursa.
yaglibû mieteyni: 200 kişiye gâlip gelir.
ve in yekûn minkum mietun: Ve şâyet sizden 100 kişi olursa.
yaglibû elfen minellezîne keferû: Kâfir kimselerden 1000 kişiye gâlip gelir.
bi ennehum kavmun lâ yefkahûn: Onların, fıkıh edemeyen (idrak edemeyen) bir kavim olmalarından dolayı.

Cümleciklerin birleştirilmesi:

Diyor ki Allahû Tealâ:

“Ey Peygamber! Mü’minleri savaşa teşvik et (bu konudaki isteklerini artır). Eğer sizden sabırlı olan 20 kişi olursa, 200 kişiye gâlip gelir. Ve şâyet sizden 100 kişi olursa, fıkıh (idrak) edemeyen bir kavim olmalarından dolayı, kâfir kimselerden 1000 kişiye gâlip gelir.”

Allahû Tealâ’nın ilk söylediği bu. Sahâbenin o günkü durumu bunu ifade ediyor; ama ertesi gün bazı şeyler değişiyor. Allahû Tealâ şöyle söylüyor:

Bismillâhirrahmânirrahîm.

08/ENFÂL-66: El'âne haffefallâhu ankum ve alime enne fîkum da'fâ(da'fen), fe in yekun minkum mietun sâbiratun yaglibû mieteyn(mieteyni), ve in yekun minkum elfun yaglibû elfeyni bi iznillâh(iznillâhi), vallâhu meas sâbirîn(sâbirîne).

Şimdi Allah, içinizde zayıflık olduğunu bildi ve sizden hafifletti. Bundan sonra eğer sabreden 100 kişi olursa, 200 kişiye gâlip gelir ve şâyet sizden 1000 kişi olursa, Allah’ın izniyle 2000 kişiye gâlip gelir. Ve Allah, sabredenlerle beraberdir.

20’ye, birincisi neydi? Tam 10 katıydı. 10 kişi 100 kişiye, 20 kişi 200 kişiye, 100 kişi 1000 kişiye gâlip geliyordu. 10 katını söylüyordu Allahû Tealâ. Sahâbenin savaşa girmeden bir gün evvelki kalp sağlamlığı üzerine, Allahû Tealâ bu âyeti indiriyor; ama sahâbede zaaf görüyor Allahû Tealâ.

an-kum: Sizden
ve alime: Ve bildi.
enne: …Olduğunu.
fî-kum: Sizde.
da’fen: Zayıflık.
“Zayıflık olduğunu bildi.”
fe in: Ve eğer.
yekun: Olur(sa).
min-kum: Sizden
mietun: Yüz (kişi).
sâbiratun: Sabırlı
yaglibû: Gâlip gelir
mieteyni: İki yüz (kişiye)
ve in yekun: Ve eğer olursa.
min-kum: Sizden.
elfun: Bin (kişi).
yaglibû: Gâlip gelir.
elfeyni: İki bin (kişiye).
bi iznillâhi (bi izni allâhi): Allah’ın izni ile.
ve allâhu: Ve Allah.
mea es sâbirîne: Sabır sahipleriyle, sabredenlerle beraber(dir).

Cümleciklere bakıyoruz:

el’âne haffefallâhu ankum: Allah, şimdi (şu anda) sizden hafifletti.
ve alime enne fîkum da’fen: Ve içinizde zayıflık olduğunu bildi.
fe in yekun minkum mietun sâbiratun: Bundan sonra eğer sizden sabreden 100 kişi olursa.
yaglibû mieteyni: 200 kişiye gâlip gelir.
ve in yekun minkum elfun: Ve şâyet sizden 1000 kişi olursa.
yaglibû elfeyni bi iznillâhi: Allah’ın izniyle 2000 kişiye gâlip gelir.
vallâhu meas sâbirîne: Ve Allah, sabredenlerle beraberdir.

Burada sabretmenin sadece üzüntülere, kederlere katlanmak olmadığı neticesine geliyoruz. Konunun açıklamasındayız, ruhundayız. Bu açıklama da çok net olarak şunu gösteriyor: Allah’ın yardımı, bizim göstereceğimiz sabra dayalı. Bizim sahip olduğumuz metanete dayalı. Sabır kelimesi, sadece bize yapılan kötülüklere katlanmak mânâsına gelmiyor. Katlanmanın ötesinde, bir azîmle birlikte olan bir sabır. Allahû Tealâ, bu âyetteki ifadede sahâbede zaaf görüyor, kalp zayıflığı görüyor. Bir evvelki gün, savaştan evvelki gün sahâbe için söylediği şey Allahû Tealâ’nın nasıl? Diyor ki:

“Sizden 10 kişi 20 kişiye gâlip gelir. Sizden 1000 kişi 2000 kişiye gâlip gelir. Sizden 100 kişi 200 kişiye, sizden 1000 kişi, 2000 kişiye gâlip gelir.” diyor Allahû Tealâ.

Ama bu ikinci âyet-i kerimede Allahû Tealâ zaafı gördükten sonra, gene de tabiatıyla sahâbe düşmanın en az iki katı inanç, îmân sahibi ve diyor ki:

“Sizde zaafı gördükten sonra, sizden 100 kişi 200 kişiye gâlip gelebilir. Sizden 1000 kişi, 2000 kişiye gâlip gelebilir.”

10 kişi 100 kişiye gâlip gelirken, 100 kişi 1000 kişiye gâlip gelirken, şimdi 10 kişi 20 kişiye gâlip geliyor. 100 kişi 200 kişiye gâlip gelebiliyor. Yani 10 kat olan güç, 2 kata düştü. Neden? Sahâbenin metanetinde zayıflık görüyor Allahû Tealâ. Bunu, “sabır” kelimesiyle ifade etmiş.

Yani burada diyelim ki düşmanla savaş hâlindesiniz ve aranızda iki tür insan olur: Kendisine savaşın bir zarar vermemesi için savaştan kaçmak isteyen, savaşmayı istemeyen insanlar. Bir de Allah’ın kendisine bu vazifeyi vermesi dolayısıyla mutlaka düşmanlardan birçoğunu öldürerek şehit olmak isteyen insanlar.

Bu ikisinin düşünce standartlarına; “Eğer biz sebat gösterebilirsek, düşmanın hücumlarına dayanabilirsek, bizden kat kat fazla olan düşmanın hücumlarına dayanabilirsek, ölümden korkmazsak, biz onların üzerine saldırırsak, o zaman Allah mutlaka bizimle beraberdir, biz gâlip geliriz.” tezi, “Onlar bizim üzerimize hücum etse de bizden bir kısmımızı öldürse bile sağ kalanlar, biz mutlaka onları yeneriz.” tarzındaki bir ifade. Yani vücuda gelen, birçok kişinin yanı başlarında ölmesine rağmen metanetlerini koruyan, düşmanın üzerine gene aynı hızla giden, sebatla giden, metanetle giden, sabreden insanlar. Allahû Tealâ, bir tek sabır kelimesiyle anlatmış bütün bunları.

Burada oysaki sabrın muhtevası sebatı ifade ediyor, düşmanın hücumlarına dayanabilme gücünü ifade ediyor, metaneti ifade ediyor, moralin bozulmaması olayını ifade ediyor. Bir gün evvel sahâbe, o standartlardaydı. Düşmanlar mı? Bizim üzerimize nasıl gelirlerse gelsinler, biz mutlaka gâlip geliriz. “Onlar bizim üzerimize saldırsalar, birçoklarımızı öldürseler, ama geri kalanlarımız, sağ kalanlar, mutlaka onlara gâlip geleceklerdir,” inancı başka şey, düşmanın da gâlip gelmesi ihtimâlini düşünmek başka şey. O zaman ikincisinde metanet yok, neticesinde sebat söz konusu değil.

İşte sabretmek, sebat etmek; bir konuya kendini hasredip de ayak diremek, ayakları üzerinde sağlam bir şekilde durmak. O zaman düşmanlıklar sizi yere vuramaz. Neden? Çünkü Allah sizinle beraber olur.

İşte bu metanetin sarsılması hâlini gösteriyor ardarda gelen Enfâl Suresinin 65. ve 66. âyetleri. Metanetteki azalmanın, sahâbenin kalbindeki bir zaaf eserinin var olmasıyla düşmanın 10 katına gâlip gelecek olan sahâbe, 2 katına gâlip gelecek kadar geriye çekiliyor. Allahû Tealâ onlara, o kadar başarı şansı tanıyor; onlardaki azîm eksikliği, sebat eksikliği, metanet eksikliği sebebiyle. Ötekilerden tabiatıyla gene yüzde yüz farklılar. Ama başlangıca göre sahâbe bir şeyler kaybetmiş durumdalar.

Ve 67. âyet-i kerime:

Bismillâhirrahmânirrahîm.

8/ENFÂL-67: Mâ kâne li nebiyyin en yekûne lehû esrâ hattâ yushıne fîl ard(ardı), turîdûne aradad dunyâ, vallâhu yurîdul âhirah(âhirate), vallâhu azîzun hakîm(hakîmun).

Bir nebî (peygamber) için yeryüzünde kesin zafer kazanıncaya kadar onun esirlerinin olması, olmaz (uygun değildir). Siz, dünya malını istiyorsunuz ve Allah, ahireti istiyor. Ve Allah; Azîz’dir, Hakîm’dir.

fî el ardı: Yeryüzünde.
turîdûne: Siz istiyorsunuz.
arada ed dunyâ: Dünya malı (istiyorsunuz).
vallâhu (ve allâhu): Ve Allah.
yurîdu: İster.
el âhirate: Ahiret, sonraki hayat.
ve allâhu: Ve Allah.
azîzun: Azîz(dir), izzet sahibi(dir).
hakîmun: Hakîm(dir), hikmet sahibi(dir), hüküm sahibi(dir).

Cümleciklere geçiyoruz:

mâ kâne li nebiyyin: Bir nebî için olmadı (olmaz).
en yekûne lehû esrâ: Onun esirlerinin olması.
hattâ yushıne fîl ardı: Yeryüzünde kesin zafer kazanıncaya kadar.
turîdûne aradad dunyâ: Siz dünya malını istiyorsunuz.
vallâhu yurîdul âhirate: Ve Allah, ahireti istiyor.
vallâhu azîzun hakîm: Ve Allah, Azîz’dir; Hakîm’dir.

Şimdi cümlelere geçelim:

“Bir nebî (bir peygamber) için yeryüzünde kesin zafer kazanıncaya kadar onun esirlerinin olması olmaz.”

“Kesin zafer kazanıncaya kadar onun esirlerinin olması olmaz (uygun değil).”

Yani Allahû Tealâ diyor ki: “Kesin zafer kazanıncaya kadar senin esirlerinin olması uygun değil. Kesin zaferi kazandıktan sonra esirlerin olabilir.” diyor.

Bismillâhirrahmânirrahîm.

68. âyet-i kerime:

8/ENFÂL-68: Lev lâ kitâbun minallâhi sebeka le messekum fîmâ ehaztum azâbun azîm(azîmun).

Daha önce (geçmişte), Allah tarafından eğer yazılmış olmasaydı (Levh-i Mahfuz’da) sizin almış olduğunuz şeyler (fidye) konusunda mutlaka size büyük bir azap dokunurdu.

Cümlecikler:

lev lâ kitâbun: Eğer yazılmış olmasaydı.
minallâhi sebeka: Daha önce (geçmişte) Allah tarafından.
le messekum: Mutlaka size dokunurdu.
fîmâ ehaztum: Sizin almış olduğunuz şeyler (fidye) hakkında.
azâbun azîmin: Büyük bir azap.

“Eğer yazılmış olmasaydı.” diyor Allahû Tealâ. Ne o? “Levh-i Mahfuz’da yazılmış olmasaydı.” Biliyorsunuz, kader hücreleri Levh-i Mahfuz’da.

“Mutlaka size azap dokunurdu.” diyor Allahû Tealâ. “Daha önce (geçmişte) Allah tarafından eğer yazılmış olmasaydı (Levh-i Mahfuz’da yazılmış olmasaydı), sizin almış olduğunuz şeyler (fidye) hakkında, mutlaka size büyük bir azap dokunurdu (aldığınız şeyler konusunda (fîmâ: aldığınız şeyler konusunda), size mutlaka büyük bir azap dokunurdu.” diyor Allahû Tealâ.

Ve Enfâl Suresi 69. âyet-i kerime:

8/ENFÂL-69: Fe kulû mimmâ ganimtum halâlen tayyiben vettekullâh(vettekullâhe), innallâhe gafûrun rahîm(rahîmun).

Artık ganimet olarak aldığınız şeylerden helâl ve temiz olarak yeyiniz! Ve Allah’a karşı takva sahibi olun. Muhakkak ki Allah; Gafur’dur (mağfiret edendir), Rahîm’dir (rahmet nuru gönderendir).

Şimdi cümleciklere bakalım:

fe kulû: Artık yeyin.
mimmâ ganimtum: Ganimet olarak aldığınız şeylerden.
halâlen tayyiben: Helâl ve temiz olarak.
vettekullâhe: Ve Allah’a karşı takva sahibi olun.
innallâhe gafûrun rahîmun: Muhakkak ki Allah, Gafûr’dur (mağfiret edendir); Rahîm’dir (rahmet nuru gönderendir).

Cümlecikleri cümle hâline getirelim:

“Artık ganimet olarak aldığınız şeylerden helâl ve temiz olarak yeyin ve Allah’a karşı takva sahibi olun. Muhakkak ki Allah, Gafûr’dur (mağfiret edendir); Rahîm’dir (rahmet nuru gönderendir).”

Sevgili öğrenciler, izleyenler ve dinleyenler, görüyorsunuz ki; Allahû Tealâ savaşın sonunda ganimet olarak alınan şeyleri, helâl ve temiz şeyleri, yenebilecek olan şeyler olarak vasıflandırıyor ve insanların Allah’a karşı takva sahibi olmalarını istiyor Allahû Tealâ. “Muhakkak ki Allah, Gafûr’dur ve Rahîm’dir.” diyor. “Mağfiret edendir ve rahmet nurunu gönderendir.” diyor Allahû Tealâ.

Sevgili öğrenciler, izleyenler ve dinleyenler, bir dînî konumuz burada inşaallah tamamlanıyor. Enfâl Suresinin 69. âyet-i kerimesinde konumuz tamamlanıyor. Kod numarası: 2.1.12.8.

Sevgili öğrenciler, izleyenler ve dinleyenler, inşaallah burada dersimiz, konumuz tamamlanıyor. Allahû Tealâ’nın hepinizi hem cennet saadetine hem dünya saadetine ulaştırmasını, Yüce Rabbimizden dileyerek sözlerimizi inşaallah burada tamamlıyoruz sevgili öğrenciler, izleyenler ve dinleyenler.

Hepiniz inşaallah zülcenahayn olursunuz; hem cennetin hem dünya saadetinin sahibi olursunuz.

Allah, hepinizden razı olsun.

İmam İskender Ali M İ H R

Eşler veya sevgililer arasındaki muhabbetin artması için okunacak dua :

Önce niyet edilir :
Allah’ım niyet ettim senin rızanla hacet namazı kılmaya. Allah’ım kıldığım hacet namazının hürmetine ve Peygamber efendimizin (s.a.v) yüzü suyu hürmetine sevdiğimin kalbini bana yaklaştır. Onu sevdiğim kadar sevileyim. Amin. Amin. Amin.

niyet ettikten sonra 2 veya 4 rekat namaz kılınır.
bittikten sonra Enfal suresi 63. ayet 313 kere okunur. Okumanın ardından 100 Ya Kadir Ya Allah, Ya Rahman Ya Allah, Ya Rahim Ya Allah, Ya Kerim Ya Allah çekilir.
(Mümkünse yatsıdan sonra yapmak daha hayırlıdır.)

Enfal suresi 63. ayet 
وَأَلَّفَ بَيْنَ قُلُوبِهِمْ لَوْ أَنفَقْتَ مَا فِي الأَرْضِ جَمِيعاً مَّا أَلَّفَتْ بَيْنَ قُلُوبِهِمْ وَلَكِنَّ اللّهَ أَلَّفَ بَيْنَهُمْ إِنَّهُ عَزِيزٌ حَكِيمٌ
Okunuşu :
Ve ellefe beyne kulûbihim lev enfakte mâ fîl ardı cemîan mâ ellefte beyne kulûbihim ve lâkinnallâhe ellefe beynehum innehu azîzun hakîm (hakîmun).
Anlamı :
Ve onların kalplerinin arasını (sevgiyle) birleştirdi. Eğer yeryüzündeki şeylerin hepsini infâk etseydin (verseydin) onların kalplerinin arasını birleştiremezdin. Ve lâkin Allah onların arasını birleştirdi. Muhakkak ki O; Azîz’dir Hakîm’dir.