Yaşadığınız Yerleşim Yerinin Genel Özellikleri Nelerdir
Kahramanmaraş’ın Coğrafyası
Kahramanmaraş Türkiye’nin, 14.327 km²’lik yüzölçümü ile 11.nüfusa göre 18., büyük vilayetidir. Topraklarının %59,7’si dağlarla, %24’ü plato ve yaylalarla %16,3’ü ovalarla kaplıdır. Deniz seviyesinden 568 m. yüksekte olup, ilin kuzey kesimleri oldukça dağlıktır. Yeryüzü şekilleri genellikle Güneydoğu Toroslar’ın uzantıları olan dağlardan ve bunlar arasında kalan çöküntü ovalardan oluşmuştur. Kahramanmaraş dağlarının yüksek kesimleri genellikle çıplak kayalıklardan oluşmaktadır. Alt kuşaklar orman dokusu ile örtülüdür.
Kahramanmaraş, Akdeniz, Doğu Anadolu ve Güneydoğu Anadolu bölgelerinin birbirine en çok yaklaştığı alanda yer alır. Coğrafi konumu ve diğer faktörlerin de etkisi ile üç farklı iklim tipi arasında “Bozulmuş Akdeniz İklimi” ne daha yakın bir iklim özelliği gösterir. İlin güneyinde Akdeniz iklimi, kuzeyinde kara iklimi görülür. İlde yazlar sıcak, kışlar soğuk geçer. Bununla birlikte il topraklarının Akdeniz ve Güneydoğu Anadolu bölgelerinin geçiş alanında yer alması, ildeki iklim şartlarının farklılaşmasına neden olmuştur.
Kahramanmaraş, 14.327 km²’lik alanı içinde 2500 çiçekli bitki ve eğreltiye ev sahipliği yapmaktadır. Bu bitkilerin %20’si endemiktir (yöremize has). Bu zenginliğin başlıca kaynakları; ilin İran-Turan ve Akdeniz fitocoğrafik (bitki coğrafyası) bölgelerinin geçiş kuşağında bulunması, ülkemizin önemli endemik merkezlerinden biri olan Anadolu çaprazının güneyinde yer alması, jeomorfolojik özellikleri, mikroiklim ve habitat çeşitliliğidir. Kahramanmaraş’ta yükseltiye bağlı olarak bitki örtüsünde belirgin bir tabakalaşma bulunmaktadır. Bozkır, çalı, orman ve yüksek dağ formasyonu olmak üzere 4 çeşit bitki formasyonu görülmektedir. Bunlardan çalı formasyonu 500-1200 metreler arasında yer almaktadır. Karışık çalılardan meydana gelen bu bitki örtüsü maki karakterli olup kermes meşesi, mazı meşesi, laden, sandal, zeytin, dişbudak, sumak, akçakesme, karaçalı, erguvan gibi türleri içermektedir.
350 ile 2000 metrelere kadar olan kısımlarda kuru ve yarı nemli olarak ayırabileceğimiz ormanlar vardır. 800 metreye kadar kızılçam bulunmaktadır. Kızılçamın arasında kışın yaprağını döken ağaçlara da rastlanmaktadır. 900-2000 metreler arasında karaçam, göknar, sedir, ardıç ve meşe türleri bulunmaktadır. Ayrıca ilin %35 ‘ine tekabül eden 508.450 hektar alan ormandır.
Yaz aylarında Kahramanmaraşlılar merkez ve yakın ilçe yaylalarına (Yavşan, Başkonuş, Yedi Kuyu, Karagöl, Yenicekale, Kazma, Kozludere, Bertiz gibi) çıkmaktadır. Bu yaylalar temiz havası ve soğuk suları ile ünlüdür.
Kahramanmaraş ilinde Hacı Mustafa Çiftliği köyünde Kumaşır gölü, Nurhak ve Ahir dağları üzerindeki küçük krater gölleri dışında doğal göl bulunmamaktadır. Buna karşılık Kahramanmaraş ili baraj gölü bakımından zengindir. Ceyhan ırmağı ve kolları üzerinde yapılmış olan barajlar Kartalkaya (10,20 km²), Menzelet (42 km²), Sır (47,50 km²), Ayvalı (2,73 km²) ve Kılavuzlu (2,88 km²) Barajlarıdır. Adatepe Barajı (18,60 km²) ise inşaat halindedir.
Kahramanmaraş’taki baraj göllerinin alanı 105,31 km²’ dir. Bu alan il topraklarının %0,73’üne tekabül eder. Yapım ve proje halindeki barajların hizmete girmesiyle bu oran %0,86’ya yükselecektir.
1. Sınıf Hayat Bilgisi Yaşadığımız Yer konu anlatımı
İllerde çok fazla insan yaşadığı için farklı birçok sorun yaşanabilir. Bu sorunların başında trafik sorunu gelir. Trafik en yoğun işe ve okula gidiş saatlerinde olur. Aynı şekilde işten çıkış saatlerinde de trafik tıkanabilir. Çevre kirliliği en çok şehirlerde görülür. Hava ve gürültü kirliliğinin en çok olduğu ilimiz İstanbul'dur. Çünkü bu şehirde her gün binlerce araç trafiğe çıkar.
Şehirlerde en çok kedi ve köpek gibi evcil hayvanlar yaşar. Bu hayvanlardan bazıları evlerde bakılır. Bazıları içinse özel barınaklar yapılır.
Şehirlerde farklı birçok sosyal alışkanlık vardır. Yoğun çalışan insanlar yemeklerini ya dışarıdan söyler ya da dışarıda yer. Çocuklar için güvenle oyun oynayabilecekleri parklar vardır. Alışveriş merkezleri, sinema salonları, kafeler ve lokantalar insanların en çok gittiği yerlerdir. Okul, hastane ve adliye gibi kurumlar en çok illerde bulunur.
2- İlçe:
Şehirlerden sonra en büyük yaşam alanlarına ilçe denir. İlçeleri kaymakamlar yönetir. Her şehrin birden fazla ilçesi bulunur. İlçeler şehirlerden küçük, köy ve kasabalardan büyüktür. Sanayisi gelişmiştir ve bazı yerlerinde tarımsal ürünler yetiştirilir.
İlçelerde yeşillik alan şehirlere göre daha fazladır. Daha az insan yaşadığı için hava kirliliği kentlerdeki gibi yüksek değildir.
3- Köy:
Nüfusu en az olan yaşam yerlerine köy denir. Köyleri muhtarlar yönetir. Köyde tarımsal ürünler yetiştirilir. Hayvancılık da köyde yaşayan insanların temel geçim kaynağıdır. Şehirlerde göremediğimiz birçok hayvanı köylerde görebiliriz. Bu hayvanlar küçükbaş ve büyükbaş olarak ikiye ayrılır. At, eşek, inek ve öküz gibi hayvanlar büyükbaş hayvanlardır. Hem etinden hem de sütünden faydalanılır. At ise daha çok gücünden faydalandığımız bir hayvandır. Küçükbaş hayvanlar ise keçi, koyun, kuzu ve oğlaktır. Tavuklar, ördekler, horozlar ve hindiler ise kümes hayvanı olarak bilinir.
Köylerde ovalar, dereler, göller, tepeler ve dağlar bulunur.
Köylerde yeşillik alan ve ağaç sayısı çok fazladır. Şehirlere göre komşuluk ilişkileri çok gelişmiştir. Köylerde mısır, patlıcan, patates ve daha birçok sebze yetiştirilir. Yumurta, bal, süt ve yoğurt da köylerde yetiştirilen diğer ürünlerdir.
4- Mahalle:
İnsanların yaşadığı en küçük sosyal yapıya mahalle denir. Mahallelerin başında da muhtarlar yer alır. Burada yaşayan insanlara mahalle sakinleri denir. Bir yerin mahalle olabilmesi için en az beş bin kişinin yaşaması gerekir. İnsanların çoğunluğu apartman dairelerinde yaşar. Mahalleler sokak ve caddeden oluşur.
5- Ev:
İçinde ailemizle birlikte yaşadığımız yerlere ev denir. Evler, salon, oturma odası, mutfak ve banyo gibi bölümlerden oluşur.
